Woorden van belofte en kracht voor de ‘kwetsbaren’ (9)
“Op de dag dat ik vrees, vertrouw ík op U. In God prijs ik Zijn woord, op God vertrouw ik, ik vrees niet; wat zou een schepsel mij kunnen doen?” (Ps. 56:4-5) Vanaf het begin van deze Psalm is het duidelijk, dat David druk van buitenaf ondervond. Hij roept de Heer aan om genade: “Wees mij genadig o God” (vs. 2). Zijn moeilijkheden brachten hem op een punt waar hij bereid was op de Heer te vertrouwen. Net als...
Lukas 22 vers 62
“En hij (Petrus) ging naar buiten en weende bitter”. Als wij door een misstap de Heer oneer hebben aangedaan en daarover werkelijk bedroefd zijn, zullen wij met niets anders dan met onze eigen schuld bezig zijn. Maar we zijn toch nog al te gemakkelijk geneigd om daarbij ook op anderen te zien. Misschien iemand die er ook bij betrokken was, zodat onze schuld niet zo zwaar meer lijkt te zijn. Maar wanneer de Geest van God mijn ogen werkelijk opent...
Afhankelijkheid in het leven van Jezus (35)
Het beslissende richtpunt “Jezus weende1 … En Jezus hief de ogen op en zei: Vader, Ik dank U …” (Joh. 11:35,41). De man van Sichar, Die vermoeid bij de bron zat, is dezelfde Die met de Heilige Geest doopt, zodat mensen het eeuwige leven kunnen genieten (Joh. 4). De Zoon van de timmerman, Die in de boot op het kussen sliep, heeft de macht om de storm en de golven te gebieden en Zijn discipelen te redden uit alle nood (Mark....
Gouden appels in zilveren schalen (12)
Twaalfde dag Tranen in Bethanië “Toen Maria dan kwam waar Jezus was, zag zij Hem, viel aan Zijn voeten … Toen Jezus haar dan zag wenen en de Joden die met haar waren meegekomen, zag wenen, werd Hij verontwaardigd in de geest en ontroerd, … Jezus weende” (Joh. 11:32-35). Moet een christen die rouwt zich voor zijn tranen schamen? Is het verkeerd voor gelovigen om te huilen bij het verlies van geliefden? Nooit, als wij, zoals Maria, wenen aan de...
Psalm 126:5 – “Die met tranen zaaien zullen met gejuich maaien”.
Een jong meisje was helemaal blind. In de kinderjaren deed zich een oogziekte voor dat steeds erger werd. Nu was ze volkomen hulpeloos. Hoe goed dat ze nog een liefdevolle trouwe moeder had. Deze zorgde aandoenlijk voor haar kind. Evenwel werd de moeder erg ziek. De dokter had geen hoop. Na enige tijd stierf de moeder. Het meisje was ontroostbaar en huilde zonder ophouden. Bij de begrafenis kreeg zij een huilbui en werd bewusteloos. Toen ze weer bijkwam kon ze...