Gouden kandelaar (15)

Wat eigenlijk een leven in de Geest is – dit leven van volkomen blijdschap in het dagelijks leven en van het doen van Gods wil op elk moment, dit leven van stille kracht en van overwinning door Hem die ons liefheeft – weinig verlosten kennen het! En toch heeft God dit voor ons bereid! Hoe krijg ik daar deel aan? …

Leven in de Geest (11)

Hoofdstuk 5 (II)

Verkwikt in de Geest

Is uw ziel tot rust gekomen?

“Hij doet mij neerliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren” (Psalm 23:2). Het woord “neerliggen” duidt op een volkomen tot rust gekomen zijn. Er zijn heel weinig gelovigen die werkelijk tot rust zijn gekomen. De ziel van de meesten is eraan gewend in innerlijke spanningen en strijd te verkeren of onverschillig en oppervlakkig verder te gaan zonder ook maar enigszins acht te slaan op de honger diep in de eigen ziel. Wat eigenlijk een leven in de Geest is – dit leven van volkomen blijdschap in het dagelijks leven en van het doen van Gods wil op elk moment, dit leven van stille kracht en van overwinning door Hem die ons liefheeft – weinig verlosten kennen het! En toch heeft God dit voor ons bereid! De goede Herder biedt het aan een ieder, zonder onderscheid, vol liefde aan. En als wij er werkelijk naar vragen, weten we van binnen dat dit heil alleen kan redden en ons diepste verlangen kan vervullen.

Maar er is één die ons dit tot rust komen van onze ziel niet gunt. Jezus zegt: “De dief komt niet dan om te stelen en te slachten en te verdelgen; Ik ben gekomen opdat zij leven hebben en overvloed” (Johannes 10:10).

Hoe berooid het innerlijk leven van vele verlosten is zonder dat ze zich daarvan bewust zijn, is niet uit te spreken. Het gaat vele gelovigen als iemand die nooit in zijn leven gezond is geweest. Hij weet helemaal niet hoe een gezonde zich voelt. Wat is het heerlijk als hij onder behandeling van een goede arts nog tot volle gezondheid komt. Dan pas, als hij terugkijkt, ziet en voelt hij wat hij al die jaren heeft gemist; hij waardeert dubbel het gezond zijn en verheugt zich erin.

De Heilige Geest wil vandaag voor u ontsluiten hoe dit heerlijke, Goddelijke leven is, dat onze hooggeprezen Heiland uit de hemel heeft gebracht door in onze, door verdriet en zonde verscheurde, donkere wereld te komen. En nu is Hij als onze hemelse Herder boven in de heerlijkheid. Vanaf die plaats wil Hij Zijn schapen dagelijks weiden op de heerlijke, grazige weiden van Zijn Woord en hen voeren naar de bron van het water des levens! Zo stelt Hij ons in staat dat overvloeiende, hemelse leven te leiden in nederige, onzelfzuchtige liefde tot de mensen en met een heilige, verborgen toewijding aan God (Johannes 4:13,14).

Wat men iedere morgen mag doen

“Hij doet mij neerliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren”. De trouwe dienstknecht van God, Georg Müller, schreef een klein boekje, dat voor velen een hulp is geworden. Daarin zegt hij onder anderen:

<<“Het is mij duidelijk geworden dat mijn grootste en belangrijkste zorg moet zijn dat mijn ziel blij is in de Heer, want de Schrift zegt: “… want de blijdschap des Heren, die is uw sterkte” (Nehemia 8:11, Staten Vertaling). We willen er niet alleen mee bezig zijn hoe we de Here zullen dienen en Hem kunnen verheerlijken, maar er ook voor zorgen dat onze ziel in voortdurende blijdschap leeft. Want het is waar: “Een vrolijk hart bevordert de genezing, maar een verslagen geest doet het gebeente verdorren” (Spreuken 17:22).

Het is zaak onze inwendige mens steeds opnieuw te voeden met de krachten van boven, waardoor bij kan leven en sterk worden. Het kan voorkomen dat iemand het evangelie aan de onbekeerden brengt, de gelovigen tot zegen is en de treurenden troost; het kan ook zijn dat er in zijn wandel voor de mensen niets is wat aanstoot geeft en toch is hijzelf niet oprecht gelukkig in de Here Jezus – omdat hij nog niet geleerd heeft in de Geest te leven en zijn inwendige mens zich niet verblijdt in de verkwikking die de Here Jezus voor hem bereid heeft. “De Here neige uw harten tot de liefde Gods en tot de volharding van Christus” (2 Thessalonika 3:5).

Vroeger had ik de gewoonte om ‘s morgens direct in gebed te gaan als ik mij aangekleed had, en dit kan in veel gevallen juist zijn aan het begin van de dag. Maar op het ogenblik zie ik het als het belangrijkste iets uit de Schrift te lezen en daarover na te denken. Op deze wijze word ik innerlijk omhoog geheven en bemoedigd ofwel gewaarschuwd, bestraft en onderwezen. Zo werkt de Heilige Geest door Gods Woord aan mijn hart en Hij brengt mij in dichte gemeenschap en vertrouwelijkheid met mijn Heer.

Eerst vraag ik de Heer in een paar woorden om Zijn werk in mij bij het overdenken van Zijn kostbaar Woord; dan denk ik erover na door vers na vers biddend door te denken. Ik doe dat om voor mijzelf, voor mijn inwendige mens, daaruit winst te verkrijgen, niet om bijvoorbeeld voor een toespraak die ik moet houden een zekere voorbereiding te hebben. Ik heb eenvoudig voedsel nodig voor mijn ziel!

Deze manier om in de stilte mijn innerlijk te stellen onder de werking van Gods Woord, brengt mij er vaak al na enkele minuten toe in Zijn licht de een of andere fout in te zien en deze af te leggen onder verootmoediging voor de Heer. Of het gelezen woord wekt in mijn hart bewondering en lofprijzing voor mijn heerlijke God! In andere gevallen werd ik er door een schriftwoord toe gedrongen voor iemand te bidden of ik voelde mij tot een innige aanbidding en dankzegging voor God gebracht”.

Iedere dag beginnen met een verkwikte ziel

“Hij verkwikt mijn ziel!” Als ik mij ‘s morgens, wanneer ik op de reeds omschreven wijze stille tijd hield, ook niet altijd concentreerde op langdurig gebed, maar mij meer wijdde aan het nadenken over Gods Woord, kwam er toch haast altijd onmiddellijk gebed uit voort. En als ik mijn heerlijke God een schuldbelijdenis, voorbede of dankzegging en lofprijzing gebracht heb, wend ik mij tot het volgende woord en vers en maak alles tot gebed voor mijzelf of voor anderen, al naar gelang de inhoud van het gelezen woord. Daarbij houd ik steeds voor ogen dat het doel van deze stille uren en het doel van mijn nadenken over Gods Woord de voeding en verkwikking van mijn ziel is. Op deze wijze gaat het opnemen van de Goddelijke woorden met veel gebed gepaard. Smeking voor mijzelf en voor anderen, dankzegging, belijdenis van een ontdekte zonde en het wegdoen daarvan onderbreekt mijn lezen en onderzoeken. Mijn stille tijd is zitten aan de voeten van Jezus – leren bij Hem en van Hem!

Als dan de tijd van mijn alleenzijn met God voorbij is en het is tijd voor het ontbijt, dan ben ik haast altijd toegerust met moed en blijdschap voor de nieuwe dag. Mijn hart is vol vrede en vreugde. Ik voel me ook gesterkt ten aanzien van de beproevingen en tegenslagen die de dag zal brengen en ik ervaar steeds weer hoe gemakkelijk het mij nu is gemaakt in de kleine en grotere onaangenaamheden overwinnaar te zijn en liefdevol te blijven.

Tegelijkertijd heeft de Heer mij op deze wijze tijdens mijn ontmoeting met Hem in de ochtend veel geschonken uit Zijn Woord, dat óf al spoedig óf later anderen tot hulp en bemoediging voor hun innerlijk leven dient, hoewel ik mijn stille tijd ‘s morgens niet wilde gebruiken als voorbereiding voor de dienst van Gods Woord, maar tot mijn eigen versterking en bemoediging over het schriftwoord had nagedacht.

Iets dergelijks heb ik ook gedaan toen ik met het oog op mijn gezondheid dagelijks een poosje naar buiten moest. Dan wandelde ik door de velden of ging in de zomer op een bank zitten, terwijl ik Gods Woord in mij opnam en erover nadacht. En ik vind, dat ik zo de tijd die ik buiten doorbracht, zeer nuttig heb besteed. Wat maakt het een groot verschil als onze ziel in de vroege morgen al op zo’n manier verfrist en blij is in haar God, als het werk, de aanvechtingen en verzoekingen van elke dag niet over ons komen zonder dat we er innerlijk op zijn voorbereid! “Maar ik zal, dank zij uw grote goedertierenlield, uw huis binnengaan, mij neerbuigen naar uw heilige tempel in vreze voor U. Here, leid mij door uw gerechtigheid; effen uw weg voor mijn aangezicht. Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben” (Psalm 5:8,9,12; zie ook Psalm 119:9-16).

Iedere morgen alleen met God

“Het verschil tussen mijn vroegere en tegenwoordige gewoonte is dit: vroeger had ik de gewoonte de hele tijd, een tot anderhalf uur voor het ontbijt, in gebed door te brengen. Haast altijd begon ik met gebed; alleen als ik mij bijzonder doods, arm en leeg van hart voelde, las ik eerst Gods Woord om daardoor mijn inwendige mens te verfrissen en op te wekken. Maar wat was het gevolg ervan dat ik dit alleen bij wijze van uitzondering deed? Op de dagen dat ik wilde beginnen met gebed en het lezen van de heilige Schrift tot later uitstelde, bracht ik vaak lange tijd door op mijn knieën voordat mijn ziel bewust bemoedigd en geholpen werd. Ik leed er erg onder, als ik merkte dat in het eerste kwartier mijn gedachten afdwaalden en ik pas langzamerhand tot werkelijk gebed kwam. Dit verdriet ken ik nu haast niet meer, omdat ik er door de genade van de Heer nu direct voor mag zorgen dat mijn ziel verkwikt wordt. Ik neem eerst Gods Woord ter hand. Als mijn hart dan is gegrepen door de Goddelijke waarheid en in de gemeenschap met God wordt getrokken, spreek ik later met Hem, mijn Vader, over datgene waarbij Hij mij zelf in Zijn Woord heeft bepaald. En zo is het mij gemakkelijk gemaakt tot Hem te naderen! Sinds God mij hierin heeft onderwezen, is het mij heel duidelijk dat een kind van God elke morgen allereerst mag uitzien naar versterking voor zijn inwendige mens om dan krachtig te kunnen bidden en smeken.

Evenals onze uiterlijke mens niet zo heel veel uren kan werken zonder voedsel tot zich te nemen, zo is het ook met onze inwendige mens. Voedsel, kracht en verkwikking voor mijn inwendige mens ontvang ik door te naderen tot mijn God en daarna dankbaar, aandachtig bezig te zijn met Zijn Woord. Sommige gelovigen lezen echter hele hoofdstukken uit de bijbel achter elkaar zonder biddend op te letten en na te denken, zonder op te zien naar hun hemelse Vader! Zij moeten zich niet verbazen als ze geen innerlijk inzicht in het gelezene en ook geen verkwikking voor hun ziel verkrijgen. Het is een groot onrecht om op zo’n dode, droge manier Gods Woord te lezen, want daarbij wordt ons hart steeds minder ontvankelijk en minder geschikt voor het Goddelijk onderricht, wat nog versterkt wordt door de verkeerde gedachte dat men iets vrooms en Gode welgevalligs doet. Nee, juist het biddend nadenken over Goddelijke woorden en Goddelijke dingen, juist de Goddelijke boodschap oprecht en ootmoedig ter harte nemen, en verkwikt worden in de Here Jezus zelf is van zo grote betekenis! (Joh. 6:47,48)”.>>

Wat Georg Müller hier zegt moet natuurlijk voor niemand een bindend voorschrift zijn. Er kunnen ook tijden zijn waarin we ons ertoe gedrongen voelen eerst langere tijd in gebed door te brengen en pas daarna de Schrift te onderzoeken. Waar de Geest des Heren is, is ook in de indeling en het gebruik van onze stille tijd voor Gods aangezicht de grootste vrijheid! Toch zal wat gezegd is voor harten die dorsten naar God een waardevolle hulp zijn. “Doe mij de weg uwer bevelen verstaan, opdat ik uw wonderen overdenke” (Psalm 119:27).

Wordt D.V. vervolgd

Oorspr. titel: “Vom Leben im Geist”, Christa von Viebahn

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW