Priscilla en Aquila

Deze keer hebben we een getrouwde geloofsvrouw voor ons: Priscilla. Ze verschijnt altijd (alleen) samen met haar man Aquila. Maar opmerkelijk genoeg wordt ze vier keer (van de zes vermeldingen) vóór hem genoemd. Daar moet een reden voor zijn. Deze geloofszuster was geestelijk!

 

Opmerking: De volgende tekst is een door de computer gegenereerd transcript van het audiobestand. Spraakherkenning kan in sommige gevallen foutief zijn. Dit geldt ook voor alle vorige en toekomstige publicaties over dit onderwerp.

 

Het is prachtig om na te denken over de waarde van gelovige vrouwen voor God en ook voor de gelovigen, voor de gemeente, voor de gemeente van God, om dit te zien in het kader van een huwelijk. En daarom is het prachtig, dat we Aquila en Priscilla in het Nieuwe Testament tegenkomen en dat dit echtpaar zes keer wordt genoemd in het Nieuwe Testament. De man wordt nooit alleen genoemd, de vrouw wordt nooit alleen genoemd, beiden worden altijd samen genoemd. En dit laat ons zien wat een hechte relatie de twee hadden, hoe ze leefden en werkten als een getrouwd stel. We lezen nooit over kinderen, zonder dogmatisch te kunnen zeggen, dat ze geen kinderen hadden, maar het is opvallend dat Gods Woord op geen enkel moment kinderen noemt, wat er op wijst, dat ze ook geen kinderen hadden. Want ondanks dit gemis, dat ze zeker voelden, gebruikten ze hun tijd voor de Heer. En zo kon Hij deze beperking die Hij hen oplegde gebruiken om hen te helpen een diepere betekenis te zien in deze weg van God.

Het is dus geweldig om te zien, dat dit echtpaar deze beperking als een voordeel zag. Natuurlijk is een vrouw blij, een getrouwd echtpaar is blij, een man en vrouw zijn blij dat ze kinderen kunnen krijgen, dat is een geschenk van God. En het is heel normaal voor hen om daarover te bidden. Maar er zijn wegen van God die we in eerste instantie niet kunnen begrijpen, net zoals het voor Aquila en Priscilla misschien niet zo gemakkelijk was, maar God leidde hen op deze manier en God gaf hen een manier waarop ze Hemzelf en de Heer Jezus op een prachtige manier konden dienen, maar ook de gelovigen, en dat zien we in de beschrijving van dit echtpaar.

De eerste keer dat we het tegenkomen is in Handelingen 18, waar staat: “Daarna vertrok hij uit Athene en kwam in Korinthe. En hij vond een Jood genaamd Aquila, van geboorte uit Pontus, die onlangs uit Italië was gekomen, met zijn vrouw Priscilla (omdat Claudius had bevolen dat alle Joden uit Rome moesten vertrekken) en hij ging naar hen toe; en omdat hij van hetzelfde beroep was, bleef hij bij hen en werkte, want zij waren tentenmakers van beroep” (vs. 1-3). Paulus kwam op zijn tweede zendingsreis naar Korinthe en daar ontmoette hij een zekere Jood die Aquila heette, zoals hier staat. Deze kwam uit Pontus, wat in het huidige Turkije ligt, oftewel Klein-Azië in die tijd, en was in de tussentijd in Italië geweest, omdat hij kort daarvoor uit Italië was aangekomen. En hij was door omstandigheden met zijn vrouw naar Korinthe gereisd, omdat Claudius alle Joden had bevolen Rome te verlaten. En daar woonde en werkte hij nu.

We zien hoe God echt door uiterlijke omstandigheden kan sturen, dat mensen bij elkaar worden gebracht. Niet dat dit betekent dat we externe omstandigheden als leidraad moeten gebruiken om de ene of de andere kant op te gaan, maar God kan omstandigheden op een geweldige manier sturen en mensen bij elkaar brengen, zoals Hij hier deed. En Paulus bleef nu bij hen omdat hij hetzelfde beroep had en met hen samenwerkte. Dit is natuurlijk een bijzonderheid met betrekking tot de apostel Paulus, dat hoewel hij een apostel was, hoewel hij van het evangelie had kunnen leven, hoewel hij van zijn bediening had kunnen leven, wat betekent dat de broeders en zusters, de gelovigen, een duidelijk mandaat hadden om hem te ondersteunen, hij het evangelie hier in Korinthe gratis wilde aanbieden. Hij wilde niet, dat iemand voor het evangelie moest betalen en dus werkte hij. En het moet een geweldige gezamenlijke inspanning zijn geweest. We kunnen er wel vanuit gaan, dat de anderhalf jaar die Paulus hier in Korinthe doorbracht op deze tweede zendingsreis, hij samen met Aquila en Priscilla doorbracht.

Omdat het werk op de voorgrond staat, zien we dat Aquila hier als eerste wordt genoemd. Waarschijnlijk ook omdat dit de eerste keer is, dat dit echtpaar wordt geïntroduceerd en de eerste keer is dat we ze tegenkomen, en natuurlijk wordt Aquila als eerste genoemd als hoofd van een huwelijk, zoals duidelijk wordt uit 1 Korinthe 11. Maar tegelijkertijd vinden we een prachtige gastvrijheid die ze hier uitoefenden en die zeker van Priscilla uitging. Die, zoals we later ook vinden, echt toegewijd was aan de apostel.

Dan staat er in vers 18 van ons hoofdstuk dat Paulus, nadat hij daar nog vele dagen was gebleven, afscheid nam van de broeders en naar Syrië vertrok, met hem Priscilla en Aquila, nadat hij in Kenchrea zijn hoofd had laten scheren, omdat hij een gelofte had afgelegd. Zelfs deze 18 maanden moeten geen gemakkelijke tijd zijn geweest voor Priscilla, simpelweg in de zin, dat ze gewoon haar werk deed met haar man thuis. We kunnen er zeker van zijn, dat Paulus veel vroeg. Niet dat hij hoge eisen stelde, maar hij was constant op reis in dienst van de Heer. Wanneer hij thuiskwam midden in de nacht was er blijkbaar een zuster die samen met haar man een thuis voorbereidde voor deze apostel, eten voor hem klaarmaakte, hem gaf wat hij nodig had en meer dan dat, en dat vergde veel van haar. Maar dat leidde er niet toe, dat ze zei: nu gaat hij weg, nu hebben we rust. Nee, in plaats daarvan zien we dat Priscilla en Aquila met hem meegingen, reisgenoten werden, en het feit dat Priscilla hier als eerste wordt genoemd lijkt erop te wijzen, dat zij deze reis verzorgde en dat zij er ook voor zorgde dat het zo soepel mogelijk verliep, dat zij ook zorgde voor het welzijn van de apostel.

Natuurlijk wordt ze samen met haar man genoemd, wat laat zien dat ze nooit onafhankelijk van haar man heeft gehandeld. Nogmaals, we vinden geen van de zes plaatsen waar een van hen alleen wordt genoemd. Ze werkten samen, ze waren eensgezind en dat is prachtig om te zien zowel van de kant van de man, maar ook hier, want dat is ons onderwerp, van de kant van de vrouw, in wat voor liefdevolle toewijding ze de apostel samen met haar man diende.

Dan vinden we, dat Paulus verder reisde en dat Apollos naar Efeze kwam, waar Aquila en Priscilla volgens vers 21 ook waren gekomen. En dan staat er: “een zekere Jood, vers 24, genaamd Apollos, een inwoner van Alexandrië, een man van aanzien, die machtig was in de Schriften, kwam naar Efeze. Hij was onderwezen in de weg van de Heer en brandend van de Geest sprak hij en onderwees zorgvuldig de dingen van Jezus, hoewel hij alleen de doop van Johannes kende. En hij begon openlijk te spreken in de synagoge. Maar toen Priscilla en Aquila hem hoorden, namen ze hem op en leerden hem de weg van God.” Het is opmerkelijk, dat dit echtpaar niet alleen voor een thuis zorgde, maar dat deze 18 maanden die ze samen met de apostel Paulus konden doorbrengen hen er blijkbaar toe brachten, dat ze ook geestelijk thuis waren in het Woord der Waarheid, in het Woord van God, voor zover dat op dat moment beschikbaar was, en in de waarheid, dat ze in deze tijd meer geleerd hadden en daardoor nu in staat waren om de weg van God nauwkeuriger uit te leggen aan deze geliefde dienaar Apollos, die we bijvoorbeeld ook later in de eerste brief aan de Korintiërs terugvinden.

En opmerkelijk genoeg wordt de vrouw hier als eerste genoemd. Natuurlijk is het heel duidelijk dat ze zich absoluut hield aan de instructies en de opdracht van de apostel Paulus in 1 Timotheüs 2 met betrekking tot de vrouw: “Maar ik sta aan een vrouw niet toe dat zij leert of over een man heerst, maar zij moet stil zijn.” (vs. 12); 1 Timotheüs 2 vers 11: “Een vrouw moet zich stil, in alle onderdanigheid laten leren.” Ze had dus geleerd en nu was ze in staat om samen met haar man zelfs zo’n dienaar te helpen. Nogmaals, ze zal onderdanig zijn geweest in dit gesprek en toch laat het feit, dat ze hier als eerste wordt genoemd zien, dat ze een geestelijke vrouw was; mogelijk waarschijnlijk meer geestelijk en dan haar man. En dit wordt hier niet op een verwijtende manier genoemd, maar wordt gewoon duidelijk gemaakt in dit verslag door het feit, dat zij als eerste wordt genoemd. Dat is een echte bemoediging voor jullie als vrouwen. Misschien bent u geestelijker dan uw man, misschien hebt u meer inzicht dan uw man. Daar hoeft u niet verdrietig over te zijn, hoewel het natuurlijk wel een beetje jammer is voor ons als echtgenoten en ook gênant. Maar als u als vrouw niet heerst over uw man, maar een gesprek voert met uw man, niet als een leidende vrouw, maar als samen met uw man onderwijzend, dan is dat iets waar de Heer u echt voor kan gebruiken.

Lees met gebed Gods Woord, lees het samen met uw man, en zo kunt u groeien in de Heer en kunt u ook een hulp zijn voor uw mannen, zelfs in het begrijpen, als ze blijkbaar niet zo geestelijk waren, niet zo inzichtelijk, zoals in dit geval. In ieder geval hebben ze hier – en Priscilla heeft een beslissende verantwoordelijkheid – deze dienaar van de Heer, deze tolk van de Heer, deze begaafde dienaar, ze hebben hem verder kunnen helpen.

Dan vinden we in 1 Korintiërs 16 vers 19, dat de apostel Paulus aan de Korintiërs schrijft: “U groeten de gemeenten van Asia. U groeten zeer in [de] Heer Aquila en Prisca, met de gemeente in hun huis.” We zullen opmerken, dat de gemeente in het huis van Priscilla en Aquila, van Aquila en Priscilla, steeds opnieuw wordt genoemd. Zij leidden een zeer ruimhartig leven. Paulus was bij hen, hier was de samenkomst in hun huis en de groeten worden door hen doorgegeven aan de Korintiërs, waardoor het duidelijk is, dat dit een officiële groet is. Daarom verbaast het ons niet, dat Aquila, de man, hier in de eerste plaats wordt genoemd, hoewel deze voorziening van het huis voor de gelovigen zeker gepaard ging met veel werk, dat door Priscilla werd gedaan. Het is prachtig, dat de apostel Paulus in staat was om dit echtpaar en dus ook deze vrouw gedurende vele jaren en op verschillende plaatsen echt te waarderen.

Dit wordt nog duidelijker in Romeinen 16, als er in vers 3 staat: “Groet Prisca en Aquila, mijn medearbeiders in Christus Jezus,” schrijft Paulus; zij waren blijkbaar inmiddels in Rome. Hier komt de vrouw weer op de eerste plaats en we zien hier, dat ze beiden medearbeiders waren in het werk van God in Christus Jezus en dat ook Prisca daarin een belangrijke functie had, want in vers 4 staat: “die voor mijn leven hun hals gewaagd hebben; niet ik alleen dank hen, maar ook alle gemeenten van de volken.” De indruk wordt gewekt, dat Priscilla een bijzondere, voortreffelijke rol heeft gespeeld toen ze haar leven opgaf, ze haar man motiveerde om samen met haar te werken voor de apostel Paulus, waar zelfs het gevaar bestond dat hun het leven zou worden ontnomen. In ieder geval vinden we hier, dat zij ook bereid was om haar leven op te geven en Priscilla wordt als eerste genoemd. Deze vrouw had energie, deze vrouw had inzicht, deze vrouw had een hart voor de Heer Jezus en dus ook voor de Zijnen en hier voor de apostel en ze was zelfs bereid om samen met haar man haar leven te geven voor de gelovigen.

Wat een voorbeeld ook voor u, u hoeft als gelovige vrouw waarschijnlijk niet, althans niet in ons land, uw leven in te zetten tot de dood erop volgt, maar neem de tijd voor de gelovigen, neem de tijd als u getrouwd bent, samen met uw man, doe het niet alleen en probeer niets voor uzelf op te eisen, maar doe deze bediening tot eer van de Heer, tot eer van God en tot zegen van de gelovigen, ook al is het geen zaak van leven en dood, maar gebruik de energie, de kracht, de vreugde, de toewijding die de Heer u kan geven en die Hij u gegeven heeft om werkelijk tot zegen te zijn voor de gelovigen.

En tot slot vinden we in 2 Timotheüs 4 vers 19 dat Paulus, heel kort voor het einde van zijn leven hier op aarde, voordat hij geëxecuteerd wordt, aan Timotheüs schrijft, die vermoedelijk nog in Efeze was: “Groet Prisca en Aquila en het huis van Onesiforus.” Vermoedelijk waren ze weer verhuisd en nu groet hij hen opnieuw. Opnieuw staat de vrouw vooraan, Prisca, die zich op een bijzondere manier had onderscheiden door haar toewijding en inzet, en beiden werden juist door de vrouw gemotiveerd en gestimuleerd en stonden de apostel tot het einde van zijn leven terzijde. Ze konden niet bij hem zijn in Rome, maar ze stonden aan zijn zijde, hij voelde zich met hen verbonden, ze waren vrienden voor het leven geworden tot aan zijn dood.

Het is prachtig als zo’n gemeenschap blijft bestaan en als iemand niet afwijkt, en dat was duidelijk het geval bij dit echtpaar, vooral door deze vrouw, dat ze vastbesloten waren. Ze waren vastberaden voor de rechten van de Heer Jezus, vastberaden op basis van het Woord van God, vastberaden in verband met het licht van het Woord van God, met de waarheid van het Woord van God en dus ook met de apostel die zich er zo voor inzette, die zelfs zijn leven gaf op het einde, om het zo maar te zeggen, om ervoor te zorgen dat ze aan zijn zijde bleven en niet van kant zouden veranderen. Als dit een voorbeeld voor u is, als dit een aanmoediging voor u kan zijn om het leven van deze vrouw na te volgen, misschien in een huwelijk, misschien in een gezin, tot eer van de Heer, tot zegen van de broeders en zusters, tot uw eigen zegen, maar samen met uw man, niet in onafhankelijkheid, maar verenigd met de man, ook als u de meer geestelijke zou zijn.

 

Manuel Seibel; © www.bibelpraxis.de

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW