Bidden in geloof
“En Jezus hief de ogen op naar boven en zei: Vader, Ik dank U dat u Mij hebt gehoord. Ik wist wel dat U Mij altijd hoort, maar ter wille van de menigte die rondom Mij staat, heb Ik dit gezegd, opdat zij geloven dat U Mij hebt gezonden” (Joh. 11:41-42).
Op deze plaats zien we enerzijds de volmaakte afhankelijkheid van Jezus, maar anderzijds ook Zijn volmaakte één-zijn met de Vader. Alles wat Hij deed, deed Hij in afhankelijkheid van de Vader en in gemeenschap met de Vader. Zijn wonderen en tekenen waren de werken van de Vader (Joh. 14:10) en het bewijs dat Hij waarachtig de Zoon van God is (Joh. 20:31), die de Vader in deze wereld zond.
Op deze plaats hebben we het tweede gebed van Jezus, waarin ons de woorden worden meegedeeld, die Hij tot de Vader richt. Terwijl Hij Zijn gebed in Lukas 10 vers 21 begon met de woorden: “Ik prijs U, Vader”, begint hHij hier met de woorden: “Vader, Ik dank U”. Blijkbaar werd het gebedsleven van Jezus gekenmerkt door lof en dank aan de Vader.
Als we de gebedsinhoud van de gebeden van Paulus nader bekijken, zullen we ontdekken, dat ongeveer 50 procent uit dank bestond! Hij was daarom in staat om zowel de Kolossers als de Filippiërs met morele autoriteit aan te sporen de dankbaarheid van het gebed niet te vergeten (verg. Kol. 4:2; Fil. 4:6). Het bekende gezegde “danken beschermt tegen wankelen en lof trekt omhoog” is ook vandaag nog steeds van toepassing!
De Heer Jezus dankt hier voor de verhoring, voordat de verhoring zichtbaar was. Omdat Hij te allen tijde deed wat God welbehaaglijk is, had Hij ook de volledige zekerheid dat de Vader met Hem was (Joh. 8:29). Blijkbaar had Hij al eerder op een vroeger tijdstip voor de opstanding van Lazarus gebeden – misschien gedurende de twee dagen die Hij wachtte, voordat Hij de roep om hulp van Maria en Martha beantwoordde. Zijn gebed onthult geen vage hoop, maar de vaste overtuiging om iets te ontvangen; en deze overtuiging kwam voort uit levend geloof, want: “[Het] geloof nu is de zekerheid [1] van wat men hoopt, [de] overtuiging van wat men niet ziet” (Heb 11: 1). Voor Hem was de verhoring zo zeker, dat Hij het als al gebeurd beschouwde. Daarin verwerkelijkte Hij opnieuw iets, dat Hij Zelf aan Zijn discipelen leerde: “Daarom zeg Ik u: alles wat u maar bidt en vraagt, - gelooft dat u het ontvangt, en het zal u gebeuren” (Mark.11:24).
Ook in de geschiedenis van de kerk waren er keer op keer gelovigen die al op hun knieën in geloof ervan overtuigd waren, dat God hun gebed had verhoord*. Johannes schrijft: “En dit is de vrijmoedigheid die wij jegens Hem hebben, dat als wij iets bidden naar Zijn wil, Hij ons hoort. En als we weten dat Hij ons hoort, wat wij ook bidden, dan weten wij dat wij de beden hebben die wij van Hem hebben gebeden” (1 Joh. 5:14,15). Hoe gezegend is het, als je zulke ervaringen hebben mag!
* (zie bijv. http://www.bibelstudium.de/articles/3354/mueller-betet-den-nebel-weg.html).
Maar misschien vragen we ons af hoe we ertoe komen kunnen, de beden op het hart te hebben, die God zeker zal verhoren. David geeft ons het antwoord: “Vertrouw op de HEERE en doe het goede; beth bewoon de aarde en voed u met trouw. Schep vreugde in de HEERE, dan zal Hij u geven wat uw hart verlangt” (Ps. 37:3,4). Als we Hem vertrouwen, leven in overgave aan Hem en Hem het Middelpunt van ons denken maken, zal de Heilige Geest in ons hart de beden vormen die van God komen. Het Nieuwe Testament zegt: “Geliefden, als <ons> hart [ons] niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid jegens God; en wat wij ook bidden, ontvangen wij van Hem, omdat wij Zijn geboden bewaren en doen wat voor Hem welbehaaglijk is” (1 Joh. 3:21,22).
Hoeveel danken wij in gebed? Bidden wij met een zuiver geweten en de vaste verwachting iets te ontvangen? Wat betekent het praktisch om van de Heer te genieten?
NOTEN:
1. Of ‘de verwezenlijking’ (hetzelfde als ‘wezen’ in Hebr. 1:3); ‘het vertrouwen’ (zo vertaald in Hebr. 3:14).
Jan Philip Svetlik, © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 01.06.2017.
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW