“Toen begonnen David en het volk dat bij hem was, luid te huilen, totdat er geen kracht meer in hen was om te huilen” (1 Sam. 30:4).
Toen David en zijn mannen Ziklag naderden, zagen zij de uitgebrande gebouwen en ontdekten zij de verlaten stad. Hun hart moet in hen gezonken zijn. Er wordt ons verteld dat zij hun stem verhieven en huilden. Hun doodsangst was diep en de pijn was groot, zo groot dat zij geen kracht meer hadden om te wenen. Deze mannen waren lichamelijk uitgeput, zij hadden ongeveer 25 mijl per dag gereisd van Afek naar Ziklag, waar zij op de derde dag aankwamen. Zij kwamen moe en hongerig aan en hadden hoge verwachtingen, dat zij door hun families zouden worden omhelsd. Dit tafereel herinnert ons aan het tafereel met Elia. Toen hij aankwam op de berg Horeb na de overwinning op de berg Karmel. Hij was lichamelijk uitgeput, emotioneel uitgeput en geestelijk leeggezogen! Net als Elia en Davids mannen zijn wij niet anders! We hebben rust nodig en we hebben bemoediging nodig als we op onze levensreis zijn.
De 600 mannen van David hadden nog nooit een veldslag verloren, maar op dit dieptepunt voelden zij zich verslagen en zoals we zullen zien keerden zij zich tegen David (vs. 6). David en zijn mannen waren fysiek en emotioneel uitgeput. De meesten van ons zijn wel eens in zo’n positie geweest en net als Davids mannen is het gemakkelijk om naar de dichtstbijzijnde persoon te grijpen om zich tegen af te zetten. Wanneer we uitgeput, gekwetst en emotioneel uitgeput zijn, is het het beste om gewoon te stoppen waar we zijn en weg te gaan om alleen te zijn met de Heer. Misschien is het ook goed om een vriend te zoeken om je te helpen in de tegenwoordigheid van de Heer te komen om te bidden en om leiding te vragen.
David herinnert ons eraan in Psalm 9 vers 10: De HEERE is een veilige vesting voor de verdrukte, een veilige vesting in tijden van benauwdheid.” In Psalm 138 vers 3 zou David getuigen: “Op de dag dat ik riep, hebt U mij verhoord; U hebt mij versterkt met kracht in mijn ziel.”
Als uw Ziklag tot de grond toe afgebrand is en u zich emotioneel, lichamelijk en zelfs geestelijk uitgeput voelt; geef dan niet op of snauw niet, maar kijk omhoog en roep uit tot de Heer. Hij wacht om je te antwoorden: “De HEERE is nabij de gebrokenen van hart, Hij verlost de verbrijzelden van geest” (Ps. 34:19). “Hij geneest de gebrokenen van hart en verbindt hun wonden” (Ps. 147:3).
Tim Hadley Sr.
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW