“Want wij hebben niet een Hogepriester Die niet met onze zwakheden kan mee lijden, maar [Een] Die in alle dingen verzocht is als wij, met uitzondering van [de] zonde” (Hebr. 4:15).
Wat een troost ligt hier in, in het midden van verzoekingen op de weg, te weten dat we een Hogepriester hebben, die medelijden heeft. We gaan vaak naar anderen met onze verzoekingen en behandelen elkaar met een zekere mate van medelijden: “Een vriend heeft te alle tijde lief, en een broeder wordt in benauwdheid geboren” (Spr. 17:17). Maar hoe onvolledig is het mededogen van zelfs de meest dierbare vriend! Er zijn ervaringen en zwakheden en noden, waarover we ons schamen om er over te spreken, of waarvan we weten hoe nutteloos het is om het aan de beste aardse vriend te vertellen. Hoe mooi is het om te weten, dat niet de geringste ervaring die we hebben, aan de aandacht van onze geliefde Hogepriester ontgaat! Elke verzoeking, hoe klein dat ook is, waar je je voor schaamt om iemand daarvan te vertellen, kun je aan Zijn barmhartig oor toevertrouwen. Hij werd verzocht zoals wij – want dat stelde Hem in staat om een barmhartig Hogepriester te zijn! Hij is door onze ervaringen heen gegaan. Hij heeft niet alleen goddelijke kennis van onze weg – God heeft deze kennis: “Toen mijn geest in mij bezweek, kende U mijn pad”, zegt de psalmist (Ps. 142:4). God kent de weg van de Zijnen. Hij nam kennis van het lijden van Israël in Egypte; maar geliefden, bij onze Heer is het meer dan goddelijke kennis van het lijden en van de ontberingen van de Zijnen; het is goddelijke ervaring van dit lijden en deze noden.
Kijk in het boek der Psalmen. Het is het boek van de ervaringen van een zwak, ja een zondig en vaak falend volk; maar als je het boek doorleest, vind je overal vermengd met deze ervaringen van een falend volk, dezelfde ervaringen van Hem Die daar ook doorheen gegaan is, maar gescheiden van zonde. Daar vindt u de Heer, gescheiden van een goddeloze natie, omgeven door een massa van belijders die echter geen vreugde in God hadden, en u ziet het leed dat het Zijn ziel aanbracht. U zult hem in dezelfde omstandigheden vinden, waarin wij zijn, omringd door een massa van goddeloze en Christus-loze belijders. Hij kent het lijden waardoor Zijn volk in dit opzicht gaan moet.
We lezen in het Johannes-evangelie, dat zelfs Zijn broers niet in Hem geloofden; en misschien leven wij ook in een Christus-loze tijdperk waar de vrouw of de man de Heer Jezus niet kent en liefheeft. Beste vrienden, kennissen of familieleden kunnen ver van ons af staan, wat de kennis van Christus aangaat. Oh, de Man van smarten, die deze titel aannam, weet, wat dat betekent. Welke ervaring u ook hebben mag, in welke problemen u ook vast kunt zitten, die u niet door een verkeerde weg zelf over u gebracht heeft, u moet niet vergeten dat onze geliefde Heer dezelfde weg voor u bewandeld heeft.
In zijn boek De Pelgrimsreis beschrijft John Bunyan een personage, die aan het eind van zijn leven zei: “Het was mijn wens, mijn voet overal daar te zetten, waar ik de voetsporen van de Heer Jezus gevonden heb”. Hoe mooi is dat! Maar, geliefde broeders en zusters, veel mooier is de gedachte dat onze geliefde Heer zocht, toen Hij hier op aarde was, waar de voetsporen van Zijn door leed beproefden doorheen zouden gaan, en juist daar zette Hij Zijn voet. Christus is door alle omstandigheden van de woestijn heengegaan. Hij weet wat het allemaal betekent, op een wijze die alle ervaringen oneindig ver overstijgen, zelfs van de meest ervaren gelovigen, want Hij is – gescheiden van de afstompende, droevige, nutteloze ervaring van de zonde – er door heengegaan. Als wij door de woestijn gaan, geven we helaas maar al te vaak toe aan de zonde. Toen onze geliefde Heer hierdoor ging, had Hij geen enkele gedachte, die niet in overeenstemming was met de wil van Zijn Vader.
Samuel Ridout, © Bibelstudium.de
Geplaatst in: Christendom, Geloof
© Frisse Wateren, FW