Ons te verwonderen hebben wij allen min of meer verleerd. Ik werd daar vandaag aan herinnerd door het lezen van een krantenartikel. Er zijn zoveel redenen om je elke minuut te verwonderen. Laten we daarmee eens opnieuw beginnen!
Het is geen teken van wijsheid om ons niet meer te verbazen. Ik las deze opmerkelijke zin vanochtend in een politiek commentaar. Het ging om verkiezingen in Hamburg.
Maar het is ook geen teken van ‘christelijke’ wijsheid om zich nergens meer over te verwonderen. We nemen zo gemakkelijk alles als normaal en ‘door God gegeven’ aan, dat we opgehouden zijn ons te verwonderen. Je verwonderen over de dagelijkse gaven van God in ons leven. Ons te verwonderen over grote details in het Woord van God. Ons te verwonderen over de prachtige schepping van God.
We verbazen ons alleen wanneer het eens niet lukt in het leven. Wat is er mis gegaan? En we zijn gestopt met het bewonderen van de Gever van alle goede gaven, God Zelf.
Wonderen in het Woord van God
“Ontsluit mijn ogen en laat mij aanschouwen de wonderen van Uw wet”, zegt de psalmist (Ps. 119:18). Zien we nog steeds zulke wonderen van God in Zijn Woord? Genieten we nog steeds van de details die we ‘tegenkomen’?
We hebben onlangs Titus 3 vers 8 en volgend gelezen tijdens een bijbelconferentie. “… Deze dingen zijn goed en nuttig voor de mensen” (vs. 8). Dat goede werken nuttig zijn voor de mensen – je zou dat kunnen verwachten. Maar dit is goed: wat? Waarom? In de ogen van wie? Dat is misschien iets kleins in je ogen, snel afgevinkt: Dat is toch logisch! Maar het is één van de details die je tijdens het lezen van de Bijbel opvallen en tot “verwondering” leiden moeten.
Wonderen in de schepping van God
“… Blijf staan en let op de wonderen van God. Weet je hoe God ze rangschikt, en hoe Hij het licht van Zijn wolk laat schijnen? Weet je hoe de wolken zweven? Ken je de wonderen van Hem Die volmaakt in kennis is?” (Job 37:14-16). Ook de schepping mag ons altijd weer doen verbazen, tot bewondering brengen. Plotseling ontstaat er een regenboog. Dat was niet altijd zo! God heeft hem in de wolken geplaatst. We verheugen ons, verbazen ons maar niet over het wonder van God.
Je staat voor een berg of een prachtig landschap. Verwonderen we ons nog steeds over deze heerlijke daden van God? Zie je een olifant, een leeuw, een adelaar in de dierentuin – gaan we naar de volgende!? God is “bezig” geweest met elk dier! Wat een wonder om je te verbazen en te bewonderen!
Wonderen in je leven!
“Hij doet grote dingen, die niemand kan doorgronden; wonderen, die niet te tellen zijn” (Job 5:9). Zou het kunnen dat de gelovigen in het Oude Testament deze wonderen meer geteld hebben dan jij en ik? Dat we vanmorgen een maaltijd – een ontbijt – hadden, is op zichzelf een wonder van God. Er zijn miljoenen, zo niet miljarden mensen die het lang niet zo goed hebben als wij. Bewust “dank U” gezegd?
Dat we niet alleen één broek hebben, maar twee, of drie, of … heb je God ooit voor dit wonder in je leven gedankt? Dat je constant een dak boven je hoofd hebt? Dat je samenkomsten kunt bijwonen en daarbij droog kunt zitten – een reden om te danken? Ja, een reden om ons te verbazen over de goedheid van God. Een reden om Hem te bewonderen.
We beginnen pas ons te verbazen, wanneer er iets misgaat! Als alles op rolletjes loopt, is het normaal – niets om over te verwonderen. Maar onmiddellijk, wanneer zich een obstakel voordoet, komen de aanwijzingen van schuld. Graag ook tegen God – of heb je nog niet tegen God geklaagd? Hoe Hij het kan toelaten?
Een intact gezin – vandaag eigenlijk een reden om zich “te verwonderen”. Heb je daar ooit ‘dank U wel’ voor gezegd? Om naar school te mogen, om onderwijs te volgen, om een baan te hebben? Veel mensen op deze wereld hebben dit voorrecht niet, maar niemand van ons verbaasd zich erover.
Laten we weer “opmerkzamer” door deze wereld wandelen en beginnen ons te verwonderen, wanneer er iets te verwonderen is.
Manuel Seibel; © www.bibelpraxis.de
02.03.2004
Geplaatst in: Christendom, Schepping
© Frisse Wateren, FW