Van twijfel naar zekerheid (2 – slot)

II. Twijfel in het dagelijkse leven ?

Twijfels kunnen ons ook in de dagelijkse situaties veel te doen geven. Juist in onzekere toestanden duiken twijfels op – twijfel aan de liefde, wijsheid en macht van onze Heer.

Een gebeurtenis uit het leven van Petrus illustreert dat aanschouwelijk. In Mattheüs 14 vers 22-33 zien we de discipelen die op zee in nood geraakt zijn. Hun grote Meester is er niet. Als Hij verschijnt, herkennen zij Hem niet en schreeuwen van angst. Maar terstond spreekt Jezus tot Zijn discipelen en geeft hen moed. Dat spoort Petrus aan, zodat hij een moedige vraag uitspreekt: “Heer, als U het bent, beveel mij naar U toe te komen over de wateren”. Jezus zegt: “Kom!” en Petrus verlaat het schip. Nu – de eerste stap! Is dat niet het moeilijkste? Zal het water hem dragen? Ja! Verdere stappen volgen; Petrus oog is vast op Jezus gericht. Dan gebeurt het onverwachte. Petrus wendt zijn ogen af van Jezus en ziet op de door de wind opgezweepte golven. De gevolgen zijn fataal: zijn hart wordt door angst bevangen, zijn voeten zinken en hij schreeuwt om hulp. Terstond grijpt Jezus zijn hand en vraagt: “Kleingelovige, waarom hebt je getwijfeld?” Petrus geeft daarop geen antwoord. Hij weet blijkbaar zelf niet waarom hij de twijfel ruimte gegeven heeft.

Deze geschiedenis toont ons, hoe twijfels ontstaan. Het begint ermee, dat Petrus oog van de Heer afdwaalde. Hij dacht eraan, wat de golven zouden kunnen doen, en niet wat de Heer doen kan.. Zijn vertrouwen wankelde: Hij steunde niet meer op het woord “Kom!”, dat de Heer hem toegeroepen had. Hij twijfelde eraan of het allemaal wel goed zou gaan en was bang, door de golven verslonden te worden. In deze angst begon hij te zinken.

Wanneer wij kleingelovig zijn, zien we op de gevaren en niet op de Heer. Daarom moeten wij hier alle middelen aanwenden, om de twijfel aan de kant te willen ruimen: Weg met het gepieker over dat, wat ons in de moeilijkheden overkomen kan! Terug naar de woorden die de Heer ons gegeven heeft!

Zeker is dat gemakkelijker gezegd, dan gedaan. Want wij beleven de gevaren net zo als Petrus, die de wind hoorbaar om de oren blies en het vliegende schuim in het gezicht spatte. Maar daar was de Heer. Hij heeft Petrus geroepen. Petrus kende Zijn liefde en trouw, die hem bij een vroegere gelegenheid niet ten onder liet gaan en ook nu er voor hem was (verg. Matth. 8:25-27). En zo is het ook bij ons. De Heer heeft ons beloften gegeven, waarop wij ons verlaten kunnen, en wij kennen Zijn liefde. Als Hij gezegd heeft: “Ik zal u geenszins begeven en u geenszins verlaten” (Hebr. 13:5), dan hoeven wij geen angst te hebben, dat wij “zinken” zullen.
Zich aan Christus vastklampen en op Zijn Woord bouwen – dat geeft zeker houvast in de stormen van het leven en dringt de twijfel in de hoek.

III. Gerechtvaardigde twijfel

Is er eigenlijk wel een “gerechtvaardigde twijfel”? Jazeker! Natuurlijk gaat het niet om twijfel aan het Woord van God, maar aan twijfel van aan onszelf verbonden overtuigingen, inzichten en gewoonten. Hieraan te twijfelen is zeer wel mogelijk en legitiem.

Er is iemand die Christus belijdt, arbeidt ijverig op christelijk terrein en meent dat daarmee de zaak met God in orde is. Er zijn er, die er voor zichzelf zeker van zijn dat zij in de hemel komen, maar toch in de hel eindigen zullen. Hun zekerheid is gebaseerd op hun eigen logica en zal zich daarom als volledig waardeloos bewijzen (Matth. 7:21-23). Wij hebben niet een of andere vage zekerheid nodig, maar de zekerheid die steunt op het Woord van God. Het is niet genoeg om alleen een huis te bouwen, maar het huis moet op de rotsen van de woorden van Jezus gegrond zijn, als het moet blijven bestaan (Matth. 7:24-27).

Wie zich op de woorden van mensen of op zijn eigen mening verlaat, is goed uitgerust om zijn inzichten in twijfel te trekken. Maar wie op het Woord van God bouwt, mag de twijfel getroost de bons geven; want God liegt niet. Dat geeft vreugdevolle zekerheid!

Slot

Gerrid Setzer; © Folge mir nach

Geplaatst in: Geloof
© Frisse Wateren, FW