20 jaar geleden
Jonge mensen in de Bijbel (7)
TWEE LEIDERS MET VEEL VOLGELINGEN
Voordracht 3
Genesis 4
Eens ben jij – ook ik – de weg van Kaïn gegaan, en bent nog op deze weg of jij bent Abel gevolgd. Ik durf te zeggen dat zij de twee leiders zijn van de gehele mensheid; en ieder mens die dit leest, ja, ieder mens die op dit ogenblik op aarde leeft, gaat of de “weg van Kaïn” of gaat in de voetstappen van Abel. Maar om je de waarheid te zeggen kan dat, waarvan ons gezegd is: “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan” (Judas :11), geen goede weg zijn. Ben jij nog op “de weg van Kaïn” of heb je je weg gevonden in de voetstappen van Abel? Je vraagt wat het verschil is tussen deze twee mensen?
Eén van hen kende de weg waarlangs hij tot God moest komen niet, de ander wel. Kaïn kende de Goddelijke vastgestelde weg tot Gods tegenwoordigheid niet. Abel kende die weg en ging hem. Ik twijfel er niet aan dat God ons in de eerste hoofdstukken van de geschiedenis van de mens op aarde een voorstelling geeft wat hem altijd weer zou kenmerken.
Kaïn was de oudste zoon van Adam, Abel de tweede. Er werd wel eens gedacht dat zij tweelingbroers waren maar hoe het ook zij, waarschijnlijk kwamen zij kort na elkaar ter wereld. Zij leefden samen, groeiden samen op en hadden dezelfde mogelijkheden om Gods gedachten te leren – net zo als er in een dezelfde zaal twee broers kunnen zijn die hetzelfde voorrecht hebben het evangelie te leren kennen, maar de een is door de genade van God godvruchtig en de ander niet. Wel, gelukkig is de mens die Godvrezend is. Gezegend de mens die op de weg van Abel is. “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan” zegt de Schrift. En wat was de weg van Kaïn? Het was de weg van de natuur, die enkel een natuurlijke religie zonder geloof in de openbaring van God heeft gegeven.
Kaïn werd landbouwer van beroep. Abel was een schaapherder. Kaïn was een man met huis en land – een boer als je wilt – en zijn hart was erg verbonden met de grond die hij vlijtig bebouwde. “En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kaïn van de vrucht des lands de HEERE een offer bracht”. Hij begon erover te denken om tot God te komen. Het was een goede gedachte. Welk mens zou het durven zeggen dat het geen goede zaak was om tot God te komen?
Kaïn had gelijk in deze gedachte, hoewel verkeerd in de manier waarop hij het deed. Hij had het verlangen om tot God te komen. Bedenk dat jullie ook God zult moeten ontmoeten. Je moet God ontmoeten. Iedereen, zal Hem vroeger of later ontmoeten, zo niet in de tijd dan in de eeuwigheid. Ieder die mij die dit leest moet God ontmoeten. Wat ook je leeftijd, wat ook je klasse, wat ook je rang in de maatschappij of positie in de wereld is, je zult rekenschap voor God af moeten leggen, je moet God ontmoeten, en je zult te maken hebben met God. Het punt is, welke weg wil je nemen om door Hem aangenomen te worden?
Let nu goed op, Kaïn naderde tot God met een offer van de vrucht uit de grond – het produkt van zijn eigen werk; aan de andere kant vinden we dat “Abel bracht ook van de eerstgeborenen van zijn schapen en van hun vet; En de HEERE zag Abel en zijn offer aan; Maar Kaïn en zijn offer zag Hij niet aan” (vers 4 en 5). Er kon niets meer verschillend en tegenover gesteld zijn dan dit optreden van God met betrekking tot dit offeren en de offers door hen gebracht. De een nam Hij aan, de ander wees Hij af. Kaïn is de afgewezen mens terwijl Abel de aangenomen mens is. Waarin lag dit verschil? Zij waren beiden zonen van dezelfde ouders. Zij beiden waren de nakomelingen van dezelfde vader en moeder.
Zij waren beide zondaars. Hun ouders hadden gezondigd en zij waren ook zondaars. God heeft in Zijn Woord verklaard dat “allen gezondigd hebben”, en ook wij allen hebben gezondigd. Kaïn en Abel voelden dat zij ver van God waren maar zij wilden tot God komen – in gewone taal, zij wilden aanbidders zijn.
Ik geloof zeker dat velen van jullie de grondslag hebben ingenomen om aanbidders te zijn. Is het op Kaïns of Abels weg? Dit is een ernstige, een zeer belangrijke vraag. Ik ken geen enkele vraag die belangrijker is. Merk op dat Kaïn naderde, maar – op welke grondslag? Hij brengt God de resultaten van zijn eigen inspanning – de vrucht van de aardbodem. En je mag vragen: deed hij het niet goed? Was hij dan verkeerd in het geven van de vruchten van de inspanning van zijn leven? Maar stop! Weet je wat Kaïn in werkelijkheid deed? Wanneer je dat begrijpt – en ik denk dat we oorspronkelijk allen de weg van Kaïn bewandeld hebben – zul je zien dat Kaïn het feit van de zondeval volledig negeerde. Het is tegenwoordig helaas mode de zondeval te negeren. Kaïn negeerde het feit dat hij als zondaar en vanwege de zonde buiten Gods tegenwoordigheid stond. Het beliefde hem het feit te vergeten dat de zonde tussen God en de mensen was gekomen, en dat de mens een zondaar was, ver van God. Het is de zonde die de mens buiten de tegenwoordigheid van God sluit en Kaïn stond buiten Gods tegenwoordigheid. Hoe kan hij dan tot God komen? Hij moet tot God komen op de weg die God bevalt en dat in overeenstemmig met het karakter van God, die heilig is.
Abel, wetend dat hij schuldig en van nature onbekwaam was om tot God te komen, stelt de dood van een ander tussen hemzelf en God. Hij erkent het oordeel over de zonde en gelooft in een offer waardoor de zonde verzoend wordt. Kaïn heeft geen besef van zonde want hij brengt als zijn offer de vruchten die een teken van vervloeking zijn.
Zijn hart is verblind en zijn geweten verhard. Hij houdt het voor vanzelfsprekend dat alles goed is tussen hem en God en dat hij zal worden aangenomen. Het juiste besef van zonde en verderf ontbreekt als ook maar enige kennis van de rechte weg om tot God te naderen.
Je zult je nu tot mij keren en vragen: “Maar hoe kon Kaïn de weg weten die God beviel?” Ik stel de wedervraag: “Hoe leerde Abel die?” Dat hij het leerde is zeker. Op een avond zitten er twee mensen in een zaal tegenover elkaar, de een leerde de weg tot God en de ander niet. Waarin ligt nu het verschil? Zijn niet beide zondaars? Jazeker! Waren niet Kaïn en Abel op gelijke wijze zondaars in het oog van God? Dat waren ze. De Geest van God openbaart het geheim van het verschil tussen hen beiden. “Door het geloof offerde Abel aan God een beter slachtoffer dan Kaïn, waardoor hij getuigenis verkregen heeft dat hij rechtvaardig was, daar God over zijn gaven getuigenis gaf; en daardoor spreekt hij nog, nadat hij gestorven is” (Hebreeën 11:4). Ik vraag me af: hebben jullie ooit gehoord van een gestorven mens die nog spreekt. Jullie zeggen: “Een gestorven mens zou nog spreken? Dat zou wel de laatste mens zijn die ik verwachten zou om naar te luisteren”.
Een gestorven mens spreekt tot jullie en hij zegt eenvoudig: Je zult nooit tot God komen als je niet de weg gaat, die ik ging. Wat wil Abel zeggen? Hij vertelt jullie de waarheid in de meest mogelijk eenvoudige taal: Ik stel als offergave tussen mijn zondige ziel en God het dode lichaam van een zondeloos offer.
Abel leert ons de weg tot God heel duidelijk omdat hij tussen zijn zondige ziel en God het lichaam stelt van een geslacht offer als offergave. Hij had de kennis dat hij in de dood lag en dat hij als zondaar buiten Gods tegenwoordigheid stond. De dood als ook het oordeel hing boven zijn hoofd. Je kunt vragen: Maar hoe leerde hij dat kennen? Hij had gehoord hoe God zijn ouders op het ogenblik van de val met een rechtvaardig oordeel had gestraft. Zijn ouders hadden hem ongetwijfeld de droevige geschiedenis van de zonde en het oordeel, waarover Genesis 3 het heeft, verteld. Ook jullie hebben zeker deze waarheid van jullie ouders geleerd. Of het al vruchten heeft voortgebracht in jullie leven is een andere vraag. God weet dat en jij weet dat ook. De ouders van deze twee jonge mensen hadden hen duidelijk verteld hoe zij uit de tuin van Eden uitgedreven zijn en de manier waarop God hen bekleedde met dierenvellen. Abel had geloofd en deze les ter harte genomen, terwijl Kaïn het negeerde.
We horen Abel in zekere zin zeggen: Ik ben een zondaar, ik ben onder het oordeel van de dood en ik weet dat het loon van de zonde de dood is; en de enige waarop ik tot God kan naderen is het stellen van het dode lichaam van een zondeloos offer tussen God en mij; dat offer wil ik brengen en op die grond wil ik tot God naderen. Door het geloof offerde hij God “een beter slachtoffer”. En hij merkte dat hij werd aangenomen. In deze handeling vind je de kern van het ware Christendom uitgebeeld. Je ziet de waarheid van het kruis en van de dood van de Heere Jezus voor arme zondaren zoals jij en ik. Abels handeling wijst heel eenvoudig naar het kruis en naar de dood van de Redder in de plaats van de schuldige zondaar. Dat is het onderwijs dat ik uit zijn handeling leer.
De weg van Kaïn daarentegen eindigt slechts in verwerping, dood en oordeel. Dat leidt nooit tot God. Abel’s weg leidt zeker tot de kennis van de aanneming door God: “Door het geloof offerde Abel aan God een beter slachtoffer dan Kaïn, waardoor hij getuigenis verkregen heeft, dat hij rechtvaardig was, daar God over zijn gaven getuigenis gaf; en daardoor spreekt hij nog nadat hij gestorven is”. Hij is een van de wonderbare wolk van geloofsgetuigen die we in Hebreeën 11 vinden; en wanneer ik hem in de getuigenbank zetten kon en vragen zou: “Abel, wat heb je te zeggen?”, dan zou hij antwoorden: “Ik ben aangenomen” – “Door wie?” – “Door God” – “Hoe ben je aangenomen? Vanwege je goede werken?” – “Die had ik niet; ik bracht niets anders voort dan zonden. Ik ben op de volgende gronden aangenomen. Ik stelde het lichaam van een vlekkeloos offer tussen mijn schuldige ziel en God. Ik offerde de eersteling van de kudde, en het vet – het voortreffelijkste ervan -, en God verklaarde mij rechtvaardig. Hij nam mij overeenkomstig de waarde en voortreffelijkheid van mijn offer aan”. Dat is een goed getuigenis van een gestorven mens.
Kaïn is ook gestorven maar hij spreekt niet. O nee, Kaïn stem klinkt niet behulpzaam en vrolijk uit de dood. God geeft er Zijn commentaar op. De Heilige Geest zegt: “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan”. Maar pas op, toch is de weg van Kaïn de populaire weg! Het is de weg die vandaag negenennegentig van de honderd mensen gaan. Ga de straat op en vraag de eerste de beste die je ontmoet of hij er zeker van is op de weg naar de hemel te zijn. Met gezapige zelfingenomenheid zal zijn antwoord zijn: “Niemand kan dat met zekerheid weten maar ik doe mijn best. Ik ben religieus en neem de sacramenten en geef naar vermogen voor het werk van God. Wat kan ik meer doen?” Vraag de tweede man, hij zal zeggen: “Ik hou er niet van dat men mij dat soort vragen stelt. Natuurlijk ben ik niet wat ik zou moeten zijn, maar ik ben niet zo slecht zoals velen en God is genadig”. Een derde man zal je vraag met minachting afwijzen en als je hem het evangelie wilt voorstellen het terzijde zal stellen. Het is een ernstige tijd waarin we leven.
Kaïn’s weg heeft voor velen een grote aantrekkingskracht want, let op, hij was religieus! Ik denk niet dat hij een twijfelaar, een ongelovige was. Ik denk niet dat hij een huichelaar was. Hij was de man die een puur menselijke religie invoerde en werd de leider van ontelbare duizenden mensen die hun levensweg begonnen en vervolgden door het negeren van het feit van de ernst van de zonde en van het feit van de scheiding die de zonde tussen God in Zijn heiligheid en de mens in zijn schuld heeft gebracht. Kaïn negeerde de waarheid van de val. Praktisch zei hij: ik kan tot God naderen op grond van dat wat ik zelf doe, op grond van dat wat ik heb bewerkt; hij groef en spitte om, werkte en bebouwde het land, matte zich af en zweette; hij oogste het koren en perste zijn druiven en met een goed bereide schoof en een kan goede wijn naderde hij tot God. En dan, wat is het resultaat? God nam noch zijn offergave noch hem aan. Waarom? Hij bracht de vrucht van de reeds vervloekte aardbodem. De vloek van God was vroeger al op de aarde gevallen en dat negeerde Kaïn dus. De zonde van Adam was de aanleiding voor de vloek. De schepping werd meegetrokken in de val van Adam. Hij was hoofd over de schepping – maar hij viel en als resultaat kwam de ijdelheid op het toneel en nu deelde de aarde in het lot van haar gevallen hoofd.
Al deze dingen vergat Kaïn evenals het feit dat hij een verloren mens en op een verre afstand van God was. En, mijn vrienden, het is een heel eenvoudige zaak om dat te vergeten; het is heel eenvoudig voor jou en mij om dat te negeren. De mens heeft het nodig zich bewust te worden van het feit dat hij een zondaar is. Je vraagt: “Wie bedoel je?” Ik bedoel jou, mijzelf en iedereen. God laat niemand erbuiten. Ieder mens heeft gezondigd en tussen jouw ziel en God bestaat er op dit moment – wanneer je nog niet uit God geboren en door het bloed van Jezus tot Hem gebracht bent – een afstand, een verschrikkelijke afstand en het is een goede zaak wanneer een mens dit voelt. Kaïn negeerde de afstand. Hij verkoos in kalme onverschilligheid van ziel tot God te naderen. En de mensen wandelen vandaag in “de weg van Kaïn” en denken dat zij door hun eigen werken, hun gebeden, hun religieuze oefeningen en door een verdienstelijk leven tot God te mogen naderen.
Zulke dingen gebeuren er veel. Ik ontmoette enige dagen geleden een vrouw die zei: “Ik wilde dat ik kon sterven”. “Ik hoop het niet”, antwoordde ik, “want ik denk niet dat u er klaar voor bent”. “Maar ik denk dat ik er klaar voor ben”, antwoordde zij “want ik zeg mijn gebeden regelmatig op. Zullen mijn gebeden niet helpen?” “Nee, uw gebeden zullen niet helpen. De mens komt niet door gebeden tot God en ontvangt geen vergeving van zonden door zijn gebeden. De Schrift zegt: “zonder bloedstorting is er geen vergeving” (Hebreeën 9:22). En op een andere plaats: “Doch hem die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid” (Romeinen 4:5).
De mens die echt denkt dat zijn zonden door zijn gebeden afgewassen kunnen worden, is in waarheid op “de weg van Kaïn”. Hij dacht dat de activiteiten van zijn leven en de vruchten daaruit voortgekomen hem – een zondaar – geschikt konden maken voor God te bestaan! Wat een dwaasheid! Wanneer je in “de weg van Kaïn” bent moge God je vanavond arresteren. Die weg eindigt in een eeuwige ondergang, houdt daar rekening mee. “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan”, zegt de Heilige Geest. Je kunt beter de weg van Abel gaan. Wat deed Abel? Hij presenteerde de eersteling van zijn kudde. Hij leerde door het geloof dat het vlekkeloze offer, dat spreekt van de dood van een ander, tussen hem en God moest staan.Dat offer offerde hij en God nam hem aan.
Hoe kunnen jij en ik nu gered worden? Alleen door geloof in Gods veel geliefde Zoon. Het lam dat Abel offerde was een treffend type van het Lam van God. “Zie het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt”, zei de Johannes de doper (Johannes 1:29). Wanneer ik terugkijk naar het kruis dan zie ik de wonderbare waarheid dat tussen twee misdadigers de zondeloze, vlekkeloze Mens – het Lam van God – stierf voor zondaars die de hel verdiend hadden. Wat zal ik dan doen? Moet ik mij inspannen om mijzelf door eigen vruchteloze inspanningen voor God in het rechte licht te brengen, of moet ik de wonderbare waarheid dat Jezus stierf, ja stierf voor mij, tussen mijn ziel en de heiligheid van God stellen? Ik wil Abel volgen. Vele jaren was ik op “de weg van Kaïn” totdat ik vond dat “de weg van Abel” – dat is de weg van verlossing – de beste was want het is de weg van God dat op grond van geloof is.
Wat is geloof?
Geloof is het principe dat de de ziel verbindt met God. Kaïn is de voorganger en eerste vertolker van wat ik “natuurlijke religie” zou willen noemen, want ondanks zijn zonde, ja juist vanwege zijn zonde, is de mens een religieus wezen. Hij heeft de overtuiging dat er een hoger Wezen is en weet dat hij vroeger of later voor dit Wezen moet verschijnen; en hij wordt vervuld met de gedachte dat hij Hem moet gunstig stemmen en iets doen dat hem geschikt zal maken voor God tegenwoordigheid. Vandaar dat hij er vaak naar streeft om dat iets te doen. Menig jong mens heeft dat gedaan toen hij door praktisch falen had bevonden dat hij een schuldig schepsel was. Menig jong mens verliet met welgevulde zakken zijn ouderlijk huis. Zolang hij genoeg geld had vond hij de wereld een aangename plaats.
Zolang je genoeg geld hebt zul je gevierd en gebruikt worden. Maar laat de bronnen opdrogen zodat je niet meer kunt doen zoals voorheen. Hoe kortzichtig zullen je vrienden dan worden! Wanneer het dons van je kleren en de zijde van je kleding afgedragen is en je een beetje armoedig bent, dan is het wonderlijk hoe je oude vrienden je plotseling daadwerkelijk niet meer kennen. De wereld zoekt je op zolang je een kip bent die men kan plukken en wanneer dat voorbij is gooien ze je aan de kant. De wereld wil je wel zolang je door haar gebruikt kan worden en langer niet. Wanneer die dag aanbreekt wensen ze je goedendag. Dat is de wereld. Er is menigeen die dat ervaren en geleerd heeft wat een teleurstellende zaak dat is. Dan gebeurt het vaak dat een mens, moe van de wereld, rust zoekt in natuurlijke religie. Hij probeert “de weg van Kaïn”. Een hele reeks van religieuze oefeningen wordt begonnen in de hoop dat deze zijn zonden zullen goedmaken. “Ik zal Hem bevredigen met een geschenk” is de menselijke gedachte over God. Maar dit is een fatale dwaasheid want “zonder bloedstorting is er geen vergeving” is de onherroepelijke uitspraak van God. Werken hebben nog nooit een mens gered en zullen het nooit doen.
Hoe absoluut in contrast hiermee is de manier waarop God handelt met de mens in nood. Het behaagt Hem om te zegenen en zijn nood wordt nu een gelegenheid voor de ontvouwing van de genade van God. Dit werd ontvouwd in het kruis van Jezus, dat het volmaakte antwoord is voor al onze noden als schuldige zondaars voor God. Wat jij niet doen kunt, Christus heeft het gedaan. Daar werd het vlekkeloze leven van Jezus tot onze verlossing voor God afgelegd om schuldige mensenkinderen tot God te brengen die eenvoudig geloven in Hem, en Hem vertrouwen en die, zoals Abel, Hem als offergave stellen tussen hun schuldige ziel en God. Wanneer je niet geloofd hebt in Jezus keer je dan nu tot Hem. Kom nu tot de Heiland, geef je hart aan Hem. Zijn bloed reinigt van alle zonden. Waarlijk, “het spreekt van betere dingen dan dat van Abel”.
Wordt D.V. vervolgd.
Geplaatst in: Commentaren & personen
© Frisse Wateren, FW
Jonge mensen in de Bijbel (7)
TWEE LEIDERS MET VEEL VOLGELINGEN
Voordracht 3
Genesis 4
Eens ben jij – ook ik – de weg van Kaïn gegaan, en bent nog op deze weg of jij bent Abel gevolgd. Ik durf te zeggen dat zij de twee leiders zijn van de gehele mensheid; en ieder mens die dit leest, ja, ieder mens die op dit ogenblik op aarde leeft, gaat of de “weg van Kaïn” of gaat in de voetstappen van Abel. Maar om je de waarheid te zeggen kan dat, waarvan ons gezegd is: “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan” (Judas :11), geen goede weg zijn. Ben jij nog op “de weg van Kaïn” of heb je je weg gevonden in de voetstappen van Abel? Je vraagt wat het verschil is tussen deze twee mensen?
Eén van hen kende de weg waarlangs hij tot God moest komen niet, de ander wel. Kaïn kende de Goddelijke vastgestelde weg tot Gods tegenwoordigheid niet. Abel kende die weg en ging hem. Ik twijfel er niet aan dat God ons in de eerste hoofdstukken van de geschiedenis van de mens op aarde een voorstelling geeft wat hem altijd weer zou kenmerken.
Kaïn was de oudste zoon van Adam, Abel de tweede. Er werd wel eens gedacht dat zij tweelingbroers waren maar hoe het ook zij, waarschijnlijk kwamen zij kort na elkaar ter wereld. Zij leefden samen, groeiden samen op en hadden dezelfde mogelijkheden om Gods gedachten te leren – net zo als er in een dezelfde zaal twee broers kunnen zijn die hetzelfde voorrecht hebben het evangelie te leren kennen, maar de een is door de genade van God godvruchtig en de ander niet. Wel, gelukkig is de mens die Godvrezend is. Gezegend de mens die op de weg van Abel is. “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan” zegt de Schrift. En wat was de weg van Kaïn? Het was de weg van de natuur, die enkel een natuurlijke religie zonder geloof in de openbaring van God heeft gegeven.
Kaïn werd landbouwer van beroep. Abel was een schaapherder. Kaïn was een man met huis en land – een boer als je wilt – en zijn hart was erg verbonden met de grond die hij vlijtig bebouwde. “En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kaïn van de vrucht des lands de HEERE een offer bracht”. Hij begon erover te denken om tot God te komen. Het was een goede gedachte. Welk mens zou het durven zeggen dat het geen goede zaak was om tot God te komen?
Kaïn had gelijk in deze gedachte, hoewel verkeerd in de manier waarop hij het deed. Hij had het verlangen om tot God te komen. Bedenk dat jullie ook God zult moeten ontmoeten. Je moet God ontmoeten. Iedereen, zal Hem vroeger of later ontmoeten, zo niet in de tijd dan in de eeuwigheid. Ieder die mij die dit leest moet God ontmoeten. Wat ook je leeftijd, wat ook je klasse, wat ook je rang in de maatschappij of positie in de wereld is, je zult rekenschap voor God af moeten leggen, je moet God ontmoeten, en je zult te maken hebben met God. Het punt is, welke weg wil je nemen om door Hem aangenomen te worden?
Let nu goed op, Kaïn naderde tot God met een offer van de vrucht uit de grond – het produkt van zijn eigen werk; aan de andere kant vinden we dat “Abel bracht ook van de eerstgeborenen van zijn schapen en van hun vet; En de HEERE zag Abel en zijn offer aan; Maar Kaïn en zijn offer zag Hij niet aan” (vers 4 en 5). Er kon niets meer verschillend en tegenover gesteld zijn dan dit optreden van God met betrekking tot dit offeren en de offers door hen gebracht. De een nam Hij aan, de ander wees Hij af. Kaïn is de afgewezen mens terwijl Abel de aangenomen mens is. Waarin lag dit verschil? Zij waren beiden zonen van dezelfde ouders. Zij beiden waren de nakomelingen van dezelfde vader en moeder.
Zij waren beide zondaars. Hun ouders hadden gezondigd en zij waren ook zondaars. God heeft in Zijn Woord verklaard dat “allen gezondigd hebben”, en ook wij allen hebben gezondigd. Kaïn en Abel voelden dat zij ver van God waren maar zij wilden tot God komen – in gewone taal, zij wilden aanbidders zijn.
Ik geloof zeker dat velen van jullie de grondslag hebben ingenomen om aanbidders te zijn. Is het op Kaïns of Abels weg? Dit is een ernstige, een zeer belangrijke vraag. Ik ken geen enkele vraag die belangrijker is. Merk op dat Kaïn naderde, maar – op welke grondslag? Hij brengt God de resultaten van zijn eigen inspanning – de vrucht van de aardbodem. En je mag vragen: deed hij het niet goed? Was hij dan verkeerd in het geven van de vruchten van de inspanning van zijn leven? Maar stop! Weet je wat Kaïn in werkelijkheid deed? Wanneer je dat begrijpt – en ik denk dat we oorspronkelijk allen de weg van Kaïn bewandeld hebben – zul je zien dat Kaïn het feit van de zondeval volledig negeerde. Het is tegenwoordig helaas mode de zondeval te negeren. Kaïn negeerde het feit dat hij als zondaar en vanwege de zonde buiten Gods tegenwoordigheid stond. Het beliefde hem het feit te vergeten dat de zonde tussen God en de mensen was gekomen, en dat de mens een zondaar was, ver van God. Het is de zonde die de mens buiten de tegenwoordigheid van God sluit en Kaïn stond buiten Gods tegenwoordigheid. Hoe kan hij dan tot God komen? Hij moet tot God komen op de weg die God bevalt en dat in overeenstemmig met het karakter van God, die heilig is.
Abel, wetend dat hij schuldig en van nature onbekwaam was om tot God te komen, stelt de dood van een ander tussen hemzelf en God. Hij erkent het oordeel over de zonde en gelooft in een offer waardoor de zonde verzoend wordt. Kaïn heeft geen besef van zonde want hij brengt als zijn offer de vruchten die een teken van vervloeking zijn.
Zijn hart is verblind en zijn geweten verhard. Hij houdt het voor vanzelfsprekend dat alles goed is tussen hem en God en dat hij zal worden aangenomen. Het juiste besef van zonde en verderf ontbreekt als ook maar enige kennis van de rechte weg om tot God te naderen.
Je zult je nu tot mij keren en vragen: “Maar hoe kon Kaïn de weg weten die God beviel?” Ik stel de wedervraag: “Hoe leerde Abel die?” Dat hij het leerde is zeker. Op een avond zitten er twee mensen in een zaal tegenover elkaar, de een leerde de weg tot God en de ander niet. Waarin ligt nu het verschil? Zijn niet beide zondaars? Jazeker! Waren niet Kaïn en Abel op gelijke wijze zondaars in het oog van God? Dat waren ze. De Geest van God openbaart het geheim van het verschil tussen hen beiden. “Door het geloof offerde Abel aan God een beter slachtoffer dan Kaïn, waardoor hij getuigenis verkregen heeft dat hij rechtvaardig was, daar God over zijn gaven getuigenis gaf; en daardoor spreekt hij nog, nadat hij gestorven is” (Hebreeën 11:4). Ik vraag me af: hebben jullie ooit gehoord van een gestorven mens die nog spreekt. Jullie zeggen: “Een gestorven mens zou nog spreken? Dat zou wel de laatste mens zijn die ik verwachten zou om naar te luisteren”.
Een gestorven mens spreekt tot jullie en hij zegt eenvoudig: Je zult nooit tot God komen als je niet de weg gaat, die ik ging. Wat wil Abel zeggen? Hij vertelt jullie de waarheid in de meest mogelijk eenvoudige taal: Ik stel als offergave tussen mijn zondige ziel en God het dode lichaam van een zondeloos offer.
Abel leert ons de weg tot God heel duidelijk omdat hij tussen zijn zondige ziel en God het lichaam stelt van een geslacht offer als offergave. Hij had de kennis dat hij in de dood lag en dat hij als zondaar buiten Gods tegenwoordigheid stond. De dood als ook het oordeel hing boven zijn hoofd. Je kunt vragen: Maar hoe leerde hij dat kennen? Hij had gehoord hoe God zijn ouders op het ogenblik van de val met een rechtvaardig oordeel had gestraft. Zijn ouders hadden hem ongetwijfeld de droevige geschiedenis van de zonde en het oordeel, waarover Genesis 3 het heeft, verteld. Ook jullie hebben zeker deze waarheid van jullie ouders geleerd. Of het al vruchten heeft voortgebracht in jullie leven is een andere vraag. God weet dat en jij weet dat ook. De ouders van deze twee jonge mensen hadden hen duidelijk verteld hoe zij uit de tuin van Eden uitgedreven zijn en de manier waarop God hen bekleedde met dierenvellen. Abel had geloofd en deze les ter harte genomen, terwijl Kaïn het negeerde.
We horen Abel in zekere zin zeggen: Ik ben een zondaar, ik ben onder het oordeel van de dood en ik weet dat het loon van de zonde de dood is; en de enige waarop ik tot God kan naderen is het stellen van het dode lichaam van een zondeloos offer tussen God en mij; dat offer wil ik brengen en op die grond wil ik tot God naderen. Door het geloof offerde hij God “een beter slachtoffer”. En hij merkte dat hij werd aangenomen. In deze handeling vind je de kern van het ware Christendom uitgebeeld. Je ziet de waarheid van het kruis en van de dood van de Heere Jezus voor arme zondaren zoals jij en ik. Abels handeling wijst heel eenvoudig naar het kruis en naar de dood van de Redder in de plaats van de schuldige zondaar. Dat is het onderwijs dat ik uit zijn handeling leer.
De weg van Kaïn daarentegen eindigt slechts in verwerping, dood en oordeel. Dat leidt nooit tot God. Abel’s weg leidt zeker tot de kennis van de aanneming door God: “Door het geloof offerde Abel aan God een beter slachtoffer dan Kaïn, waardoor hij getuigenis verkregen heeft, dat hij rechtvaardig was, daar God over zijn gaven getuigenis gaf; en daardoor spreekt hij nog nadat hij gestorven is”. Hij is een van de wonderbare wolk van geloofsgetuigen die we in Hebreeën 11 vinden; en wanneer ik hem in de getuigenbank zetten kon en vragen zou: “Abel, wat heb je te zeggen?”, dan zou hij antwoorden: “Ik ben aangenomen” – “Door wie?” – “Door God” – “Hoe ben je aangenomen? Vanwege je goede werken?” – “Die had ik niet; ik bracht niets anders voort dan zonden. Ik ben op de volgende gronden aangenomen. Ik stelde het lichaam van een vlekkeloos offer tussen mijn schuldige ziel en God. Ik offerde de eersteling van de kudde, en het vet – het voortreffelijkste ervan -, en God verklaarde mij rechtvaardig. Hij nam mij overeenkomstig de waarde en voortreffelijkheid van mijn offer aan”. Dat is een goed getuigenis van een gestorven mens.
Kaïn is ook gestorven maar hij spreekt niet. O nee, Kaïn stem klinkt niet behulpzaam en vrolijk uit de dood. God geeft er Zijn commentaar op. De Heilige Geest zegt: “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan”. Maar pas op, toch is de weg van Kaïn de populaire weg! Het is de weg die vandaag negenennegentig van de honderd mensen gaan. Ga de straat op en vraag de eerste de beste die je ontmoet of hij er zeker van is op de weg naar de hemel te zijn. Met gezapige zelfingenomenheid zal zijn antwoord zijn: “Niemand kan dat met zekerheid weten maar ik doe mijn best. Ik ben religieus en neem de sacramenten en geef naar vermogen voor het werk van God. Wat kan ik meer doen?” Vraag de tweede man, hij zal zeggen: “Ik hou er niet van dat men mij dat soort vragen stelt. Natuurlijk ben ik niet wat ik zou moeten zijn, maar ik ben niet zo slecht zoals velen en God is genadig”. Een derde man zal je vraag met minachting afwijzen en als je hem het evangelie wilt voorstellen het terzijde zal stellen. Het is een ernstige tijd waarin we leven.
Kaïn’s weg heeft voor velen een grote aantrekkingskracht want, let op, hij was religieus! Ik denk niet dat hij een twijfelaar, een ongelovige was. Ik denk niet dat hij een huichelaar was. Hij was de man die een puur menselijke religie invoerde en werd de leider van ontelbare duizenden mensen die hun levensweg begonnen en vervolgden door het negeren van het feit van de ernst van de zonde en van het feit van de scheiding die de zonde tussen God in Zijn heiligheid en de mens in zijn schuld heeft gebracht. Kaïn negeerde de waarheid van de val. Praktisch zei hij: ik kan tot God naderen op grond van dat wat ik zelf doe, op grond van dat wat ik heb bewerkt; hij groef en spitte om, werkte en bebouwde het land, matte zich af en zweette; hij oogste het koren en perste zijn druiven en met een goed bereide schoof en een kan goede wijn naderde hij tot God. En dan, wat is het resultaat? God nam noch zijn offergave noch hem aan. Waarom? Hij bracht de vrucht van de reeds vervloekte aardbodem. De vloek van God was vroeger al op de aarde gevallen en dat negeerde Kaïn dus. De zonde van Adam was de aanleiding voor de vloek. De schepping werd meegetrokken in de val van Adam. Hij was hoofd over de schepping – maar hij viel en als resultaat kwam de ijdelheid op het toneel en nu deelde de aarde in het lot van haar gevallen hoofd.
Al deze dingen vergat Kaïn evenals het feit dat hij een verloren mens en op een verre afstand van God was. En, mijn vrienden, het is een heel eenvoudige zaak om dat te vergeten; het is heel eenvoudig voor jou en mij om dat te negeren. De mens heeft het nodig zich bewust te worden van het feit dat hij een zondaar is. Je vraagt: “Wie bedoel je?” Ik bedoel jou, mijzelf en iedereen. God laat niemand erbuiten. Ieder mens heeft gezondigd en tussen jouw ziel en God bestaat er op dit moment – wanneer je nog niet uit God geboren en door het bloed van Jezus tot Hem gebracht bent – een afstand, een verschrikkelijke afstand en het is een goede zaak wanneer een mens dit voelt. Kaïn negeerde de afstand. Hij verkoos in kalme onverschilligheid van ziel tot God te naderen. En de mensen wandelen vandaag in “de weg van Kaïn” en denken dat zij door hun eigen werken, hun gebeden, hun religieuze oefeningen en door een verdienstelijk leven tot God te mogen naderen.
Zulke dingen gebeuren er veel. Ik ontmoette enige dagen geleden een vrouw die zei: “Ik wilde dat ik kon sterven”. “Ik hoop het niet”, antwoordde ik, “want ik denk niet dat u er klaar voor bent”. “Maar ik denk dat ik er klaar voor ben”, antwoordde zij “want ik zeg mijn gebeden regelmatig op. Zullen mijn gebeden niet helpen?” “Nee, uw gebeden zullen niet helpen. De mens komt niet door gebeden tot God en ontvangt geen vergeving van zonden door zijn gebeden. De Schrift zegt: “zonder bloedstorting is er geen vergeving” (Hebreeën 9:22). En op een andere plaats: “Doch hem die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid” (Romeinen 4:5).
De mens die echt denkt dat zijn zonden door zijn gebeden afgewassen kunnen worden, is in waarheid op “de weg van Kaïn”. Hij dacht dat de activiteiten van zijn leven en de vruchten daaruit voortgekomen hem – een zondaar – geschikt konden maken voor God te bestaan! Wat een dwaasheid! Wanneer je in “de weg van Kaïn” bent moge God je vanavond arresteren. Die weg eindigt in een eeuwige ondergang, houdt daar rekening mee. “Wee hun, want zij zijn de weg van Kaïn gegaan”, zegt de Heilige Geest. Je kunt beter de weg van Abel gaan. Wat deed Abel? Hij presenteerde de eersteling van zijn kudde. Hij leerde door het geloof dat het vlekkeloze offer, dat spreekt van de dood van een ander, tussen hem en God moest staan.Dat offer offerde hij en God nam hem aan.
Hoe kunnen jij en ik nu gered worden? Alleen door geloof in Gods veel geliefde Zoon. Het lam dat Abel offerde was een treffend type van het Lam van God. “Zie het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt”, zei de Johannes de doper (Johannes 1:29). Wanneer ik terugkijk naar het kruis dan zie ik de wonderbare waarheid dat tussen twee misdadigers de zondeloze, vlekkeloze Mens – het Lam van God – stierf voor zondaars die de hel verdiend hadden. Wat zal ik dan doen? Moet ik mij inspannen om mijzelf door eigen vruchteloze inspanningen voor God in het rechte licht te brengen, of moet ik de wonderbare waarheid dat Jezus stierf, ja stierf voor mij, tussen mijn ziel en de heiligheid van God stellen? Ik wil Abel volgen. Vele jaren was ik op “de weg van Kaïn” totdat ik vond dat “de weg van Abel” – dat is de weg van verlossing – de beste was want het is de weg van God dat op grond van geloof is.
Wat is geloof?
Geloof is het principe dat de de ziel verbindt met God. Kaïn is de voorganger en eerste vertolker van wat ik “natuurlijke religie” zou willen noemen, want ondanks zijn zonde, ja juist vanwege zijn zonde, is de mens een religieus wezen. Hij heeft de overtuiging dat er een hoger Wezen is en weet dat hij vroeger of later voor dit Wezen moet verschijnen; en hij wordt vervuld met de gedachte dat hij Hem moet gunstig stemmen en iets doen dat hem geschikt zal maken voor God tegenwoordigheid. Vandaar dat hij er vaak naar streeft om dat iets te doen. Menig jong mens heeft dat gedaan toen hij door praktisch falen had bevonden dat hij een schuldig schepsel was. Menig jong mens verliet met welgevulde zakken zijn ouderlijk huis. Zolang hij genoeg geld had vond hij de wereld een aangename plaats.
Zolang je genoeg geld hebt zul je gevierd en gebruikt worden. Maar laat de bronnen opdrogen zodat je niet meer kunt doen zoals voorheen. Hoe kortzichtig zullen je vrienden dan worden! Wanneer het dons van je kleren en de zijde van je kleding afgedragen is en je een beetje armoedig bent, dan is het wonderlijk hoe je oude vrienden je plotseling daadwerkelijk niet meer kennen. De wereld zoekt je op zolang je een kip bent die men kan plukken en wanneer dat voorbij is gooien ze je aan de kant. De wereld wil je wel zolang je door haar gebruikt kan worden en langer niet. Wanneer die dag aanbreekt wensen ze je goedendag. Dat is de wereld. Er is menigeen die dat ervaren en geleerd heeft wat een teleurstellende zaak dat is. Dan gebeurt het vaak dat een mens, moe van de wereld, rust zoekt in natuurlijke religie. Hij probeert “de weg van Kaïn”. Een hele reeks van religieuze oefeningen wordt begonnen in de hoop dat deze zijn zonden zullen goedmaken. “Ik zal Hem bevredigen met een geschenk” is de menselijke gedachte over God. Maar dit is een fatale dwaasheid want “zonder bloedstorting is er geen vergeving” is de onherroepelijke uitspraak van God. Werken hebben nog nooit een mens gered en zullen het nooit doen.
Hoe absoluut in contrast hiermee is de manier waarop God handelt met de mens in nood. Het behaagt Hem om te zegenen en zijn nood wordt nu een gelegenheid voor de ontvouwing van de genade van God. Dit werd ontvouwd in het kruis van Jezus, dat het volmaakte antwoord is voor al onze noden als schuldige zondaars voor God. Wat jij niet doen kunt, Christus heeft het gedaan. Daar werd het vlekkeloze leven van Jezus tot onze verlossing voor God afgelegd om schuldige mensenkinderen tot God te brengen die eenvoudig geloven in Hem, en Hem vertrouwen en die, zoals Abel, Hem als offergave stellen tussen hun schuldige ziel en God. Wanneer je niet geloofd hebt in Jezus keer je dan nu tot Hem. Kom nu tot de Heiland, geef je hart aan Hem. Zijn bloed reinigt van alle zonden. Waarlijk, “het spreekt van betere dingen dan dat van Abel”.
Wordt D.V. vervolgd.
Geplaatst in: Commentaren & personen
© Frisse Wateren, FW