Soms denk je: Er kan toch niets nieuws zijn. Verre van dat. Toch zijn er ontwikkelingen die verbazingwekkend zijn. Enige tijd geleden las ik over “Raw-dogging.” Vroeger was dat iets heel anders. Tegenwoordig wordt het verondersteld het tegenovergestelde te zijn van multitasken. De vraag is alleen of dit een trend is die christenen ook zouden moeten volgen.
Samenvatting van het audiobestand
Opmerking: De volgende tekst is een door de computer gegenereerd transcript van het audiobestand. Spraakherkenning kan in sommige gevallen foutief zijn.
(00:00:00) Hebt u al gehoord over de nieuwe trend van de zogenaamde Raw-dogging? Ik ga niet in op de term, die oorspronkelijk een heel andere betekenis had. Maar het betekent nu, dat je een alledaagse situatie volledig zonder afleiding beleeft. Iets doggen betekent op de een of andere manier iets najagen, je aan één ding wijden, proberen niet alles tegelijk te doen, multitasken, wat trouwens sowieso niet werkt, maar je gewoon aan één ding wijden. Zo las ik eens een artikel in de Neue Zürcher Zeitung over afwassen zonder naar een podcast te luisteren, wachten op de bus zonder het nieuws te checken, joggen zonder muziek in je oren, met andere woorden, je dagelijkse leven als het ware vertragen en tijdens vliegtuig-, trein- en busreizen urenlang roerloos voor je uit staren. In de bijbehorende TikTok en andere video’s is dit een soort sport geworden.
(00:01:01) Iemand heeft net op TikTok gezegd, dat ik net een 7 uur durende vlucht Raw-dogging heb gehad. Geen koptelefoon, geen film, geen water, niets. De kracht van mijn geest kent geen grenzen. Dit laat zien, dat het kan worden als een religie, een rivaliteit, een nieuwe competitie, maar met emotionele gevolgen. We noemen het filosofie, we noemen het ook openstaan voor andere geesten en het kan zelfs leiden tot occultisme. Experts – er zijn nu overal experts voor – hebben het in dit verband over een dopamine detox, wat betekent dat het lichaam nu als het ware kan vasten, dat de geest kan vasten, dat alle impulsen worden teruggetrokken en er niets anders overblijft dan verveling.
Natuurlijk heeft dit in een bepaald opzicht, in een tijd die overladen wordt door onze technische media, bepaalde voordelen en bepaalde uitwerkingen, maar het doet me een beetje denken aan (00:02:05) maar het doet me een beetje denken aan het feit, dat mensen eerst de muziek veranderden in twaalftoonsmuziek en het daarna opnieuw probeerden te ordenen omdat ze zich realiseerden, dat ze op de een of andere manier de verkeerde kant op waren gegaan. Ja, zoals Postman destijds zei: ‘technologie helpt ons problemen op te lossen die we zonder technologie niet zouden hebben gehad.’ Met andere woorden, we leven in een golf van ontwikkelingen en proberen deze ontwikkelingen nu terug te draaien met behulp van een of ander mechanisme. Maar zoals ik al zei, degenen die nu betrokken zijn bij dit onderwerp, die actief zijn op dit gebied, doen dit niet alleen om zich te vervelen, om deze trend te volgen, maar om hun ervaring als Raw-doggers te delen. De uren die men niets gedaan heeft, worden gedeeld als marathons, als sportwedstrijden, om te laten zien hoe goed je bent. (00:03:03) Dus je noteert geen inzichten of ideeën die in je opkomen als je nergens aan denkt, maar het hele gebeuren is een soort voor zich uit staren, een werkelijk niets doen. Nu geloof ik, dat het juist goed is om een keer te wandelen en niet constant naar muziek of iets anders te luisteren, maar om te bidden of na te denken over dingen die in je leven zijn gebeurd en die je wilt veranderen. Dat heeft iets positiefs. Maar met dit Raw-doggen hebben we eigenlijk niets meer mee van doen. Hoe brengen wij de tijd door als christenen? Is het op de een of andere manier leeg? Is het lege ruimte? Is het dode ruimte? Wat zegt Gods Woord ons? Efeze 5 vers 15 en 16 zegt ons: “Kijkt dus nauwkeurig uit hoe u wandelt, niet als onwijzen maar als wijzen, terwijl u de geschikte gelegenheid ten volle uitbuit, want de dagen zijn boos.” We hebben toch geen tijd om niets te doen? Er is genoeg te doen, genoeg om aan te pakken in mijn eigen leven en ook om tot zegen te zijn (00:04:01) voor anderen.
Vergelijkbaar met Kolosse 4 vers 5: “Wandelt in wijsheid tegenover hen die buiten zijn, terwijl u de geschikte gelegenheid ten volle uitbuit.” Er is niets tegen joggen of een treinreis, dat moeten we gewoon doen, maar we kunnen de tijd ook zinvol gebruiken. Je hoeft niet de hele tijd afgeleid te worden met oordopjes of iets anders. Je kunt de tijd gebruiken door de Bijbel te lezen, door een beschouwing te lezen, door iets te schrijven, door gebruik te maken van de communicatiemogelijkheden, door gebruik te maken van de mogelijkheid om te getuigen, om in gesprek te gaan. Iedereen kan dit doen en niemand moet zich onder druk gezet voelen. Ja, soms zetten we elkaar onder druk om dit of dat te doen. Als we vandaag niet èèn of twee of vijf mensen hebben aangesproken, dan zijn we slechte christenen. Dat is iets wat volledig onbijbels is. Nee, maar we hebben tijd en die moeten we ook gebruiken. Gebruiken we die? Gebruiken we het om tot zegen te zijn? In 2 Timotheüs 4 vers 1 en 2 zegt Paulus: “Ik betuig voor God (00:05:06) en Christus Jezus, die levenden en doden zal oordelen, en1 zijn verschijning en in zijn Koninkrijk: predik het woord, wees paraat, gelegen [en] ongelegen; weerleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en lering.”
Dat is misschien niet jouw taak. Dat was het wel bij Timotheüs, hij moest het woord prediken. We zijn niet allemaal predikers, zoals er verder staat: “Maar jij, wees nuchter in alles, lijd verdrukking, doe [het] werk van een evangelist, vervul je dienst ten volle” (vs. 5). Natuurlijk is niet ieder van ons een evangelist en daarom kunnen wij ook dit werk van een evangelist niet doen, dat is het werk van iemand die een evangelist is2. Of zou je naar een slager gaan om hem het werk van een chirurg te laten doen? Natuurlijk niet. God geeft het werk aan degene aan wie Hij de gave heeft gegeven en toch laat dat zien, dat er zoveel te doen is, er zijn zoveel mogelijkheden en waar de Heer je een gave voor heeft gegeven, kun je die gebruiken. Vooral in een tijd waarin je anders gewoon (00:06:04) gebonden bent, misschien aan een plaats, trein of wat, vliegtuig, maar om te handelen met wat de Heer je heeft gegeven, dus Raw-dogging is echt geen goede aanbeveling voor ons als christenen. Ja, we moeten ons concentreren, we moeten niet denken, dat we alles tegelijk kunnen doen, maar de tijd die we hebben, kunnen we uitbuiten. Doen we dat? Zijn we echt zo? Ook tot zegen tot verheerlijking van de Heer en ook tot zegen van andere mensen, inclusief onze medegelovigen.
NOOT:
1. (anderen lezen ‘bij.’
2. Wel kunnen we getuigen van onze Heer en Heiland zijn op onze plek op het werk of in de buurt waar we wonen of op school. Misschien ook eens – of af en toe – een tractaat uitdelen of iemand uitnodigen voor het bijwonen van een evangelisatie-bijeenkomst. {opmerking Frisse Wateren}.
Manuel Seibel; © www.bibelpraxis.de
Dinsdag 3 december 2024
Geplaatst in: Christendom, Evangelie
© Frisse Wateren, FW