Korte inleiding in de hele Bijbel (a)

Voorwoord vertaler

In deze tijd van het uitbrengen van nieuwe vertalingen van de Bijbel is het uitermate belangrijk om ernstig rekening te houden met de oorsprong van de Bijbel. Alléén zij die opnieuw geboren zijn, die leven uit God bezitten door het geloof in de Heer Jezus Christus, kunnen een heilige eerbied voor het Woord van God hebben. Zij zijn immers geboren uit dat onvergankelijke zaad, het levende en blijvende Woord van God (1 Petrus 2:23). Omdat zij de Geest van God ontvangen hebben, zijn zij ook in staat de dingen die God de Zijnen geschonken heeft, te verstaan (1 Korinthe 2:12). Daarom zouden ook alléén zij de Bijbel moeten vertalen. Zij zullen in afhankelijkheid van de Heer de mens bij de grondtekst willen brengen (door middel van de vertaling), dat wil zeggen bij de eigenlijke bedoeling van de Bijbel, het Woord van God.De volgende bijdragen in deze serie kunnen een goede hulp zijn om de “Schriften” beter te leren verstaan en waarderen.

Het leven en de werken van onze Heer Jezus te bestuderen is een van de heerlijkste dingen, die we ons als Christenen kunnen voornemen. Graag willen we D.V. de vier evangeliën en de Handelingen bekijken. We willen met deze bijdragen een hulp bij de Bijbelstudie aanbieden, om deze Bijbelboeken dieper te onderzoeken. Deze serie wordt ingeleid met een korte inleiding in de hele Bijbel.

“Alle Schrift is door God ingegeven en nuttig om te leren, te weerleggen, te verbeteren en te onderwijzen in [de] gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen is, tot alle goed werk ten volle toegerust” (2 Timotheüs 3:16-17).

De Bijbel is de enig algemeen geldende levensmaatstaf die wij vandaag bezitten. Zij wordt het Woord van God genoemd.

Zo beschrijft God Zelf de Heilige Schriften, die Hij de auteurs van de afzonderlijke bijbelboeken ingegeven heeft: “Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard” (Hebreeën 4:12). Niet alleen de Heer Jezus wordt het Woord van God genoemd (Openbaring 19:13), maar ook de door God geïnspireerde en geschreven Schriften. Dit Woord van God heeft Goddelijke kracht in zich, die ieder die de Bijbel in oprechtheid leest, leert kennen. Wie dit Woord leest, wordt in waarheid uitgerust om goede werken te doen. En Hij leert de grote Persoon – de Zoon van God, Jezus Christus – kennen, want Hij is de centrale inhoud en de hoofdpersoon van de hele Bijbel, of het nu het Oude of het Nieuwe Testament is.

De werking van het Woord van God

De grondslag van onze nieuwe geboorte is het Woord van God (1 Petrus 1:23). Het is hetzelfde Woord van God, welke door Christus gebruikt wordt om ons als gelovigen te reinigen en te heiligen (Efeze 5:26), opdat wij niet alleen in onze positie, maar ook op praktische wijze met Zijn karakter overeenstemmen en God verheerlijken.

Bovendien is de Bijbel de grondslag voor elk onderwijs. Het is niet alleen waar dat Schriftplaatsen door Schriftplaatsen verklaard worden (2 Petrus 1:20). Wanneer wij (op geestelijk terrein) leren willen, dan kan dit alleen op grondslag van de geopenbaarde Waarheid van God gebeuren.

Tegelijkertijd overtuigd ons de Bijbel, wanneer wij op verkeerde wegen zijn. Dat geldt zowel voor de ongelovige, die met betrekking tot zijn verkeerde weg overtuigd en op de weg van het leven geleid wordt, als ook voor de gelovige die zich op een dwaalweg bevindt en weer de terugweg naar de navolging van Christus vinden mag.

Het Woord wijst ons echter ook terecht, wanneer wij onrecht doen. Tenslotte onderwijst het ons opdat we niet alleen het kwade nalaten, maar het goede doen. God wil graag dat wij ons leven in praktische gerechtigheid leiden. Alleen zo zullen we bekwaam zijn ieder goed werk te doen, dat God voor ons weggelegd heeft.

De inspiratie van het Woord van God

De auteur van de Bijbel is God. Dat zal iedereen direct toegeven, die de Bijbel zonder voorbehoud leest. Er is geen ander boek dat, hoewel het zo oud als de Bijbel is, tegelijk zo modern en actueel is. Wie de Bijbel eenmaal oprecht ter hand genomen heeft, kan haar niet weer wegleggen. De kracht die uit elk afzonderlijk woord spreekt, kan slechts één benaming hebben: Goddelijk. Alleen het feit dat het geweten direct in het licht van God gesteld en daarmee aangesproken wordt, spreekt een duidelijke taal.

Het gaat om uitspraken van God (Romeinen 3:2). Wanneer weliswaar deze uitdrukking concreet op de wet respectievelijk het Oude Testament van toepassing is, zo is het toch op de hele Bijbel toepasbaar. Op soortgelijke wijze spreekt Stefanus van “levende woorden” (Handelingen 7:38), die Mozes, en door Mozes ook wij, ontvangen hebben. De apostel Paulus citeert op een plaats twee delen van de “Schrift” – en betuigt daarmee het Goddelijke auteurschap (1 Timotheüs 5:18) – een woord dat uitsluitend op de Schrift van toepassing is. De plaats is daarom opvallend, omdat zij in tegenstelling tot de meeste andere verzen niet alleen een uitspraak van het Oude Testament, maar tegelijkertijd een vers uit het Lukas-evangelie als Woord van God aanduidt. God waakt vandaag over Zijn Woord met dezelfde ijver die Hij bij de inspiratie – het ingeven van de Schrift, bewees.

Ook het samenstellen van de Schriften is uniek: “Want niet door [de] wil van een mens werd ooit profetie voortgebracht, maar heilige mensen van God hebben, door [de] Heilige Geest gedreven, gesproken” (2 Petrus 1:21).Niet mensen zijn de eigenlijke auteurs van de Bijbel, maar God Zelf . Zeker gebruikte God “heilige” mensen. Maar het werk dat onstaan is, kan alleen daarom als Goddelijk en volkomen aangeduid worden, omdat de Heilige Geest Zelf de oorsprong en auteur geweest is. En Hij is de auteur van de hele Schrift. Alleen zo kan gezegd worden, dat”alle” Schrift door God ingegeven [zie 2 Timotheüs 3:16 – vertaler] is en deze krachtige effecten oproept.

De “menselijke” kant van het Woord van God

Hoewel God de eigenlijke auteur van de Schriften is, zo blijft toch ook waar dat Hij mensen gebruikt heeft om de woorden op te schrijven. Het bijzondere is dat de persoonlijke eigenschappen van de afzonderlijke schrijvers niet verloren is gegaan, toen zij onder de autoriteit van God geïnspireerd schreven. Alleen zo kunnen we bjivoorbeeld de verschillende schrijfstijlen in het Nieuwe Testament verklaren. De geleerde Paulus schreef eenvoudigweg anders dan de visser Petrus, en de apostel Johannes heeft – toen hij over de kostbare Persoon van de Zoon van de Vader, Jezus Christus schreef – weer een andere schrijfwijze.

Hoewel ook deze onvolkomen mensen onder de volkomen invloed van de Geest van God stonden, zodat het geïnspireerde Woord van God geen enkele fout vertoont, zo onderdrukte God in Zijn volkomenheid dus niet het verschil van de schrijvers. Ze waren niet eenvoudig”pennen” in de hand van God, ook niet Zijn schrijvers , zoals somtijds opgemerkt werd. Hun gedachten en gevoelens worden net zo door God gebruikt, als hun eigen taal. Dat zal voor ons altijd een geheim blijven, wat we niet verklaren kunnen. Maar we kunnen het resultaat bewonderen en de Goddelijke auteur aanbidden.

God gebruikte voor het overige ook een “menselijke” taal1, om Zich tot de mensen te richten. Want de “doelgroepen” van de Bijbel zijn niet engelen, ook niet dieren die het Woord niet kunnen verstaan, maar mensen. Het is een wonder van God dat de Eeuwige Zijn eeuwige en oneindige gedachten in eeneindige en tijdelijk verstaanbare vorm gebracht heeft, zonder daarbij het Goddelijke op te geven. Wij mensen, met ons zeer beperkte verstand en die beperkte gevoelens hebben, mogen zo de gedachten en gevoelens van God lezen en genieten. Dat alleen al is geweldig.

De inhoud van het Woord van God

De grote inhoud van het Woord van God is – of men aan het Oude of het Nieuwe Testament denkt – Christus Zelf. Twee voorbeelden kunnen op deze plaats voldoende zijn, om dat te tonen:

1. Lukas 24:44: “Hij nu zei tot hen: Dit zijn de woorden die ik tot u sprak toen ik nog bij u was, dat alles moest worden vervuld wat over Mij geschreven staat in de wet van Mozes en in de profeten en psalmen”. De Schriften hadden Christus als onderwerp. In Hem werden de Schriften vervuld.
2. Johannes 5:39: “U onderzoekt de Schriften, omdat u meent daarin eeuwig leven te hebben; en die zijn het die van Mij getuigen”. Reeds het Oude Testament getuigde van de heerlijkheid en grootte van de komende Messias en Zoon des mensen, Jezus Christus. Het doel van het Oude Testament was zelfs dat het volk van God de Messias, Die door God gezonden werd, op- en aannemen zou.

Wanneer het Oude Testament al op Christus wijst, hoeveel te meer vinden we dan in het Nieuwe Testament onze Heer. En dat niet alleen in de evangeliën, maar ook in de brieven. Hij alleen vult met Zijn heerlijkheid de eeuwigheid. En nu al vervult Hij de Schriften – en hopelijk ook ons, die in Hem geloven.

De eenheid van het Woord van God

Als de “hele” Schrift door God ingegeven werd, zo is het ondenkbaar een deel van de Schrift weg te nemen of te verontachtzamen. Nee, de Bijbel is in zich eeneenheid . ieder boek, ja elk vers is zo belangrijk dat men helemaal niets kan missen. Wanneer men een deel wegneemt, dan is het evenwicht van de Bijbel in gevaar, ja de Bijbel zou geen ware eenheid meer zijn maar eenvoudigweg onvolledig; wij zouden niet meer op elke situatie, welke op ons afkomen kan, bijbels voorbereid zijn.

Daarom vinden we aan het begin van de Bijbel (in de vijf boeken van Mozes: Deuteronomium 4:2), in het midden van de Bijbel (in het boek Spreuken: Spreuken 30:6), en helemaal aan het einde van het Woord van God de oproep niets van de Bijbel af te nemen en er niets toe te voegen: “Ik betuig aan ieder die de woorden van de profetie van dit boek hoort: Als iemand aan deze dingen toevoegt, zal God hem de plagen toevoegen die in dit boek beschreven zijn; en als iemand van de woorden van het boek van deze profetie afneemt, zal God zijn deel afnemen van de boom van het leven en uit de heilige stad, van de dingen die in dit boek beschreven zijn” (Openbaring 22:18-19).

Manuel Seibel, © Folge mir nach

Geplaatst in: Bijbel
© Frisse Wateren, FW