Het sprookje van de “historische Jezus”

Een historische of een bijbelse Jezus?

Er zijn zeker vele redenen, waarom de “historische Jezus” van de bijbelse Jezus onderscheiden moet worden. Uiteindelijk is het het verklaarde doel van satan de heerlijkheid van de Heer Jezus belachelijk te maken. Bij een groot aantal mensen heeft hij daarmee al succes gehad. Er zijn er niet veel meer, die de bijbel 100% geloven en vertrouwen. Zelfs zulke Christenen, die de Heer Jezus trouw willen zijn, kunnen in twijfel geraken.

Men vraagt zich af, hoe dat mogelijk is. Want de bijbel is in haar berichten wel door historische bewijzen het best gedocumenteerde boek van de wereld. Er waren in het verleden niet erg veel geschiedkundigen, die nauwkeurig opgetekend hebben wat zich wanneer afgespeeld heeft. Daarom blijven veel historische boeken nagenoeg onbevestigd. Maar de bijbel niet. Niet alleen getuigen zij die tijdgenoten waren, zoals Josephus, maar ook vele opgravingen en vondsten bewijzen, dat de bijbel gelijk heeft, wanneer zij over historische feiten bericht.

Een Christen heeft zulke bewijzen op zichzelf en voor zichzelf niet nodig, want hij vertrouwt God, ook als hij er geen toepasselijk bewijs voor heeft, dat de bijbel historisch gelijk heeft. En daar, waar God spreekt, moet het om de waarheid gaan. Daarom geloven wij in de bijbel. Toch komt God ons tegemoet, omdat Hij ons kleingeloof kent en noemt ons bijvoorbeeld met het oog op de opstanding van Jezus een groot aantal getuigen (verg. 1 Kor. 15:5-8).

Satan zaait twijfel

Juist op dit punt grijpt satan aan. Van begin af aan luidt zijn vraag: “Heeft God gezegd?” (Gen. 3:3). Als men satan niet alleen het oor leent, maar op zijn vraag dan ook nog ingaat, is men in groot gevaar. Want satan kent onze harten door zijn duizendjarige ervaring zeer goed. Hij wist al hoe hij Adam en Eva vangen kon. Hij wendde zich niet tot Adam, maar tot Eva, bij wie hij, zoals blijkt, ervan uitging, dat zij makkelijker onzeker te maken was dan Adam. En nadat zij op zijn twijfel zaaiende vragen inging, weerspreekt hij op directe wijze datgene, wat God gezegd had: “Gij zult de dood niet sterven” (Gen. 3:4).

In het bijzonder bij jonge Christenen qua leeftijd en bij juist tot levend geloof gekomen Christenen probeert de duivel twijfel te zaaien: “Is het werkelijk voor 100% waar, wat over Jezus in de bijbel staat? Denk er toch eens over na: Hoe kan God Zijn eigen Zoon straffen? Dat is toch sadisme. En hoe kan Jezus een Rabbi geweest zijn, zonder getrouwd geweest te zijn? Neen, …”. Als men aan zulke boze woorden ook maar kortstondig het oor leent, is men in het grootste gevaar. Zelfs oudere Christenen laten zich door zulke schijnbaar overtuigende argumenten aansteken en komen aan het twijfelen. Van twijfel tot ongeloof is maar een kleine stap.

Betrouwbare evangelisten

Maar twijfel is volkomen onnodig. We hebben vier volmaakte berichten over het leven van de Heer Jezus. Zij spreken elkaar op geen enkel punt tegen, ook wanneer de vier evangelisten vier zelfstandige biografieën met vier geheel verschillende oogpunten samengesteld hebben. In één ding stemmen zij overeen: Het gaat om de heerlijkheid van Hem, die de eeuwige God is, maar als Mens op deze aarde gekomen is, zonder ooit opgehouden te hebben God te zijn.

Ook hier zijn er boosaardige theorieën: Markus heeft het eerste evangelie geschreven, de anderen hebben in meerdere of mindere mate van hem overgeschreven. Wat een onzin, die zichzelf ontmaskert, wanneer men bedenkt dat twee andere van de vier evangelisten discipelen van de Heer waren, die alles meebeleefd hebben, wat Hij in die drie-en-een-half jaar van Zijn dienst gedaan heeft. In ieder geval is de echtheid van de evangelieën niet van menselijke toelichtingen afhankelijk. Ze ligt in de evangeliën zelf. Want wie niet met vooringenomenheid maar oprecht leest, kan zich aan het goddelijke gezag van de auteur niet onttrekken.

Jezus, de Redder – niet Jezus, de sociale Hervormer

Sommigen willen ook het doel van de wegen van Christus veranderen. Natuurlijk kan men duidelijk zien dat een mens die zichzelf niet als zondaar erkent en meent, geen Redder nodig te hebben, Jezus Christus niet als Redder accepteren wil. De Heer Jezus zegt Zelf wat het doel van Zijn komst was: “De Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te zoeken en te behouden” (Luk. 19:10). Bijbelcritici en atheïsten, die in Jezus nog een voorbeeld als mens erkennen, spreken daarentegen ervan dat Hij sociale hervormingen in de Joodse wereld heeft ingevoerd en de eerste is geweest, die de verdeling ten gunste van de armen bepleit heeft. Daarbij beroept men zich waarschijnlijk op teksten als Matteüs 25 vers 35-37, 43, 44. In ieder geval hebben deze plaatsen niets het geringste te maken met een herverdelingsplan. Men kent de bijbelse tekst niet goed of begrijpt het niet en beweert dat Jezus Christus sociale hervormingen en een maatschappelijk politieke wandel nagestreefd; dit is de “historische Jezus”.

Neen, de Heer Jezus is geen sociale hervormer geweest. Natuurlijk zag Hij, dat de toenmalige wereld onrechtvaardig was en vaak het goede veroordeelde en het kwade goed noemde. Hoe men met Hem handelde, biedt daarvoor het beste voorbeeld. Hoewel niet alleen de hogepriester, maar ook Herodes en Pilatus wisten, dat Hij onschuldig was, werd Hij tot de dood aan het kruis veroordeeld. Maar Hij leerde op geen enkele plaats hervormingen of zelfs revolutie. Ook in de zogenaamde bergrede, die wij in Mattheüs 5-7 vinden, wordt geen sociaal Christendom geleerd. Deze hoofdstukken richten zich tot het individu, niet tot een regering of een staat in het algemeen, zoals bijvoorbeeld hoofdstuk 5 vers 39 duidelijk maakt. Daar staat: “Maar Ik zeg u: weerstaat de boze niet; maar als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem ook de ander toe”. Zo’n gedrag ten opzichte van de overheid zou namelijk hun eigen ondergang geweest zijn. Dat wordt uit Romeinen 13 vers 1, 2 en 4 duidelijk: “Want er is geen overheid dan van God, en die er zijn, zijn door God ingesteld. Wie zich dus tegen de overheid verzet, weerstaat de instelling van God; en zij die weerstaan, zullen over zichzelf een oordeel brengen … Maar als gij kwaad doet, vrees dan; want zij draagt het zwaard niet tevergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf voor hem die kwaad doet”.

Het is ondubbelzinnig, dat de absolute geloofwaardigheid van de uitspraken van de bijbel – hier in het bijzonder over de Heer Jezus Christus – geen bewijzen buiten de bijbel nodig heeft, en dat wij ons door niemand een zogenaamde onbetrouwbaarheid van de bijbel moeten laten aanpraten. De “historische Jezus” is geen andere dan de “Jezus der Schriften”, zoals een betrouwbaar uitlegger Hem eens genoemd heeft. Een andere Jezus wijzen wij af, want zo iemand heeft met de ware Jezus van Nazareth, de uit de hemel gekomen Heer Jezus Christus, niets van doen. Juist als het om Zijn Persoon gaat, mogen wij geen aftreksel van de bijbelse boodschap maken. Op het Woord van God kunnen wij ons onbeperkt verlaten.

© Manuel Seibel

Geplaatst in: Christendom, Evangelie, Maatschappij
© Frisse Wateren, FW