“… en laten wij op elkaar acht geven tot aanvuring van liefde en goede werken; en laten wij onze eigen bijeenkomst niet verzuimen, zoals sommigen gewoon zijn”.
Onder de Hebreeuwse gelovigen was er het gevaar dat zij versaagden in hun geloofswandel. Als gevolg van de bittere vervolging waaraan zij blootgesteld waren, was de tendens om tot het Judaïsme terug te keren gerezen, zodat zij aan druk van buitenaf zouden kunnen ontsnappen, of van de wereld van de Joden. Daarom stelt de Heilige Geest voortdurend de Persoon van de Heer Jezus in verschillende aspecten voor, want het bezighouden met Hem is de enige effectieve manier om de moeiten op onze weg te verdragen.
De gewoonte van het verwaarlozen van de samenkomsten was duidelijk toegenomen onder hen. Een gebrek aan echte voldoening en vreugde in je geloof kan gemakkelijk leiden tot een afnemende interesse in geestelijke zaken, terwijl de verwaarlozing van geestelijk voedsel een afname van de vreugde in de Heer veroorzaakt. Deze noodlottige vicieuze cirkel kan alleen maar tot een einde worden gebracht door een beslissende terugkeer naar de dingen van de Heer.
De tekst van hierboven toont dat het bijwonen van de samenkomsten nauw verbonden is met onze relatie tot elkaar. Waar er een echte interesse is in elkaar, en waar een goed voorbeeld anderen motiveert “tot aanvuring van liefde en goede werken”, zal de praktijk van het samenkomen niet lichtvaardig worden genomen. Dit alles zal zorgen dat niemand “de genade van God ontbreekt” (Hebr. 12:15). Dergelijke zorg zal nooit zijn uitdrukking vinden in gevoelloze kritiek, maar in een trouw voorbeeld, waardoor, in het zoeken naar anderen, men hen dienen kan in een geest van ware liefde.
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW