Nu gebeurde het op een dag dat Elisa langs Sunem kwam, waar een vrouw van aanzien was, en zij haalde hem over om wat te eten. Zo was het, zo dikwijls als hij voorbij kwam, ging hij daar binnen om wat te eten. En zij zei tegen haar man: “En zij zei tegen haar man: Zie toch, ik heb gemerkt dat deze man Gods, die steeds bij ons langskomt, heilig is. Laten wij toch een klein bovenvertrek van steen maken en daar een bed, een tafel, een stoel en een kandelaar voor hem neerzetten; komt hij dan bij ons, dan kan hij zich daar terugtrekken” (2 Kon. 4:8-10).
De gewoonte van gastvrijheid (deel elf)
Hier is nog een Schriftgedeelte, dat duidelijk het verschil laat zien tussen entertainment en gastvrijheid. Luister naar iemand die bekend staat om het entertainen, Martha Stewart, die in haar boek “Entertaining” schreef: <<Entertaining is, net als koken, een beetje eigenbelang, omdat het er echt om gaat jezelf te verblijden met een gastenlijst die samenkomt in jouw ideale harmonie, met een menu georkestreerd naar jouw huis en smaak, met decoraties naar eigen inzicht. Gezien deze overwegingen moet het vreugdevol zijn.>>
Volgens deze definitie gaat het bij entertainen om de gastheer en iedereen die reageert op wat zij of hij heeft gedaan. Maar gastvrijheid heeft een heel andere focus. De vrouw uit Sunam helpt ons het juiste perspectief te krijgen. Zij had Elisa uitgenodigd om te blijven eten en dit werd een gewoonte voor hen. In feite lezen we: “zo vaak als hij voorbij kwam, wendde hij zich daarheen om wat te eten.”
Het hart van de gastvrijheid zou hier geen genoegen mee nemen. Zij zou er een voortdurend patroon in haar leven van maken. Zij en haar man maakten een kleine bovenkamer klaar voor de man van God, telkens als hij langskwam. Ze wilde geen indruk op hem maken of een show opvoeren. Het ging helemaal niet om haar. De kamer was klein en het meubilair eenvoudig, maar haar gastvrijheid voorzag in alles wat hij nodig zou kunnen hebben. Er was een bed dat aan rust deed denken. Er was ook een tafel die kon spreken van gemeenschap, en de stoel kon spreken van onderricht (zitten om te leren). De kandelaar die zou schijnen zou kunnen spreken van een getuigenis, dat wordt versterkt door de gastvrijheid die dit echtpaar bood door hun hart en hun huis open te stellen.
Deze bovenkamer diende als een oase die de reizende profeet van God verfriste. Dit zou precies kunnen zijn wat uw gastvrijheid wordt in het leven van degenen voor wie u uw huis en ook uw hart openstelt.
Tim Hadley Sr.
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW