De Zevende – Dag – Adventisten (1)

INHOUD:

Inleiding

Historische achtergrond

Zijn de ZDA een sekte?

Enkele leringen van de ZDA
• a) De boodschapper van God Ellen G. White (1827-1915)  • b) Valse leer met betrekking tot de wet  • c) Grote nadruk op de leer van de sabbat  • d) Christelijke levensstijl  • e) De onsterfelijkheid van de ziel  • f) Andere valse leringen met verstrekkende gevolgen  • g) De Tweede Komst van Christus  • h) Duizendjarige Rijk

Tot slot een algemene opmerking

Noot van de redactie

Wanneer we iets over een bepaalde geloofsgemeenschap zeggen, dan valt het ons altijd een beetje moeilijk. We moeten bepaalde leerstellige praktijken vanuit het woord Gods beoordelen. En daarbij we moeten we ons op grond van de lengte van het artikel voornamelijk beperken tot die punten, waarvan we geloven dat ze niet met het Woord van God overeenstemmen. Dit kan door sommigen wellicht zo opgevat worden, als wilden we liefdeloos de mensen in deze geloofsgemeenschap veroordelen. Dat is echter geenszins onze bedoeling. We bevinden ons zelf ook in geloofsgemeenschappen, met gebreken, en zullen de volle maat van Gods gedachten niet bereiken. Daarom worden onze uitspraken nooit gedaan tegen een persoon, maar altijd tegen een bepaalde leer. Misschien is juist in zulke geloofsgemeenschappen (zoals de adventisten) meer toewijding te vinden dan bij christenen in andere denominaties, die van zichzelf overtuigd zijn, een in overeenstemming met de Heilige Schrift bijbelgetrouwe weg gekozen te hebben. Dus willen we elke lezer, vooral die van de Zevende-dags Adventisten (ZDA), vragen onze gedachten alleen aan het Woord van God te toetsen. Dit geldt natuurlijk natuurlijk voor iedere andere geïnteresseerde lezer.

In het volgende wordt de gemeenschap van de Zevende Dag Adventisten gemakshalve de “ZDA” genoemd.

Inleiding

Hoewel de Adventisten in vele fundamentele waarheden gelukkig een bijbelse positie innemen – bijvoorbeeld in vragen over de godheid van de Heer, over de opstanding van Christus, over de wedergeboorte van de gelovige en over de inspiratie van de Heilige Schrift –, zo bestaan er toch in fundamentele kwesties grote afwijkingen van de gezonde leer van de Heilige Schrift. Zoals gezegd, er is een hele catalogus, die we zouden kunnen noemen waar we grote overeenstemming gevonden hebben. Maar we zijn ervan overtuigd, dat zich in deze geloofsgemeenschap opnieuw geboren Christenen bevinden en zien ook een fundamenteel verschil met de Jehovah’s Getuigen en de Mormonen.

Op dit punt willen we u ook ter overweging geven, dat er – zoals in een iedere andere groepering – ook vele schakeringen zijn en niet elk punt op iedere lokale geloofsgemeenschap van de ZDA van toepassing is. Hierbij komt nog, dat wij zeker sommige leerstellige punten overwegen zullen en de consequenties laten zien, zonder dat we expliciet aantonen, dat de ZDA dit ergens zegt. Toch willen wij deze dingen eens laten zien, om de gevaren van sommige leringen aan het licht brengen.

Historische achtergrond

De Adventisten gaan terug tot een beweging die door de Doopsgezinde predikant William Miller in het leven geroepen werd. Miller verkondigde in 1831 voor de eerste keer de aanstaande wederkomst van Christus. Tot 1839 sloten zich vele protestantse kerken bij deze beweging aan, zodat deze beweging snel uitgroeide tot 100.000 personen met 1500-2000 geestelijken.

De zogenaamde Milleriten verwachtten de komst van de Heer op 22 oktober 1844 [hoewel Miller zelf eerst de datum tussen 21 maart 1843 en 21 maart 1844 had berekend. Maar toen de Heer niet kwam, namen de Milleriten  van de eigenlijke stichter van de ZDA, Samuel S. Snow, het inzicht over, die de 22e oktober 1844 berekend had]. Het uitblijven van de komst van de Heer op dit tijdstip leidde  in één keer tot in de ineenstorting van de beweging.

Na deze ineenstorting die de geschiedenis inging als de “Grote Teleurstelling”, ontwikkelden zich  de Zevende-Dags Adventisten, waarbij onder andere een groep van ongeveer 200 gelovigen uit de ineenstorting van de Milleriten zich aan de spoedige wederkomst van Christus vasthield, maar geen bepaalde datum meer vastleggen wilde. Pas in 1845 werd de sabbat door Joseph Bates als rustdag geïntroduceerd. In 1860 nam men dan “officieel” de naam “Zevende-dags Adventisten” aan.

Vanaf het begin speelde de zogenaamde “boodschapper van God” (zoals dat door de Adventisten zelf genoemd wordt) Ellen G. White (1827-1915) een cruciale rol in deze beweging. Zij geloofde, na een visioen van God ervaren te hebben, dat de Milleriten- beweging van God was en dat de Heer echt 22 Oktober 1844 is gekomen – alleen, zoals zij meende, onzichtbaar. De leer van de “reiniging van het heiligdom” kwam op, wat zo veel betekent dat Christus de regering op 22 oktober 1844 overnam en ermee begonnen is om het heiligdom te reinigen. Deze reiniging is in hun ogen een grootschalig gerechtelijk onderzoek van alle eerder overledenen. Als dit voleindigd is, zou Christus in heerlijkheid op de aarde komen. Wanneer dit zou gebeuren, is echter onzeker en kan niet worden berekend op basis van de Bijbel. Nadat de sabbat al “geïnstalleerd” was, kreeg E.G. White ook hierover een visioen, die de juistheid van de naleving van dit gebod bevestigde.

Vandaag telt deze beweging wereldwijd ongeveer 13 miljoen leden met een stijgende tendens [in 1995 waren het nog 8,2 miljoen leden]. In Duitsland daarentegen is de beweging getalsmatig niet zo ver verbreid, ze telt hier ongeveer 40.000 gedoopte leden.

Is de ZDA een sekte?

Om die vraag te beantwoorden, of de ZDA een sekte is, moet men wel eerst definiëren wat men onder het begrip “sekte” verstaat. Elders kan de lezer lezen over wat we onder het begrip “Sekte” verstaan: zie: “Wat is een sekte?”1

Kortom, verstaan wij onder een sekte zulke groeperingen en stromingen die hetzij voor zichzelf claimen de “alleen zaligmakende” groep te zijn, of die een bepaalde leer van de  Schrift (of schijnbare [!] leer van de Schrift) overdreven benadrukken. In dit gevaar verkeert eigenlijk elke christelijke groepering. Dat kan men dan daaraan merken, dat alleen nog gemeenschap met gelovigen onderhouden wordt, die in alle vragen van deze specifieke opvatting van de leer hetzelfde denken. Ook moeten dergelijke groepen het verwijt zich laten welgevallen, een “sekte” te zijn of op zijn minst sektarische tendensen te hebben. Voor deze gevaren moet ieder christen een open oog hebben, om niet “bedrijfsblind” te worden. Dit zeggen wij om ook zelfkritisch ten opzichte van de eigen groep te staan. Het is bijvoorbeeld zeer goed nieuws over de opname van de gelovigen te horen voordat de verdrukking plaats vindt. Hoe goed en juist deze leer ook is, mag ze toch nooit zo’n prioriteit krijgen, dat men gelovigen de gemeenschap weigert, die iets over dit item anders denken. Daaraan kan een Adventist herkennen, dat het ons niet om te doen is, eenvoudig eens iets “tegen” de ZDA te schrijven, maar omdat het ons ter harte gaat om tot de bodem van de heilige Schrift terug te keren en elkaar daar te ontmoeten. Wat het Christendom (waaronder ook wij) nodig heeft, is een persoonlijke Reformatie in het hart van iedere gelovige: Terug naar de Schrift alleen!

De ZDA beweert weliswaar niet de “alleen zaligmakende” groep te zijn (althans dit wordt niet duidelijk aangegeven); toch wijst hun leer duidelijk in deze richting – helaas kunnen we hierop niet verder ingaan. Wij adviseren op dit punt A.A. Hoekema’s boek Der Siebente Tag van het CLV-Verlag2. Maar door de te grote nadruk op een bepaalde leer, plus een speciale leer die ook niet uit de Schrift komt, moet men deze beweging onder de categorie “sekte” indelen. Wij vrezen weliswaar om de leer van de ZDA als een fundamentele ketterij te classificeren, omdat de ZDA naar buiten toe aan de fundamentele waarheden van de Schrift vasthoudt, maar een nader onderzoek laat zien, dat toch aan de fundamenten geschud wordt, wat men in het boek van A.A. Hoekema kan nalezen. Wanneer men consequent een aantal leringen tot het einde toe neemt, dan is  ook hier en daar sprake van fundamentele dwalingen – zie hieronder.

Enkele leringen van de ZDA

We zullen nu proberen aan te tonen waarom wij van mening zijn dat de ZDA zich absoluut de smet “vreemde” of “valse” leer moet laten gevallen, en waar je ook bij haar consequent van een fundamentele dwaling spreken moet. Wij richten ons vooral op de volgende punten:

a. de vermeende boodschapper van God Ellen G. White en de gave van profetie

b. valse leer met betrekking tot de wet

c. valse leer en vooral het overdreven benadrukken van de leer van de sabbat

d. christelijke levensstijl

e. valse leer over de onsterfelijkheid van de ziel

f. andere valse leringen met verstrekkende gevolgen van de ZDA

g. de wederkomst van Christus

h. het duizendjarig rijk

A) DE BOODSCHAPPER VAN GOD ELLEN G. WHITE (1827-1915)

Hieraan willen we echt niet te veel woorden verspillen. Zoals hierboven vermeld, deze vrouw speelde inderdaad een rol in de ontwikkeling van deze beweging, maar zij werd van oudsher door haar eigen mensen gerangschikt, en vindt ook op eigen websites nogal weinig aandacht. Maar – en dit moet men toch noemen – vindt deze “boodschapper van God” in de 27 geloofspunten (zie www.adventisten.de) een plaats en worden ook de belangrijkste leerstellingen van de ZDA nog steeds met de visioenen van de E.G. White gemotiveerd. Er staat bijvoorbeeld:

De gave van profetie

Eén van de gaven van de Heilige Geest is profetie. Deze gave is een kenmerk van het overblijfsel van de gemeente en werd gemanifesteerd in de bediening van Ellen G. White. De geschriften van deze boodschapper van de Heer zijn een blijvende en gezaghebbende bron van de waarheid en geven de gemeenten troost, leiding, instructie en correctie. Zij benadrukken ook duidelijk dat de Bijbel de maatstaf is, waaraan alle leringen en ervaring moet worden getoetst (Joël 3:1-2, Handelingen 2:14-21, Hebreeën 1:1-3, Openbaring 12:17; 19:10).

Ook wanneer men de zogenaamde boodschapper van God E.G. White en haar visioenen niet aan de Bijbel gelijk stelt, zo begeeft men zich hier toch duidelijk in het vaarwater van de menselijke meningen, en opent men dus  de deur voor alle spirituele verleidingen. Veel sekten hebben dit kenmerk gemeen: ze verlaten zich op en vertrouwen op menselijke persoonlijkheden. De Mormonen hebben een ander boek naast de Bijbel; de Nieuw-Apostolischen hebben de zgn. “stamapostel”, wiens woord gezaghebbend is, en de Katholieke Kerk heeft de paus; de Adventisten hebben naast de Bijbel ook Ellen G. White [men spreekt soms zelfs van geïnspireerde teksten], hoewel zij, zoals ik al zei, in de ZDA niet de prioriteit hebben zoals het Boek van Mormon bij de Mormonen, de paus in de Katholieke Kerk of de Stamapostel in de Nieuw-Apostolische Kerk.

Een broeder schreef over dit geloofspunt het volgende:

De gave van profetie: de gaven van apostelen en profeten zijn er nu niet meer, omdat Gods Woord volgens Kolossenzen 1 vers 25 en Openbaring 22:18-19 is voltooid. Want de gave van profeten was het om openbaringen door te geven (1 Kor. 14:30), die toen nog niet bekend waren. Maar het Woord van God is nu afgesloten – daarom zijn er zulke openbaringen niet meer. Laten we eens “positief” aannemen, dat de dienst van de profetie bedoeld wordt. Dan is het toch wel opvallend, dat als enige persoon bij de Zevende-Dags-Adventisten, de zogenaamde profetes Ellen G. White genoemd wordt. Het is volgens 1 Korinthe 11 zonder enige twijfel zo, dat vrouwen de bediening van profetie uitoefenen mogen. Maar het is volgens 1 Korinthe 14 en 1 Timotheüs 2 even onbetwistbaar, dat deze dienst niet in de samenkomsten als gemeente (kerk,) mogen worden uitgevoerd en dat een vrouw niet leren mag, “maar” behoort “te zwijgen”. Zij mag niet heersen over de man. Aan dit gebod heeft  White zich niet onderworpen. Zij heeft – bijvoorbeeld over de sabbat – verregaande leerbesluiten geformuleerd en dit ook schriftelijk vastgelegd. Daaraan moeten de Zevende-dags Adventisten zich tot op deze dag houden – dat is het bewijs dat White geleerd heeft. In het geloofspunt zelf is van “leiding en onderwijs” sprake. “Haar geschriften benadrukken ook duidelijk, dat de Bijbel de standaard is, waaraan alle onderwijs en ervaring moet worden getoetst” – dat is niets meer dan gezaghebbend onderwijs.

Verdere informatie over Ellen G. White vindt men onder het volgende internetadres samengevat: http://www.bautz.de/bbkl/w/white, of: http://www.bautz.de/bbkl/w/w_h_i.shtml

En vervolgens: White, Ellen Gould (1827-1915) aanklikken en daarna de aanwijzingen opvolgen. U kunt ook de taal, waarin u het lezen wilt, kiezen.

Wordt D.V. Vervolgd.

© www.soundwords.de

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW