De wet – de leefregel voor Christenen? (6)

Deel II – vervolg

3.    De waarde van de wet voor de christen (vervolg)

e) De wet als “beeldenboek” voor Christenen

BEELDENBOEK. Alle Schrift – de hele bijbel – is nuttig om te leren, te weerleggen, te verbeteren en te onderwijzen in de gerechtigheid (2 Tim. 3:16). Dat geldt ook voor de wet van de Sinaï, en het geldt voor sommige wetsvoorschriften op bijzondere wijze: In de tien geboden zijn algemeen erkende ethische beginselen zo naar voren gebracht, dat zich al velen door een kort citaat in zijn geweten heeft laten aanspreken, zonder erover na te denken, of de wet eigenlijk wel voor hem geldt.De totale wet van de Sinaï is een beeldenboek voor Christenen, waarin veel een zinnebeeldige zin heeft1.In enkele gevallen kan men een brug van “toen” naar “vandaag” slaan, doordat men de uitspraken van de wet op een geestelijk niveau op Christenen toepast2. Hier is het echter belangrijk erop te letten, dat de wet altijd alleen aangehaald mag worden, om geboden, richtlijnen en principes van het Nieuwe Testament te illustreren en niet om ze te verklaren of uit te leggen of zelfs als handleiding te funderen, die het Nieuwe Testament niet kent.Vaker ontdekt men eenvoudig parallellen, die tussen toen en vandaag bestaan. Het verbod van de echtbreuk vindt bijvoorbeeld een parallel in de betrekking tussen de gelovige en de Heer Jezus – heeft Hij nog ons “eerste liefde” (Openb.2:4)?

Voor de volgende keer

We hebben vastgesteld dat de oudtestamentische wet de mens noch voor God rechtvaardigen kan, nog hem een levensregel biedt. Dat geldt niet alleen voor de wet van de Sinaï: ook geen andere wet kan de Christen helpen, heilig te leven. De volgende keer gaat het over de vraag: Wat is dan nu de levensregel van de Christen? Waarop kan hij zich oriënteren? Thorsten Attendorn Folge mir nach NOTEN: 1 Dat is niet alleen van toepassing op de historische personen en gebeurtenissen (Paulus brengt de uitleg van zulke beelden bijvoorbeeld in Gal. 4:21 en volgende – Sara en Hagar – alsook in 1 Kor. 10:1 en volgende – woestijnreis – naar voren), maar ook voor voorschriften uit de wet in engere zin (zie Hebr. 9:10 – tent der samenkomst, offerdienst). 2 Bijvoorbeeld kunnen de wetsbepalingen, die over de melaatsheid gaan, geestelijk – met alle voorzichtigheid – op de omgang met zonde toegepast worden. Ze dienen zo ter illustratie van nieuwtestamentische beginselen en richtlijnen, haar toepassing moet echter in het door het Nieuwe Testament bepaalde kader blijven (verg. 2 Kor. 7:1; 1 Tim. 5:22; Joh. 13:14; Jak. 5:20; Judas :23; 1 Joh. 1:7,9). ————————————————————————————————————- De Christen en de wet – naar gedachten van J.N. Darby Men moet aan de wet gestorven zijn – niet alleen om gerechtvaardigd te worden, maar ook om God vrucht te kunnen brengen. De wet heeft altijd de werking, die God in Zijn Woord gegeven heeft: zonde in de mens wordt door de wet zonder genade vervloekt. Wie een Christen daaronder stelt, breekt of de autoriteit van de wet (omdat de Christen niet vervloekt wordt), of hij brengt de Christen tegen Gods Woord onder de vloek. De legitieme werking van de wet is, dat het de zonden (als zondige daden) veroordeelt en(geestelijk gezien) de zonde (als principe) veroordeelt: doordat het absolute gehoorzaamheid eist, veroordeelt het mijn eigen wil. Daardoor doodt het. Het doodt mijn handelingen, mijn lust, mijn wil (niet letterlijk, maar in mijn geweten). Zo ben ik door de wet aan de wet gestorven. Hier eindigt de wet. Meer brengt het niet. Het geeft mij geen leven, geen kracht, geen alternatief. Maar: voor de Christen is deze dood niet het einde. De dood is plaatsvervangend in Christus ingetreden, en ik leef door Christus. Door Zijn dood is de zonde (die door de wet veroordeeld wordt) van mijn geweten weggenomen. Ik kan mij voor de wet en de zonde voor dood houden, en ik leef door Christus. Mijn ware “ik” is Christus. Dat is de grondslag van de leer over zonde en wet. Het is al bij de aanvang verkeerd, wanneer men tussen de wet als middel tot rechtvaardiging en zijn gebruik als leefregel onderscheiden wil. Wie machtigt ons, de wet tot een doel te gebruiken en tot een ander doel achterwege te laten, wanneer God het tot een bepaald doel gegeven heeft? De wet brengt ieder onder de vloek en dood; het vraagt niet waartoe hij het inzet. Wanneer Paulus schrijft, dat voor de Christen de wet niet geldt, bedoelt hij niet alleen de morele wet, maar de wet als principe, dat de mens op grond van gehoorzaamheid beloften kreeg en anders veroordeeld werd. Hiervan is de Christen bevrijd, en wel volledig (ook als leefregel). ————————————————————————————————————- Wordt D.V. vervolgd. Vertaling: @ Frisse Wateren – rm

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW