Verschillen tussen man en vrouw (Genesis)

Het allereerste hoofdstuk van de Bijbel maakt duidelijk, dat God mannen en vrouwen verschillend heeft geschapen. Dit is gekoppeld aan verschillende gebieden en aspecten die de moeite waard zijn om te bekijken.

Opmerking: De volgende tekst is een door de computer gegenereerd transcript van het audiobestand. Spraakherkenning kan in sommige gevallen foutief zijn. Dit geldt ook voor alle vorige en toekomstige publicaties over dit onderwerp.

Als we nadenken over waardevolle vrouwen in de Schrift, komen we ook bijbelpassages tegen die duidelijk maken, dat God een verschil heeft gemaakt tussen man en vrouw, dat Hij een vrouw speciale taken heeft gegeven, een bijzondere positie die verschilt van die van een man. En we willen ook een paar podcasts geven waarin we naar deze verschillen kijken en ook naar deze bijzondere blik die God op vrouwen heeft in tegenstelling tot mannen.

In een van de eerste podcast of serie podcasts kijken we naar het onderscheid, dat Gods Woord maakt. We beginnen al in Genesis 1 vers 27, waar we lezen: “En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.” Mannelijk en vrouwelijk kan men vertalen, Hij schiep hen. Daar zien we, dat God vanaf het begin onderscheid maakte tussen man en vrouw, mannelijk en vrouwelijk. Hoewel we later zien, dat God Adam eerst schiep, maakt God vanaf het begin duidelijk, dat Hij man en vrouw wilde scheppen, dat het scheppingswerk beiden omvat, maar dat er een verschil is. De man is niet de vrouw en de vrouw is niet de man. Dit wordt duidelijk in hoofdstuk 2, wanneer de vrouw naar de man wordt geleid, dat er overeenkomsten zijn, maar dat er grote en aanzienlijke verschillen zijn. Dit is niet alleen lichamelijk het geval, maar ook mentaal en zeker ook geestelijk.

We zien dus, dat God onderscheid maakt. Wanneer Hij de mens dus schept, laat Hij vanaf het begin zien, dat er een verschil is. Dit is wat in onze huidige maatschappij wordt ontkend, maar God laat vanaf het allereerste begin zien, dat er een verschil is. En als we willen handelen naar Gods Woord, jullie als gelovige vrouwen, wij als gelovige mannen, natuurlijk geldt dit ook voor ongelovigen, dat God dit duidelijk maakt, maar wij als gelovigen willen hier toch ook aan voldoen, dan willen we, dan moeten we deze verschillen eerbiedigen, omdat ze van God komen en moeten we ook naar deze verschillen leven.

Dan vinden we in Genesis 2 vers 24: “Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.” We zien dus hier, dat de verschillen tussen de man en de vrouw heel duidelijk worden gemaakt, maar dat ze in het huwelijk tot een eenheid worden. We zien hier, dat de man verlaat, dat de man actief wordt en dat de vrouw aan hem gehecht wordt, dat de vrouw begeerd wordt. Hier is zij het voorwerp van de liefde van de man. Ze wordt dus positief verlangd en ze neemt de passieve rol in deze verbintenis op zich. Gods Woord maakt dit onderscheid dus ook vanaf het allereerste begin, als het gaat om een eerste relatie. Zij wordt positief begeerd, maar zij is degene die ontvangt. Zij is degene tot wie de man gaat. Zij gaat niet naar de man, maar hij gaat naar haar.

We vinden dit onderscheid dan later terug in hoofdstuk 3 vers 16, waar het gaat over Gods tucht, ja zelfs over Gods oordeel. In hoofdstuk 3 vers 16 zei God tegen de vrouw: “Ik zal uw moeite in uw zwangerschap zeer groot maken; met pijn zult u kinderen baren. Naar uw man zal uw begeerte uitgaan, maar hij zal over u heersen.” Dit heersen hier is niet dat God dit beveelt of aanbeveelt of suggereert, dat de man over de vrouw zou moeten heersen, maar dat zou het gevolg zijn van de zondeval. Maar het wordt duidelijk in dit vers, dat jullie verlangen naar jullie man zal zijn. Dit betekent, dat het verlangen, het verlangen van de vrouw naar haar man er is; het kan natuurlijk uiteindelijk niet volledig bevredigd worden, maar dit laat dan ook weer het verschil zien. Het onderscheid, dat hier natuurlijk ook duidelijk wordt, is dat zij kinderen krijgt, niet de man. Een biologisch onderscheid, dat vandaag de dag natuurlijk nog steeds bestaat.

Dan hebben we als derde punt in Genesis 3 vers 6: “En de vrouw zag dat die boom goed was om ervan te eten en dat hij een lust was voor het oog, ja, een boom die begerenswaardig was om er verstandig door te worden; en zij nam van zijn vrucht en at; en zij gaf ook wat aan haar man, die bij haar was, en hij at ervan.” We zien, dat de vrouw de eerste keer niet de plaats van ondergeschiktheid innam. We zullen later zien, dat God duidelijk maakt, dat de vrouw vanaf het begin deze positie van ondergeschiktheid niet heeft ingenomen, die God aan haar heeft gegeven, maar deze positie verlaat deze vrouw. Zoals we keer op keer hebben gezien, is zij absoluut niet minder waardevol dan de man. Integendeel, God laat zien, dat beiden dezelfde waarde hebben voor God, en dat in sommige gevallen duidelijk wordt welke hoge waarde een vrouw heeft voor God. Maar in de positie op aarde zien we verschillen vanaf het begin, we zullen dit gegrond vinden, óók in het Nieuwe Testament; en hier zien we, dat de vrouw onafhankelijk van haar man handelt. Satan komt in de gedaante van een slang en de vrouw is niet degene die zegt: ik wacht op de man.

Omgekeerd neemt de man hier natuurlijk zijn functie, zijn verantwoordelijkheid ook niet waar, hij ontbreekt. Waar is hij? We lezen later, dat hij duidelijk bij haar was toen de vrouw deze vrucht nam. En zo zien we, dat de vrouw dit gebied dat God haar heeft gegeven voor het eerst overschrijdt en het initiatief neemt, wat helaas leidt tot de val van de mens. God houdt de man hiervoor verantwoordelijk, zoals we heel duidelijk lezen in Romeinen 5, maar de eerste persoon die zondigt is de vrouw, omdat zij deze positie van ondergeschiktheid heeft verlaten. En dat moet voor jullie als gelovige vrouwen een echte waarschuwing zijn, dat God niet alleen wil dat jullie je onderwerpen aan jullie eigen man, maar dat dit ook een bescherming is, zodat jullie uiteindelijk niet het verkeerde doen. Dat kunnen we hier heel duidelijk zien.

Dan vinden we in Genesis 4 vers 1: “En Adam had gemeenschap met Eva, zijn vrouw, en zij werd zwanger en baarde Kaïn …!” We lezen nergens: “… en de vrouw had gemeenschap met haar man.” Met andere woorden, ook hier zien we, dat het initiatief van de man komt. En hier wordt hij getoond als het verantwoordelijke element, als het verantwoordelijke deel, als het actieve deel. Niet dat de man over zijn vrouw mag heersen op dit fysieke gebied. Maar we zien, dat hij gemeenschap met zijn vrouw heeft. Dat betekent, dat God ziet, dat in deze relatie de man het actieve, verantwoordelijke deel is.

Dan vinden we in hoofdstuk 5 vers 2 dat terugkijkend wordt gezegd, hetgeen begint in 5 vers 1: “Dit is het boek van de afstammelingen van Adam.” Op de dag dat God Adam schiep, schiep Hij hem naar de gelijkenis van God. “Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen, en Hij zegende hen en gaf hun de naam mens, op de dag dat ze geschapen werden.” Dus zelfs na de zondeval wordt opnieuw bevestigd, dat er een verschil is, mannelijk en vrouwelijk. Natuurlijk kijkt dit terug naar de schepping, waar God man en vrouw schiep, zoals we hebben gezien in Genesis 1 vers 27. Maar God bevestigt dit nu terugblikkend, nadat de zondeval gebeurd is, dat dit precies is naar de gedachten van God. En we hebben gezien, dat helaas zowel Eva als Adam hierin faalden. Maar tegelijkertijd gaf Hij hen de naam mens, dat betekent Adam van de aarde, wat betekent dat er een eenheid is.

Hoewel die twee verschillend zijn en hoewel er verschillende functies zijn in het huwelijk van man en vrouw. Dat is een heel belangrijk punt voor ons in het praktische leven, dat we echt een eenheid vormen als man en vrouw, dat we niet naast elkaar leven, dat we elkaar niet tegenwerken, zeker dat niet, maar dat we onszelf als zodanig zien in prachtige harmonie, in prachtige eenheid. Dat is wat een echtscheiding of scheiding zo dramatisch maakt, want het zijn niet zomaar weer twee mensen die naast elkaar wonen, maar er wordt dan één persoon uit elkaar gehaald en dat is eigenlijk niet leefbaar en dat maakt duidelijk dat dit nooit, nooit naar Gods gedachten is geweest.

We sluiten deze podcast af met hoofdstuk 6 vers 19. In hoofdstuk 6 vers 19 lezen we met betrekking tot Noach en de ark: “En u moet van al wat leeft, van alle vlees, twee van elk in de ark laten komen om ze met u in leven te houden: een mannetje en een vrouwtje moeten het zijn.” Hier zien we dat deze verscheidenheid het leven in stand houdt in een relatie met elkaar, namelijk door nakomelingen. Dit maakt duidelijk, dat God wil dat man en vrouw in een relatie de vreugde van nageslacht genieten en ook het huwelijk ziet als een belangrijk instrument van God om in het zuivere aardse rijk vrucht te dragen en nageslacht mogelijk te maken. Elders hebben we er herhaaldelijk op gewezen hoe vreemd het is om te denken, dat u een huwelijk aangaat en een gezin gaat plannen. Nee, volgens Gods gedachten moeten man en vrouw samenleven om vrucht te dragen en zich te vermenigvuldigen.

En natuurlijk is er een grens, die voor ieder echtpaar anders is, maar het behouden van het leven, dat is precies het doel dat God ook aan het huwelijk verbindt, het is zeker niet het enige doel, maar het is een belangrijk, een essentieel doel. Soms krijg je de indruk, zonder dat we iemand persoonlijk mogen verdenken, maar door sommige uitspraken realiseer je je, dat hoewel de kracht er duidelijk is, van echtparen die bewust afzien van het krijgen van meer dan zoveel kinderen. Natuurlijk kunnen we geen grens stellen en natuurlijk is er een moment waarop een echtpaar overbelast is en dat kan voor de één veel eerder zijn dan voor de ander, maar als we bij wijze van spreken de deur dichtgooien om een leven voor onszelf te leiden, om van het leven te kunnen genieten, dan is dat niet alleen niet in Gods gedachten, maar het is ook ten nadele van onszelf, het is geen zegen voor ons. Hier zien we, dat God deze verschillen juist gebruikt zodat er vrucht voortkomt in een huwelijk, dat een huwelijk nageslacht heeft en zo het leven behouden blijft, een prachtig, een door God gegeven doel ook voor het huwelijk.

 

Manuel Seibel; © www.bibelpraxis.de

Geplaatst in: Christendom, Schepping
© Frisse Wateren, FW