De prediking van een kerst-cactus

December 2006. De donkere dagen voor kerst zijn al weer aangebroken. Tijd om misschien eens stil te staan en je eens te bezinnen … je af te vragen: waar ben ik eigenlijk mee bezig? op deze afbeelding zie je iets van rust. Echte rust vinden we bij de Bron, de Heer Jezus. Neem de tijd om bij Hem te vertoeven … laat nu alles eens even los … zelfs een kerst-cactus kan daarover iets leren …

De prediking van een kerstcactus

Ruim een half jaar was de kerstcactus uit het oog verloren. Hij had gebloeid – niet echt rijkelijk. Nu moest hij een tijdje rust hebben. Weinig aandacht. Alleen af en toe kreeg hij een beetje water.

Toen mijn vrouw bij een van zulke gelegenheden hem eens iets nauwkeuriger in ogenschouw nam, stelde zij vast dat hij heel rijkelijk bloemknoppen gezet had. Nu werd hij bij wijze van spreken uit “de vergetelheid” gehaald en kreeg een plaats op een voor allen zichtbare plek in de woonkamer. Inmiddels hebben zich vele knoppen tot prachtig bloeien ontwikkeld. Nu verheugen wij ons elke dag over de bloeipracht. In al die jaren waar we hem geen rustfase gegund hebben, heeft hij niet zo rijk gebloeid.

Bij het bekijken van deze bloeipracht kwamen mij de volgende gedachten boven:

• Is het niet ook voor ons als Christen zo’n rusttijd niet heel belangrijk? Ik moet daarbij aan de plaats uit Markus 6:31 denken, toen de Heer jezus tegen Zijn discipelen zei: ““Komt uzelf [met Mij] afzonderlijk naar een woeste plaats en rust wat”. Een periode van ingespannen bezigheid lag achter de discipelen. Ze vonden nauwelijks tijd om te eten. Toen wilde de Heer Jezus hen in de stilte brengen, om nieuwe krachten op te doen. Uit eigen ervaring kan ikk zeggen, dat er tijden zijn, waarin men zich wat uitgeblust voelt. Het kan zelfs in tijden zijn, waar men, naar eigen inzicht, veel voor de Heer gedaan heeft. Dan is het heel belangrijk, elke zich voordoende mogelijkheid war tenemen om ziich terug te trekken, de Bijbel ter hand te nemen om deze onder gebed te lezen en eenvoudig eens in de stilte daarover na te denken. Ook een bron heeft een verborgen toevloed nodig om water te kunnen geven. Dat geldt voor ouderen en jongeren. Vele grote mannen worden in de stilte voor hun taken voorbereid. Denken we aan Mozes, aan David, aan Elia. Ook Paulus was een tijd in Arabië. En zelfs van de Heer Jezus lezen we, dat Hij voor de roeping van Zijn discipelen de hele nacht in gebed tot Zijn Vader doorbracht (Lukas 6:12). Maar ook tijdens de dienst en daarna hebben wij de stilte en intensieve gemeenschap met de Heer en onze Vader nodig. Ook daarin is de Heer Jezus ons volmaakte Voorbeeld (vergelijk bijvoorbeeld Lukas 5:16).
• Na een tijd van rust breekt echter ook weer een tijd van doen aan. De Schepper heeft het zo ingericht, dat de planten na een tijd van rust weer vruchten of bloemen voortbrengen tot ons nut respectievelijk tot onze vreugde. Zo wil onze God niet, dat wij ons leven als kluizenaar teruggetrokken voor ons zelf leven, maar wij moeten de gaven die Hij ons geschonken heeft, benutten, om anderen tot hulp en tot vreugde te zijn. Zo spreekt het bovenstaande vers uit Markus 6 ook daarvan: “en rust wat”. Zeker heeft de Heer ons niet in de wereld gelaten om uit te rusten. Denken we maar eens aan de lange lijst, die de apostel Paulus in Romeinen 16 opgeschreven heeft. Hoe veel broeders en zusters worden daar genoemd, die ieder op hun plaats de anderen gediend, ja zich zelfs voor anderen ingezet hebben. “Als u dan de koninklijke et volbrengt, naar de Schrift: ‘U zult uw naaste liefhebben als uzelf’, dan doet u goed” (Jakobus 2:8). We leven vandaag helaassin een tijd, waar de meeste mensen zich slechts om zichzelf bekommeren: “… en zichzelf weiden; waterloze wolken” (Judas vers 12).

Lieve jonge broeder, lieve jonge zuster, misschien leef je al langere tijd “in de vergetelheid” alleen voor je zelf. Denk eraan! Voor ieder zal de tijd komen, waar hij tot zegen en nut van zijn medemensen, in het bijzonder ook voor de gelovigen, zijn moet.

Rainer Möckel, © Folge mir nach

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW