Bijbelvers: Mattheüs 14 vers 31
Vraag 7: “Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?” (Matth. 14:31)
Geloof en angst zijn nauw met elkaar verbonden. Geloof verdrijft angst, maar als geloof ontbreekt, krijgt angst de overhand. Hetzelfde geldt voor twijfel: als we God meer vertrouwen, zal de twijfel afnemen; als we Hem niet vertrouwen, maken we ruimte voor steeds meer twijfel.
Het geloof van Petrus – zijn praktische vertrouwen in de Heer – als hij het schip verlaat in ons voorval hierboven is honderd procent. Hij twijfelt geen moment: “Als de Heer mij uit het schip roept, zal ik over het water kunnen lopen.”
Maar dan ziet hij de sterke wind. En dan gebeurt het: zijn vertrouwen wijkt en twijfel dringt zijn hart binnen. Petrus vroeg zich misschien af: “Als deze sterke wind een golf op me werpt, zal ik dan zinken? Zal de Heer me dan vasthouden? Zal Hij me kracht geven om verder te kunnen gaan?” En als deze gedachten eenmaal bij Petrus opkomen, zijn ze niet meer te stoppen. Zijn blik is meer gericht op de wind en minder op de Heer, waardoor het geloof van Petrus zinkt – en daarmee ook hijzelf.
We leren hier hoe twijfels ontstaan: Eerst richten we onze blik weg van de Heer naar de problemen. Dan denken we meer aan wat de wind kan doen – en niet meer aan wat de Heer kan doen. De angst van Petrus voor de storm is volkomen irrationeel: is het makkelijker om op een kalme zee te lopen of op een stormachtige? Het antwoord is duidelijk: het is in beide gevallen onmogelijk – tenzij de Heer helpt. De afstand die Petrus al op het water had afgelegd, was voldoende bewijs, dat hij op de Heer kon vertrouwen.
Nu willen we Petrus zeker niet veroordelen, want eens te meer beseffen we hoeveel we op hem lijken. Misschien kennen we zulke vragen ook wel: “Zal het wel goed komen? Zal de Heer echt altijd bij me zijn? Heeft de Heer echt een goed plan? Als de Heer van mij liefheeft, zou Hij dan dit of dat hebben laten gebeuren? Verhoort de Heer echt mijn gebeden? Is de Heer echt in mij geïnteresseerd?”
De Heer wil onze harten vullen met zoveel moed en vertrouwen, dat er geen ruimte meer overblijft voor twijfel. Zoals een geloofsman ooit zei: >>De man die vol is van God, is leeg van zorgen.>> Met de hulp van de Heer kunnen we tegen onszelf zeggen: ik zal nu niet twijfelen aan deze of gene belofte van de Heer, maar wil blindelings vertrouwen! Zo kunnen we voorkomen wat Jakobus zegt: “Want wie twijfelt, is gelijk aan een golf van [de] zee, die door de wind voortgedreven en opgejaagd wordt” (Jak. 1:6). Als we twijfelen, is ons hart net zo onrustig als de woelige zee om ons heen.
De Heer moest Petrus vragen: “Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?” (Matth. 14:31). Misschien zal Hij jou en mij dezelfde vraag stellen als we ons in een soortgelijke situatie als Petrus bevinden. We kunnen op onze grote, goede Heer vertrouwen, dat Hij alleen het goede voor ogen heeft en ons in elke situatie zal helpen – net als Petrus toen hij begon te zinken. Dan is er geen ruimte voor twijfel in ons hart!
© www.bibelstudium.de; Alexander Schneider;
Online in het Duits sinds 16.06.2024
Geplaatst in: Christendom, Geloof
© Frisse Wateren, FW