Wat we voor onszelf kunnen leren van 7 oktober!

 

Op 7 oktober 2023 viel Hamas Israël op terroristische wijze aan – en was verbazingwekkend succesvol. Voelden de Israëli’s zich te veilig door hun militaire innovaties van de afgelopen decennia? Zelfs een christen kan zich heel veilig voelen. Te veilig. Dan slaat het terug. 7 oktober zou een waarschuwing voor ons moeten zijn.

Opmerking: De volgende tekst is een door de computer gegenereerd transcript van het audiobestand. Soms is de spraakherkenning niet helemaal juist.

Toen Hamas op 7 oktober 2023 hun terroristische aanval lanceerde tegen het volk van Israël, tegen het land Israël, doodden ze een enorm aantal mensen, meer dan er in een oorlog of aanval sinds zeer, zeer lange tijd waren gedood. Tegelijkertijd is Hamas erin geslaagd om de veiligheidssystemen te overwinnen die Israël de afgelopen jaren en decennia heeft gebouwd, die eigenlijk state of the art waren, die eigenlijk aan de hoogste normen voldeden of zouden moeten voldoen. Hoe was dat mogelijk?

Israël had duidelijk een vals gevoel van veiligheid. Ze dachten, dat wat hun leger had bedacht, wat was opgezet, genoeg zou zijn om een macht als Hamas in bedwang te houden, weliswaar een terroristische, maar een relatief kleine. En nu moesten ze vaststellen, dat deze Hamas de veiligheidssystemen heel zorgvuldig hebben bestudeerd en de zwakke punten hebben ontdekt en daarom in staat waren om het systeem (00:01:06) van de Israëli’s te overwinnen. Dat herinnert ons eraan, dat je een vals gevoel van veiligheid kunt hebben. En ik zal vier gebieden noemen waarop dit ook voor ons relevant is.

Ten eerste, het volk van Israël in het algemeen. Israël is een strategisch gelegen natie die een absolute pionier is op het gebied van zijn leger en ook op andere gebieden. Maar Israël gelooft, misschien ook door de samenwerking met de Amerikanen, dat het om zo te zeggen onkwetsbaar is. Ze geloven, dat ze op de een of andere manier gewapend kunnen zijn tegen alle aanvallen. En ze ervaren op dit moment, en zullen nog vaker ervaren, dat dit volstrekt ontoereikend is. Iedereen die de profetie een beetje bestudeert, zal zien dat Israël zware dagen tegemoet gaat, dat het geconfronteerd zal worden met zware beproevingen (00:02:01). De toekomstige koning van het noorden, de Assyriër, zal het land volledig belegeren. Syrië, Iran, Irak, Turkije. Tegen die tijd zijn wij in de hemel. De opname van de gemeente zal allang hebben plaatsgevonden. Maar dan zal deze macht, deze natie, dit volk, tegen Israël optrekken, Israël bezetten, vooral Jeruzalem, en dan naar het zuiden trekken, naar Egypte en dan weer terugkomen. Er komt een tweede belegering. Met andere woorden, hoe veilig Israël ook denkt te zijn, deze veiligheid zal hen op zijn laatst worden afgenomen wanneer deze belegering zal plaatsvinden. Je kunt een gevoel van veiligheid hebben en je daar heel erg in vergissen. Dit geldt ook voor ongelovigen. We lezen in 1 Thessalonicenzen 5 vers 3 dat de apostel aan de gelovigen daar schrijft over tijden en gelegenheden. “Maar wat de tijden en gelegenheden betreft, broeders, hebt u niet nodig u geschreven wordt. Want u weet zelf nauwkeurig dat [de] dag van [de] Heer komt als een dief in [de] nacht” (! Thess. 5:1-2). En nu komt dit punt in 1 Thessalonicenzen 5 vers 3: “Wanneer zij zullen zeggen: Vrede en veiligheid, dan zal een plotseling verderf over hen komen zoals de barensnood over een zwangere, en zij zullen geenszins ontkomen.” Dat wil zeggen, de ongelovigen voelen zich veilig. Ze zeggen: Wat kan ons gebeuren? We zijn op een stijgende lijn. Alle ontwikkelingen van de afgelopen jaren en decennia brengen ons verder. Klimaatbescherming en ecologie en wat al niet meer, de economie, IT, kunstmatige intelligentie. We hebben ook corona verslagen en door een prachtig vaccin, zoals ze zeggen. En door dit alles denken ze, dat ze een veilige basis hebben. En dan komt er een moment, waarop ze zich zullen beseffen, dat het verschrikkelijk is. Het zal ertoe leiden, dat mensen tot de bergen zeggen “val op ons.” En zo verschrikkelijk zal de tijd zijn die deze verdrukking, deze grote benauwdheid, zal brengen, vooral voor de Joden, maar ook in meer algemene zin over de hele aarde van God. Dit betreft de ongelovigen.

Maar ook wij als gelovigen hebben hiermee te maken. En hier vinden we als speciaal voorbeeld, denk ik, de apostel Petrus, die zich veilig voelde. Jezus, zei: “En Jezus zei tot hen: Allen zult u ten val komen, want er staat geschreven: ‘Ik zal de herder slaan en de schapen zullen verstrooid worden.’ Maar nadat Ik zal zijn opgewekt, zal Ik u voorgaan naar Galiléa.” Maar Petrus zei tot Hem: “Ook al zullen allen ten val komen, ik echter niet.” Hij was er heel zeker van, dat hij zo trouw was en dat hij zo toegewijd was. De anderen, het zou kunnen zijn, dat ze niet zo sterk zijn zodat ze vallen, dat kon hij vast wel verzinnen. Maar hij, absoluut zeker van zichzelf, ik niet. “En Jezus zei tot hem: Voorwaar, Ik zeg je dat je vandaag, in deze nacht, voordat [de] haan tweemaal kraait, Mij driemaal zult verloochenen.” Petrus sprak echter zeer nadrukkelijk: “Al moest ik met U sterven, ik zal U geenszins verloochenen. En evenzo zeiden zij ook allen” (zie Mark. 14:27-31).

Zoals we kunnen zien, was Petrus niet waakzaam. Petrus had een gevoel van zekerheid, ik kan het aan, ik red me wel, ik blijf bij U en zelfs als ik moet sterven, is dat geen probleem voor mij. Zijn wij soms niet erg zelfverzekerd, heel zelfbewust, dat we denken dat we zelf de dingen wel op een rei krijgen, op de rails krijgen? Ja, dat moeten we leren, dat kunnen we niet. Petrus lukte dat niet, het was een bijzonder moeilijk geval voor hem. Bij ons is het, God zij dank, vaak niet zo ernstig, zo ingrijpend, maar helaas vallen en falen we ook omdat we niet waakzaam zijn, omdat we dachten dat het allemaal wel goed zou komen op de een of andere manier, we zijn zo ervaren, we zijn al zo geestelijk, we hebben zoveel geestelijke volwassenheid achter ons, we zijn al zoveel jaren op het geloofspad, dat het niet kan gebeuren. En hier zijn we net als Petrus, het kan gebeuren, zelfs met mij, zelfs met jou. Het maakt niet uit hoe lang we al op het geloofspad zijn, het maakt niet uit hoe begaafd we zijn, het maakt niet uit hoeveel diensten we hebben gedaan, als we niet waakzaam zijn. Om met Efeze 6 te spreken: als we niet de hele wapenrusting dragen, dan zal de vijand, de duivel, een punt in ons leven vinden waar hij ons kan aanvallen en waar hij ons kan overwinnen. Of ook het vlees in ons, dat altijd actief is en als we niet waakzaam zijn, dan zal dit vlees ons overwinnen of ook de wereld. We lezen ook in Markus 13 vers 33-34, dat de Heer tegen gelovigen in het algemeen zegt: “kijkt u uit, waakt <en bidt>; want u weet niet wanneer het de tijd is.”

Ten tweede, vers 35, “waakt dan! Want u weet niet wanneer de heer van het huis komt, ’s avonds of te middernacht of met het hanengekraai of ’s morgens vroeg.”

Ten derde, vers 37, “Wat Ik nu tot u zeg, zeg ik tot allen: waakt!” Dus we worden expliciet opgeroepen om te waken, om waakzaam te zijn, want als we niet waakzaam zijn, zijn we vatbaar voor elk soort kwaad en dan kunnen we ook (00:07:02) falen, kunnen we omkomen in het geloof. Willen we dit ter harte nemen? Het is niet genoeg om te denken, ja, ik heb en ken de Bijbel, ik ken het woord van God zo goed, ik heb al zoveel geloofsoverwinningen behaald, ik weet waar de gevaren zijn, het kan allemaal waar zijn. Als we op enig moment denken, dat we zelfingenomen, zelfverzekerd te kunnen optreden, dan zal dit ons vroeg of laat de afgrond in leiden.

En ten vierde geldt dit ook voor plaatselijke gemeenten, en plaatselijke samenkomsten. In Openbaring 3 vers 17 zegt Jezus tegen Laodicea: “Omdat u zegt: Ik ben rijk en verrijkt en heb aan niets gebrek, en u weet niet dat u de ellendige, jammerlijke, arme, blinde en naakt bent.” Ja, zelfs als plaatselijke gemeente, als plaatselijke samenkomst, kunnen we denken, dat we al op de goede weg zijn.

Dit is een goede gemeente. Er zijn veel jongeren of veel ouderen of zowel beiden. En we zijn op de goede weg en we kennen de waarheid en we wandelen met de waarheid. Als we niet waakzaam zijn, als we denken, dat we hebben, dat we bezitten, dat we willen, dan zal de Heer ons laten zien dat we dat niet zijn, dat we dat helemaal niet zijn en dat we zo kwetsbaar zijn, niet alleen persoonlijk maar ook gezamenlijk en dat we ten prooi zullen vallen aan de aanvallen van de duivel en onze eigen feilbaarheid. Laten we waakzaam zijn. Laten we leren van deze geschiedenis van Israël, om zo te zeggen, van dit valse gevoel van veiligheid, dat we ons anders gedragen, dat we waakzaam zijn, dat we waakzaam blijven, dat we ons ervan bewust zijn, dat we geen eigen kracht hebben om ons te verdedigen, zonder dat we de Heer Jezus en Zijn Woord gebruiken en dat de Geest ons de kracht geeft om dat te doen, en dat wanneer we niet waakzaam zijn, we echt zullen vallen, vroeg of laat.

 

Manuel Seibel; © www.bibelpraxis.de

Geplaatst in: Christendom, Evangelie
© Frisse Wateren, FW