17 jaar geleden

Mattheüs 22:23

De opstanding is één van de fundamentele waarheden van het christelijk geloof. Wanneer men dat loochent, is ons hele geloof “vergeefs”, zoals Paulus in 1 Korinthe 15 zegt. Onze rechtvaardiging staat of valt met de opstanding, want de Heere Jezus is opgewekt voor onze rechtvaardiging. Maar ook Gods eer is met de opstanding heel nauw verbonden.

Wij weten uit Hebreeën 2, dat satan de macht van de dood had, en alle mensen zijn aan de dood onderworpen. Om satan de macht van de dood te ontnemen, moest de Heere Jezus in dit gebied van zijn macht binnendringen en Zelf de dood sterven. Maar door Zijn opstanding werd satan volledig overwonnen en werd hem de macht van de dood ontnomen. Zolang hij nog de vorst van deze wereld is, oefent hij zijn macht uit, en alle mensen moeten de dood als loon van de zonde smaken.

Maar in de opstanding zal het heel duidelijk worden, dat satan een overwonnen vijand is, doordat hem zijn buit door Gods macht weer ontrukt wordt. God zou nieuwe schepselen in het leven kunnen roepen, zoals ook Johannes de Doper met betrekking tot Israel in Lukas 3:8 zegt, dat God Abraham kinderen kan verwekken uit stenen, maar dat zou de eer en de heerlijkheid van God niet bevredigen.

Wijzelf zouden misschien, nadat ons lichaam in de dood zijn einde gevonden heeft, ook met een leven in de geest bij Christus tevreden kunnen zijn, want Paulus zegt in Filippi 1, dat dat “verreweg het beste” is, maar de eer van God kon zich daarmee niet tevreden stellen. Satan moet zijn buit weer teruggeven. Hij kan wel de lichamen door de dood verderven, maar Gods macht en heerlijkheid zal ze weer levend maken.

De opstanding loochenen betekent daarom de grondslag van ons heil verwoesten

Geplaatst in:
© Frisse Wateren, FW