“En zij vreesden met grote vrees en zeiden tot elkaar: ”Wie is toch Deze, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzamen!”
13 juni 2025
Toen Jezus de storm tot bedaren bracht, maakte de angst van de discipelen voor de golven plaats voor een grotere eerbied – een heilig ontzag voor Wie er bij hen in de boot stond. Wat ze van buiten hadden gevreesd, werd van binnen vervangen door verwondering. De wind hield op, de zee werd stil, maar hun harten werden nu beroerd door de majesteit van Christus’ macht en aanwezigheid.
Op dat moment zagen ze meer dan een wonder – ze zagen de Goddelijke macht van de Zoon van God. Deze zelfde Jezus, die rust bracht aan de zee, is nog steeds bij ons. Hij stilt onze stormen misschien niet altijd meteen, maar Hij doet nog iets diepers: Hij stilt onze harten met de zekerheid van Zijn nabijheid en de zekerheid van Zijn zorg.
Geloof groeit niet door de storm te vermijden, maar door Christus boven de storm te zien. Als we ophouden met het beheersen van onze angsten en ons beginnen te verwonderen over Hem, neemt vrede de plaats in van paniek en legt aanbidding zorgen het zwijgen op.
Anker voor vandaag:
Laat de stormen je leiden naar een dieper ontzag voor Christus. Zelfs als de wind waait, richt je blik dan op Hem die de zee beheerst. Laat eerbiedige verwondering angstige bezorgdheid vervangen en laat je hart rusten – niet omdat de storm weg is, maar omdat Jezus in de boot is.
“Geef het op en weet dat Ik God ben …” (Ps. 46:10a).
© Anchors For Life
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW