7 jaar geleden

Lukas 22 vers 41-44

Lukas 22:
41. En Hij verwijderde Zich van hen ongeveer een steenworp ver; en Hij knielde neer en bad de woorden:
42. Vader, als U het wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; moge evenwel niet Mijn wil maar de Uwe gebeuren.
43. Hem nu verscheen een engel uit [de] hemel, die Hem sterkte.
44. En terwijl Hij in zware strijd raakte, bad Hij des te vuriger. En Zijn zweet werd als grote bloeddruppels, die op de aarde vielen.

Laat in de nacht kwam onze gezegende Heer Jezus met Zijn discipelen in Gethsémané. Vragende aan hen om met Hem te waken, had Hij Zich een steenworp ver van hen verwijderd en knielde neer om te bidden. Binnen enkele uren zou Hij de vreselijkste vorm van lijden ondergaan die er voor Hem, de Heilige van God, kon zijn.

Hij schrok niet terug van de pijn van de kruisiging, die sadistische wrede vorm van lijden die de Romeinen gebruikten om misdadigers van de ergste soort ter dood te brengen. Als de ware Mens zou Hij de pijn het meest intens voelen. Maar wat de goddeloze mensen met Hem zouden doen, maakte Zijn zweet niet als grote druppels bloed. Waar Hij voor stond was verreweg het ergste. Hij zou door God verlaten worden.

Gedurende deze drie verschrikkelijke uren van duisternis heeft God “Hem die geen zonde gekend heeft, voor ons tot zonde gemaakt” (verg. 2 Kor. 5:21). God is te rein van ogen om het kwaad te aanschouwen. Hij kan het kwade niet aanzien. “U bent te rein van ogen om het kwade aan te zien, moeite kunt U niet aanschouwen” (Hab. 1:13). Hij zou de volle last van onze zonden op Jezus leggen. Hij zou Hem behandelen met al de afschuw die Hij tegen de zonde heeft, Hem behandelen alsof Hij de zonde zelf was. Hij zou Hem verlaten.

Dit was waar Jezus voor stond. Hij had altijd in volmaakte gemeenschap met God gewandeld. Dit zou verbroken worden! Hij zou niet de Heilige van God zijn geweest als Hij dit eenvoudigweg even en passant afgedaan had.

Psalm 69 vers 21 zegt profetisch dat Hij iemand zocht om medelijden te hebben, een trooster, maar vond er geen. Zijn discipelen sliepen van droefheid (Luk. 22:45). Een engel kwam en sterkte Hem. Geen engel kon voelen wat Hij zou voelen, en kon Hem dus niet troosten. Hij bad des te vuriger, onderworpen aan de wil van God.

Eugene P. Vedder, Jr., © The Lord is near

Geplaatst in:
© Frisse Wateren, FW