“Ik ben gekomen opdat zij leven hebben en het overvloedig hebben” (Joh. 10:10).
Als de periode van het kerkelijk jaar, bekend als advent, ons eraan herinnert dat de Zoon van God als Mens op aarde geboren is, dan moet het meer voor ons betekenen dan feesten en geschenken.
In de meeste gevallen wordt Kerst in familiekring gevierd, maar haar religieuze roots zijn al sinds lange tijd vergeten. We moeten echter erkennen dat gezinnen niet langer meer de de stevige, solide instelling zijn die ze waren, zodat individuele interesses voor Kerst nu zeer divers zijn.
Ondanks onze verdraagzaamheid, is onze bereidheid om anderen te accepteren zoals ze zijn, aan het verdwijnen. Op de weg naar zelfontplooiing verliezen we de gemeenschapszin. Iedereen is zijn eigen meester. We houden van hen die een bijdrage leveren aan ons eigen geluk. Anderen tellen niet mee. In de Kersttijd blijkt dit zeer pijnlijk voor sommigen te zijn.
Gevoel is tegenwoordig verloren, velen keren zich tot oostelijke godsdiensten of proberen zichzelf door middel van meditatie te vinden. Niets van dit alles zal ons fundamentele probleem oplossen, namelijk die van de zonde. Zonde scheidt ons van God en maakt scheiding tussen mensen. Zonder vergeving zijn we innerlijk ongelukkig en hebben we geen vrede. We hebben vergeving van onze zonden nodig, die we niet in een of andere religie vinden.
De Zoon van God, Jezus Christus, werd Mens om ons in onze eenzaamheid en verloren toestand tegemoet te komen. Hij kwam om te sterven aan het kruis van Golgotha om mensen vergeving en leven te schenken. Waar deze boodschap wordt aangenomen, zal licht en leven, vrede en vreugde het hart binnenstromen.
© The Good seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW