Bijbelgedeelte: 2 Samuel 14

David en Absalom (1)

David verlangt naar Absalom (2 Sam. 13:39). Het omgekeerde is zeker niet het geval. Absalom wil alleen maar in Jeruzalem zijn om dichter bij de koninklijke troon te komen. Hij heeft geen interesse in de koning.

De legeraanvoerder Joab ziet de kans om voor zichzelf naam te maken. Als hij helpt om Davids wens en die van Absalom in vervulling te laten gaan, kan dat alleen maar in zijn voordeel zijn. Hij zorgt ervoor, dat een slimme vrouw een soort gelijkenis voor David brengt. Het zou vergelijkbaar moeten zijn met wat er met Nathan gebeurde. Maar Nathan was door God gezonden, hier is het allemaal menselijk gekonkel. Uiteindelijk wordt Absalom, die volgens de wet had moeten sterven, naar Jeruzalem gebracht.

Maar David wil hem niet volledig in ere herstellen. Absalom mag zijn gezicht niet zien en staat onder arrest in zijn huis. Daarom moet Absalom Joab laten komen. Maar die heeft zijn interesse in Absalom verloren en komt niet. Zoals de zaken er nu voor staan, zou Absalom toch geen troonopvolger worden – waarom zou er voor de jonge revolutionaire snob gezorgd moeten worden?

Maar Absalom gaat nog een stap verder. Hij geeft het bevel om het veld van de legeraanvoerder in brand te steken. En dat gebeurt ook. Wat een brutaliteit! Joab blijft kalm. Misschien beseft hij, dat hij niets kan doen tegen de zoon van David. Hij zorgt ervoor dat Absalom voor David komt. David kust zijn zoon. Dit was echter niet de kus van een vader voor zijn verloren, berouwvolle zoon (Luk. 15), maar een kus van louter menselijke genegenheid die niet was ingegeven door liefde voor God. David doet hier sterk denken aan Eli, die meer van zijn zonen hield dan van God. En brak deze zachtheid van David het hart van Absalom? Nee. Het volgende hoofdstuk leert ons iets anders. Davids mildheid tegenover het kwaad komt hem duur te staan. Voor ons zal het vandaag niet anders zijn.

 

Gerrid Setzer; © www.bibelstudium.de

Online seit dem 29.03.2010.

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW