Gemeente van God (3)

Gemeente van God – voor Christus oneindig waardevol

Jan gaat naar de Katholieke kerk. Eva naar de Evangische. Marlies naar de Vrije Gemeente, Ralf naar de “Vergadering”1, zoals hij het formuleert.

En jij? Naar welke kerk ga jij eigenlijk? En waarom? Zelf ga ik niet naar een kerk (maar natuurlijk bezoek ik de samenkomsten van de gelovigen). Ik ga ook niet naar een gemeente. Ook niet naar een vergadering. Waarom niet?

Wat is de vergadering (of kerk) niet?

De Bijbel spreekt daadwerkelijk van een vergadering (kerk, gemeente). In Efeze 5:25 staat: “… evenals ook Christus de gemeente heeft liefgehad en Zichzelf voor haar heeft overgegeven” (Efeze 5:25). Hier kan met vergadering wel nauwelijks een gebouw bedoeld zijn. Want voor een gebouw heeft de Heer Jezus Zich niet overgegeven. Maar voor mensen. Dat lezen wij bijvoorbeeld in het tweede vers van hetzelfde hoofdstuk.

Tot de vergadering behoren allen op wie in het bovenstaande vers beschreven feit van toepassing is: Jezus Christus heeft Zich voor hen overgegeven. Dat betekent heel eenvoudig: Wanneer jij in de Heer Jezus gelooft, dat Hij voor jou, juist voor JOU zonden gestorven is, behoor jij tot de vergadering. Zij bestaat dus niet uit dode stenen – zoals de zogenaamde kerkgebouwen, maar uit levende mensen, uit jou en mij en iedere gelovige Christen.

Feitelijk vindt men in het Woord van God nooit een onderscheid van verschillende kerkrichtingen in een plaats of in een stad. Paulus vervolgde de vergadering van God (1 Korinthe 15:9) – niet vergadering X (hier kun je elke willekeurige kerk of gemeente invullen). En de Heer Jezus heeft Zich voor “de gemeente” overgegeven. Daaruit zien wij dat de afsplitsing van de Christenheid in verschillende kerken, tot wie men ook vaak zonder bekering kan toebehoren, volledig onbijbels en puur menselijke natuur is.

Voor God is er slechts één vergadering, de Zijne! Tot Zijn kerk behoren mensen uit alle “kerken”, “gemeenten” en “vergaderingen”, en wel altijd precies dan wanneer zij in de Heer Jezus Christus als hun persoonlijke Redder geloven.

Is er vandaag deze “ene vergadering” überhaupt nog?

Bij menige plaats in de Bijbel heeft men allereerst misschien de indruk alsof de gemeente toch een plaats, een gebouw, is. Er is bijvoorbeeld sprake van “in de gemeente” (1 Korinthe 14:19; hier is concreet het samenkomen van de gemeente bedoeld). Nu, waar moeten de mensen, die bij de vergadering in de zin van de Bijbel behoren, elkaar dan ontmoeten? Natuurlijk op een plaats, meestal in een ruimte, maar soms ook “open air” (bijvoorbeeld in tijden van vervolging). De Bijbel leert duidelijk dat de vergadering van God ook als zodanig moet samenkomen.

Daar er in het begin van de Christenheid geen “verschillende” kerken waren, kon men ook een brief eenvoudig aan een gemeente (bijvoorbeeld die te Rome) zenden. Het was duidelijk, niet bij de joden, niet bij de stadsraad, neen, het moest bij de Christenen gebracht worden. Zij vergaderden zich vanwege hun grote aantal misschien in verschillende huizen, maar als geheel vormden zij de vergadering van God te Rome. En daartoe behoorden allen in Rome die in de Heer Jezus geloofden. Zulk een brief zou helaas vandaag wel niet meer aankomen. Want in de Katholieke, in de Evangelische, in …, overal zijn zij verstrooid. Jammer! En ondanks dat: God ziet – in onze woonplaats maar ook wereldwijd – voortaan Zijn vergadering als eenheid. En deze kijk mogen en moeten ook wij hebben en dienovereenkomstig handelen.

Waarom is er slechts één vergadering

Natuurlijk kun je je terecht de vraag stellen, waarom de Bijbel slechts van één vergadering spreekt. In de eerste plaats valt op, dat de Heer Jezus Zelf slechts van één – namelijk van Zijn – vergadering spreekt: “Op deze rots zal Ik Mijn gemeente bouwen” (Mattheüs 16:18). In een gelijkenis heeft hij tevoren deze gedachten al eens benadrukt: “Het koninkrijk der hemelen is eveneens gelijk aan een koopman die een mooie parels zocht; toen hij nu één zeer kostbare parel gevonden had, ging hij weg en verkocht alles wat hij had, en kocht die” (Mattheüs 13:45-46). De parel stelt hier op symbolische wijze de vergadering voor. De Heer Jezus spreekt op deze plaats niet van “een parel” maar van één parel, dat wil zeggen dat Hij het telwoord “één” gebruikt, om te onderstrepen dat er werkelijk geen twee parels waren die Hij vond, maar slechts één enkele. Duidelijk is een belangrijk deel van de gedachten van God voor de gelovigen op aarde, dat zij een eenheid vormen. Daarom spreekt het Nieuwe Testament slechts van één huis van God, of van de [niet ‘een’ – vertaler] bruid van Christus.

Een ander beeld dat in het Nieuwe Testament voor de vergadering wordt gebruikt, en dat we in een later artikel nauwkeuriger zullen onderzoeken, stelt de gedachte van de eenheid op de voorgrond: “Immers wij allen zijn dooréén Geest tot één lichaam gedoopt, hetzij Joden, het zij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en ons allen is van één Geest te drinken gegeven” (1 Korinthe 12:13). De vergadering wordt dus met een lichaam vergeleken. Het menselijk lichaam heeft weliswaar vele leden, maar het functioneert als een eenheid – uitgaande van de hersenen dat onze bewegingen en gedachten aandrijft en coordineert. De voet kan niet onafhankelijk van de hersenen en tegen de hand werkzaam worden, behalve als hier iets ziek is. Nee, alle leden vormen tezamen een eenheid.

En dat is ook bij het geestelijk lichaam zo, waarvan Paulus in zijn brief aan Korinthe spreekt. En door de ene Geest van God is deze eenheid bewerkt. De voornaamste – dus het hoofd – van dit lichaam is de Heer Jezus Zelf: “En Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente, Hij die [het] begin is, [de] eerstgeborene uit de doden” (Kolosse 1:18).

Wanneer er dus meerdere vergaderingen (of gemeenten, kerken) naar de gedachten van God zouden moeten zijn, moeten er ook meerdere Geesten van God en meerdere Christussen zijn. Maar wij weten uit de Bijbel dat er slechts één Geest van God en slechts één Christus is. En met Hem zijn wij allen, voorzover wij in de Heer Jezus geloven, verbonden.

Is de oecumene dan de beste oplossing?

Men zou vandaag misschien tot de conclusie komen, dat immers ook de oecumene een mogelijkheid is, om de door God gegeven eenheid te verwerkelijken en zichtbaar te maken. Of de Evangelische Alliantie die principieel een soortgelijke weg gaat. Moeten wij ook de oecumene of soortgelijke stromingen ondersteunen en ons aansluiten? Want dan hebben we alles bijeen. Werkelijk? Al diegenen die in de Heer Jezus geloven?

En hoe ziet het er in deze vele “delen van de oecumene” uit? Onderwerpt men zich daar aan de uitspraken van het Woord van God? In de vergadering van God is er slechts één Hoofd – Eén die boven allen is. En dat is de Heer Jezus Zelf (Efeze 5:23). Waar steeds andere hoofden erkend worden die boven de vergadering gezet zijn, is niet de vergadering van God. In ieder geval niet volgens de gedachten van God. Ook daar zijn mogelijk soms vele gelovigen – maar de grondslag van het vergaderingsleven [gemeenteleven – vertaler] is niet meer de Bijbel. De oecumene wil een eenheid scheppen die veel groter is dan de vergadering van God: allen, zelfs atheïstische medeleden van de kerken en gemeenschappen, zijn welkom. Gods Woord wijst ons hiertoe een duidelijke weg aan voor onze houding: “Want welk deelgenootschap hebben gerechtigheid en wetteloosheid?” (2 Korinthe 6:14). Alleen al wanneer men ziet wat in de Evangelische Kerk, die immers deel uitmaakt van deze beweging, als Bijbels verkondigd wordt, moet men de oecumene verwerpen. Want daar kunnen homo-sexuele paren zich laten inzegenen, hoewel de Bijbel homosexuele daden als verschrikkelijke zonden kenmerkt.

Eén vergadering – is dat vandaag überhaupt nog te praktiseren?

Heeft God dan de gedachten over eenheid opgegeven? God zij dank: neen! Want God ziet tot op vandaag alle mensen die het verlossingswerk van Jezus Christus voor zich persoonlijk aangenomen hebben, als de ene vergadering. Zij is voor ons mensen niet meer als eenheid zichtbaar. Maar zij bestaat zoals voorheen.

Juist in onze tijd geldt het woord: “Evenwel, het vaste fundament van God staat en heeft dit zegel: [De] Heer kent die de Zijnen zijn; en: Laat ieder die de Naam van [de] Heer noemt, zich onttrekken aan ongerechtigheid” (2 Timotheüs 2:19). Weliswaar kunnen wij helemaal niet meer alle gelovigen kennen – helaas! Maar onze Heer kent ze allen.

Kan men elkaar dan helemaal niet meer op de grondslag van de éne vergadering in een plaats, in een stad ontmoeten? Moeten wij de versplintering van de Christenen eenvoudigweg aanvaarden, en ieder zoekt voor zich de Christenen uit die hem het meest bijbelgetrouw lijken? De oorspronkelijke gedachten van God – was dat eenmaal? Neen, het is tot op vandaag mogelijk zo samen te komen, zoals God het gedacht heeft! Want er staat enkele verzen later over zulken, die zich aan ongerechtigheid willen onttrekken alsmede van mensen die ongerechtigheid dulden: “… en jaag naar gerechtigheid, geloof, liefde en vrede met hen die de Heer aanroepen uit een rein hart” (2 Timotheüs 2:22).

Daartoe moet men het Woord van God ernstig nemen en ook voor de huidige dag als bindend accepteren. En men moet oprecht en met reine harten naar de wil van God vragen. Dat houdt ook in dat ik bereid ben, mij daar te corrigeren waar mijn (oude) mening van de uitspraken van de Bijbel afwijkt. Wie erkent dat er slechts één vergadering (gemeente, kerk) is, mag elke andere soort van “gemeente” opgeven, uittreden uit de wirwar van splitsingen en scheuringen. En hij mag – met evenzo daarnaar “strevende” medegelovigen – op deze basis nieuw (of met nieuw gescherpt bewustzijn) tot de Naam van de Heer Jezus samenkomen (Mattheüs 18:20; 1 Korinthe 11:18).

Vandaag is het helaas zo, dat gelovigen in totaal verschillende gemeenten, kerken en vergaderingen samenkomen. Dit verval is helaas niet meer te stuiten. Dat betekent echter ook dat niemand vandaag beweren kan dat op de plaats waarhij zich vergadert, de vergadering (of gemeente of kerk) is. Neen – men kan hoogstens zeggen dat men op een plaats samenkomt, waar zich gelovigen volgens de grondslag van het Woord van God vergaderen, met de wens dát te verwerkelijken wat de Bijbel met “vergadering van God” bedoelt. En in de hoop dat de Heer genade geeft om Zijn gedachten praktisch te verwerkelijken.

• “Vergadering” – een moeilijk thema, waarvan hier slechts enkele gedachten aangesproken zijn.
• “Vergadering” – een treurig thema omdat het ons eigen falen toont.
• “Vergadering” – een heerlijk thema omdat het Jezus Christus en Zijn dood, Zijn opstanding en Zijn hemelvaart zo belangrijk maakt. En terwijl wij versagen: Hij nimmer!
• “Vergadering” – een belangrijk thema omdat zij voor Christus oneindig waardevol is.

“Vergadering” – hoor jij daar eigenlijk ook bij?

Manuël Seibel, © Folge mir nach

In het volgende nummer D.V.: “Een wereldwijde eenheid”.

Geplaatst in: Gemeente
© Frisse Wateren, FW