2 maanden geleden

Een levende hoop

“En Hij zei tot mij: Mijn genade is u genoeg; want de kracht wordt in zwakheid volbracht. Heel graag zal ik dus veeleer roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus op mij woont” (2 Kor. 12:9).

Er zijn momenten in ons leven waarop we vurig om iets bidden, en die gebeden worden verhoord zoals we gehoopt hadden. Maar dat is niet altijd het geval. Soms blijft de ziekte bestaan, blijfen de moeilijkheid bestaan, of wordt het probleem niet opgelost. Waarom? Omdat God niet altijd verheerlijkt wordt door de moeilijkheid weg te nemen – soms wordt Hij juist het meest verheerlijkt door ons erdoorheen te helpen.

Dit was de ervaring van Paulus in 2 Korinthe 12 vers 7-10, toen hij drie keer smeekte om de doorn in zijn vlees te verwijderen. De Heer antwoordde: “Mijn genade is u genoeg, want de kracht wordt in zwakheid volbracht.” Paulus kon toen zeggen: “Want wanneer ik zwak ben, dan ben ik sterk.”

God wordt verheerlijkt wanneer we volharden door te vertrouwen op Zijn kracht. En ondertussen gebeurt er iets met ons: we ontwikkelen hoop. Romeinen 5 vers 3-5 zegt: “… daar wij weten dat de verdrukking volharding werkt, en de volharding beproefdheid en de beproefdheid hoop; en de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten is uitgestort door [de] Heilige Geest.” Hoop herinnert ons eraan, dat de dood niet het einde is. De crisis waarmee je geconfronteerd wordt, is niet het einde van het verhaal – het maakt deel uit van het proces dat leidt tot Gods hogere doel.

Psalm 42 bemoedigt ons wanneer verdriet ons overweldigt: “Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven”

Spreuken 10 vers 28 zegt: “De verwachting van de rechtvaardigen is blijdschap, maar de hoop van de goddelozen zal vergaan.”  Misschien worstelt u nu, maar Jezus wees ons op de eeuwige hoop: “Laat uw hart niet ontroerd worden … Ik ga heen om u ​​plaats te bereiden … kom Ik weer en zal u tot Mij nemen” (Joh. 14:1-3). De uiteindelijke grond van onze hoop is de hemel zelf.

Dit is ons te verwachten einde. Al het andere maakt deel uit van het proces. Zoals 1 Petrus 1 vers 3-5 ons eraan herinnert, heeft God ons opnieuw geboren doen worden tot een levende hoop door de opstanding van Christus, tot een onvergankelijke en onbevlekte erfenis, die in de hemel voor ons weggelegd is.

Anker voor vandaag:

Ook al worden wij nu met beproevingen geconfronteerd, ze louteren ons geloof, zodat het “blijkt te zijn tot lof en heerlijkheid en eer bij de openbaring van Jezus Christus” (1 Petr. 5:7).

 

© Anchors For Life

Geplaatst in: ,
© Frisse Wateren, FW