18 jaar geleden
De Titanic
De dood komt vaak onverwachts
De temperatuur van het water is gezakt tot één graad onder nul. Als er geen golven zouden zijn en het oceaanwater niet zout, dan zou het water zijn dichtgevroren. De lucht ruikt naar ijs. Het is snijdend koud. Is het reusachtige schip in de ijzige duisternis op jacht naar de “Blauwe Band” voor de overtocht van de Atlantische Oceaan? Elke zeemijl brengt het schip nader tot het doel!
“IJsbergen en pakijs vlakbij!”
Voor de derde keer klinkt er een ijswaarschuwing in de omroepruimte van de Titanic. Jack Philipps, de eerste radiotelegrafist aan boord, krabbelt het bericht snel op een stuk papier. En opnieuw rent een matroos daarmee naar kapitein Smith. Deze werpt een vluchtige blik op het papiertje en bevestigt de notitie op een prikbord. Hij heeft geen tijd. Op deze avond is hij wat anders van plan: voor de rijkste gasten van de “Titanic” is er een vorstelijk banket gepland.
Het is 14 april 1912. Twintig minuten vóór middernacht. Het grote schip vaart bijna met volle kracht. De maanloze nacht is glashelder. De matrozen Frederick Fleet en Reginald Lee hebben dienst in het kraaienest, op twintig meter hoogte van het dek. Er kan geen schijnwerper of verrekijker hen helpen in hun uitzicht. Waarvoor ook? Dit ultra-moderne schip geldt toch als een schip dat niet kan zinken. “Nooit kan God het laten zinken”, zeggen de mensen.
Plotseling ontdekt Fred Fleet een zwarte massa in de vaarrichting. Meteen gaat het alarm af, één – twee – drie keer. “Een ijsberg, volle kracht vooruit!”, brult de matroos door de telefoon naar de brug. De eerste officier reageert meteen: “Roer volle kracht stuurboord! Volle kracht terug!” dat versterkt de werking van het roer. – Te laat!
Onder het wateroppervlak slaat de geweldige massa van de ijsberg meerdere malen tegen de scheepsromp. Zijn dodelijke scherpte splijt het schip in zes delen, met een lengte van bijna 80 meter, als een conservenblikje open. De kapitein rent minuten later naar de brug. “Schotten dicht!”, beveelt hij. “In orde”, meldt de eerste officier.
Eén seconde
Latere onderzoekingen zullen laten zien: Het noodlot van de Titanic hing aan één seconde, slechts één seconde, waarin het de ijsberg te laat ontweek. – Deze ene seconde! Zij besliste over leven en dood. Een tragische parallel is er in het leven van vele mensen. Altijd weer is het die ene beslissende seconde – plotseling schaart de aanhanger van een truck, plotseling laten de staaldragers los, plotseling de hartverlamming!
En daarna – de val in de eeuwigheid – waarvoor? Te leven bij God of …
Waar brengt u de eeuwigheid door? Bent u met God in het reine?
“Heden, als u Zijn stem hoort, verhardt uw harten niet … Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God!” (Hebreeën 3:7 en 8; 10:31), zegt de Bijbel. Open uw hart voor het aanbod van God: de verzoening met Hem door Zijn Zoon Jezus Christus, Die aan het kruis voor elke zondaar stierf die in Hem wil geloven. U kunt het niet uitstellen, wanneer die ene beslissende seconde u vlakbij de dood heeft gebracht. Er is slechts één vandaag – één nu!
Alles in orde!
Het ijs glijdt precies zo geluidloos terug in de ijzige duisternis, zoals het gekomen is. Vijf minuten later zwijgen de scheepsmotoren. De plotselinge rust, het ontbreken van vaarwind en vibratie, wekt vele passagiers. Sommigen durven aan dek te staan in deze ijzige sterrennacht. “Alles in orde!” wordt als wachtwoord doorgegeven. Velen gaan weer naar bed. In de rooksalon gaan de kaartspelers verder. Op het dek liggen ijsbrokken links en rechts. Sommige miljonairs spelen daarmee voetbal – een welkome afwisseling. Maar: Niets is in orde …
Op het bovendek is het ijzingwekkende gebrul van de samengeperste lucht niet te horen. Het ijskoude oceaanwater drukt haar met een dodelijk ritme uit het scheepslichaam. Elke seconde stromen vijf ton zout water in het lichaam van de Titanic en verstoren onafwendbaar de opwaartse druk van het schip. Na een inspectie staat het doodsoordeel over het schip vast: nog anderhalf uur dan komt het einde van de Titanic. Nog anderhalf uur.
Ongeveer 2.200 mensen zijn aan boord. Goed dat er reddingsboten zijn – maar er zijn er veel te weinig! Slechts de helft van de aanwezenden kan daarin een plaats krijgen. Wanneer er geen andere hulp komt dan zijn er minstens 1.100 mensen tot een verschrikkelijke dood
veroordeeld. Wie zal dat overkomen?
God is anders
In plaats van S.O.S. te seinen, deelt kapitein Smith de passagiers van de eerste klas iets mee. Hij stelt hen als eerste de reddingsboten ter beschikking, een rechter over een mensenleven – en … rijk krijgt hier voorrang boven arm!
God is anders. Geheel anders. God maakt geen verschil tussen mensen. Rijk en arm, jong en oud, maakt niet uit welke huidskleur en uit welk land van de aarde: ieder mens is door God gewenst en geschapen. Elk mens wil God voor het eeuwig verloren gaan redden. Daarom biedt God hen zijn geweldige genade aan: Stapt u in de ene “reddingsboot” van God: Geloof in Jezus Christus en belijdt Hem uw zonden. Deze ene “reddingsboot” ligt klaar. Het heeft plaats voor ieder die wil komen. Komen – ja, komen moet men zelf – omdat men wil. Omdat men erkent heeft: Ik heb redding van mijn zonden nodig. “Als wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven”, zegt de Bijbel. En: “Wie in Jezus Christus gelooft, komt niet in het oordeel, maar is uit de dood overgegaan in het leven” (1 Johannes 1:9; Johannes 5:24). In het eeuwige leven met God, dat dan begonnen is.
30 minuten na de botsing slenteren de eerste passagiers met kurkzwemvesten, over hun wollen- en bontmantels, op het scheepsdek. Niemand van hen erkent nog de dramatische situatie. Dat de boeg iets dieper ligt, valt niemand op. De Titanic schijnt vredig verlicht, op het trage wateroppervlak te liggen – Er is angst als het er om gaat in de schommelende, houten reddingsboten te stappen. Slechts half bezet wordt zo de eerste roeiboot te water gelaten – Verspilde plaatsen!
Te laat
Eindelijk – te laat – worden vertwijfelde radioboodschappen door de ether gejaagd: “S.O.S. – wij zinken – snel!” Enige schepen vangen de signalen op en antwoorden. Maar helpen kunnen ze niet – ze zijn allen té ver verwijderd.
Langzamerhand stromen ook de reizigers van de tweede en derde klasse de trappen af en vergroten de mensenmenigte aan dek. Maar dat de Titanic zou kunnen ondergaan, gelooft nog steeds niemand; dat het veel te geringe aantal van de reddingsboten hen tot een verschrikkelijke dood veroordeelt, weten ze niet. Degene die verantwoordelijk zijn, die het weten, handelen niet daarna. Achttien van de twintig boten worden uitgezet – en enige daarvan slechts voor de helft bezet.
Nader, mijn God, tot U
Het is 2.10 uur. De laatste reddingsboot is al lang weggevaren. Het voorschip ligt onder water. Langzaam richt de romp van de Titanic zich op.
De op het schip gebleven passagiers bewegen zich in de richting van de railing – mannen, die hun vrouwen, vaders, die hun kinderen hebben zien wegvaren. Velen stamelen gebeden, anderen grijpen naar de fles. De vioolspeler Wallace Hartley grijpt voor de laatste keer zijn viool en speelt: “Nader, mijn God, tot U”. Velen stemmen in. Zo vertellen het later de meeste ooggetuigen. Een dominee bidt hardop en vermaant de vertwijfelden om God hun zonden te belijden.
Tien lange, verschrikkelijke minuten later glijdt de stalen doodskist in de diepten van de zee. 1.500 mensen vinden in deze nacht de dood. De 700 overlevenden in de reddingsboten worden om 4.00 uur door het schip “Carpathia” opgepikt.
De ondergang van de Titanic is een ernstige waarschuwing om de redding van uw ziel niet te veronachtzamen! De dood komt vaak onverwachts. Stel de vraag van uw redding niet uit tot morgen. Dan kan het te laat zijn. Denkt u aan het einde! De Bijbel zegt: “Laat u met God verzoenen!” (2 Korinthe 5:20). Het is verschrikkelijk om onverzoend in de handen van de levende God te vallen.
Hij wil niet de dood van de zondaar, maar dat hij zijn zonden belijdt en leeft. God heeft Zijn liefde tot de mensen daarin getoond, dat “Christus toen wij nog zondaars waren, voor ons gestorven is” (Romeinen 5:8). Hij is de ‘reddingsboot’. Na de dood is er geen mogelijkheid meer om deze belangrijke beslissing voor het leven voor God te nemen. Neem vandaag deze beslissing, nú, in uw leven.