1 Samuël 1:17

Een trouwe Israëlitische kende geen groter verdriet, dan dat haar huwelijk kinderloos bleef. Dit bittere lot was jarenlang de godvruchtige Hanna beschoren. Haar smart was niet gering, temeer daar haar tegenstandster Peninna het aan beledigingen niet liet ontbreken. Toen Hanna weer eens naar Silo was opgegaan om voor God te offeren en haar nood voor Hem neer te leggen, en zij onder zeer veel tranen haar gelofte deed en lang in een woordeloos, maar vurig gebed voor God vertoefde, was het uur gekomen waarin God het jarenlange smeken wilde verhoren.

Hoe lieflijk waren voor haar de woorden: “Ga heen in vrede”. Ze kon haar tranen afdrogen en met een nieuw, gelukkig gevoel naar huis terug gaan, want “haar aangezicht was haar zodanig niet meer”. Gelukkige Hanna! Zij heeft ervaren: “De uitgestelde hoop krenkt het hart”. Ze zou echter ook de verdere ervaring opdoen: “maar de begeerte, die komt, is een boom van het levens (Spreuken 13:12), evenals dat andere woord: “De hoop der rechtvaardigen is blijdschap” (Spreuken 10:28).

Ook wanneer uw gebed nog niet is verhoord, houd aan in vertrouwelijk smeken voor God. Een trouw gebed heeft onder alle omstandigheden de belofte van de vrede die alle verstand te boven gaat en onze harten en gedachten bewaren zal in Christus Jezus (Filippi 4:7). Deze bewaring, die ons innerlijk zekerheid geeft en ons in staat stelt juist in de nood de Heere te verheerlijken, is vaak het hogere doel dat Hij met ons heeft.

Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW