1 Korinthe 15:3,4

Een jonge man was gedurende enkele jaren in verschillende christelijke groepen geweest in de hoop dat hij daar hulp zou vinden voor de depressie waaraan hij leed. Maar het werd niet beter; integendeel, hij verloor elke interesse in de bijbel en beweerde dat hij daar geen antwoord voor zijn problemen gevonden had. Er was niets in de bijbel dat hem iets geven kon.

Toen een christelijke vriend hem vroeg wat de basis boodschap van de bijbel was, aarzelde hij een lange tijd voordat hij antwoordde. Maar dan antwoordde hij nadrukkelijk: “Jezus Christus stierf aan het kruis voor zondaars!”

Dat is inderdaad het wonderbare nieuws voor allen die weten dat zij gefaald hebben en welke schuld zij voor God hebben. Maar er is een grote stap tussen het erkennen van je schuld en het zonder enige reserve belijden ervan voor God, hetgeen de enige weg is om van je moeilijkheden bevrijd te worden. De meelijwekkende jonge man wist voor zes jaar geleden van de mogelijkheid van redding maar het niet aangenomen. Hij wilde er niet over spreken. De stilte was pijnlijk lang.

Waarom kon hij niet open voor God met zijn leven verschijnen, zoals zovelen vóór hem dat gedaan hebben? Was er een bepaalde zonde die hij niet op wilde geven? Zijn christelijke vriend bad indringend tot God, smekende om hulp. Toen begon de jonge man uiteindelijk te belijden en te bidden. De zonde die hem plaagde, leek hem onverzoenlijk.