“Als ik in de talen van de mensen en van de engelen spreek, maar ik heb geen liefde, dan ben ik klinkend koper of een schelle cimbaal geworden.”
Als God onze harten heeft geopend voor Zijn grote liefde voor ons door Zijn Woord en Zijn Geest, en als de liefde voor Hem die ons heeft liefgehad tot in de dood niet alleen moet bestaan uit gevoelens en woorden, maar ook uit daden, dan moeten we ook het Woord aanvaarden als onherroepelijk voor ons geschreven: “Geliefden, als God ons zó heeft liefgehad, behoren ook wij elkaar lief te hebben. Niemand heeft ooit God aanschouwd. Als wij elkaar liefhebben, blijft God in ons en Zijn liefde is in ons volmaakt” (1 Joh. 4:11,12).
Er zijn veel toetsstenen om te bepalen of onze liefde voor God waar en oprecht is; maar de zekerste toetssteen, die het Woord van God herhaaldelijk ons voor ogen plaatst, het onmiskenbare bewijs dat er werkelijk nieuw, Goddelijk leven in ons woont, is en blijft de broederliefde. De woorden van de Meester gelden niet alleen voor de kleine kring van Zijn discipelen, maar voor ons allemaal: “Een nieuw gebod geef Ik u: dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u heb liefgehad, dat ook u elkaar liefhebt. Hieraan zullen allen weten dat u Mijn discipelen bent, als u liefde onder elkaar hebt” ( Joh. 13:34,35).
De apostel Johannes herinnert de ontvangers van zijn brieven aan deze laatste wil van de geliefde Heer als hij zegt: “En dit gebod hebben wij van Hem: dat wie God liefheeft, ook zijn broeder moet lief hebben” (1 Joh. 4:21).
Broederliefde is zo onlosmakelijk verbonden met het nieuwe leven, dat een mens ontvangt in zijn uur van wedergeboorte, dat het het eigenlijke bewijs wordt van het zoonschap van God. Johannes schrijft: “Wij weten dat wij uit de dood zijn overgegaan in het leven, omdat wij de broeders liefhebben. Wie <zijn broeder> niet liefheeft, blijft in de dood” (1 Joh. 3:14), en: “Wie zegt in het licht te zijn en zijn broeder haat, is tot nu toe in de duisternis” (1 Joh. 2:9).
© Der Herr ist nahe
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW