Psalm 62 vers 2 en 3:
“Zeker, mijn ziel is stil voor God; van Hem is mijn heil. Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting; ik zal niet al te zeer wankelen.”
Eén van de moeilijkste dingen die wij als christenen moeten doen is “in stilte wachten op God alleen”. Wij zijn geneigd te denken aan wachten als passief achterover leunen tot er iets gebeurt. Maar midden in een stormachtige levensgebeurtenis houden we niet van passiviteit. Ons instinct is om snel te reageren en dingen te forceren om ze te veranderen.
Maar in deze psalm heeft het woord “stil” een bijzondere betekenis. Het betekent “pauzeren voor verdere instructies.” In plaats van te kiezen voor passiviteit, moeten we ervoor kiezen onze acties te stoppen en ‘stil’ zijn om te luisteren naar Gods richtlijnen.
Soms is de Heer een tijdlang stil, maar Hij heeft altijd een doel. Hij weet de perfecte tijd voor ons om te handelen, en tot dat moment moeten we wachten. Het vergt meer kracht en karakter om midden in een storm stil te zijn dan om verwoed onze eigen oplossing te zoeken.
We hebben allemaal wel eens momenten dat we ongeduldig wachten. Op die momenten is het gemakkelijk om nerveus te worden en te twijfelen aan God of te klagen. Maar die reacties passen niet bij wie wij als christenen zijn.
Paulus zegt ons onomwonden: “Weest in niets bezorgd” (Fil. 4:6) Hij leert ons in plaats daarvan te bidden tot de Heer, die vrede biedt. We moeten in stilte wachten zonder te klagen, wat betekent dat we geduld moeten hebben. Daarvoor moeten we vertrouwen op Gods wijsheid, liefde, macht en timing. Het kan niet misgaan als we op Hem vertrouwen!
De sleutel tot het vinden van vrede in de storm is alleen wachten op God. Als we dat weigeren, is de kans groter dat we slechte beslissingen nemen. Hij hoort elk gebed van ons, maar we moeten bereid zijn in stilte te wachten en te luisteren naar Zijn antwoord.
Wacht, o mijn ziele,
wacht op de Heer.
Wat u ontviele,
Hij nimmermeer.
Wees onversaagd:
’t morgenlicht daagt.
ziet gij reeds niet
’t hemels verschiet?
Dreigen de noden
heeft niet uw God
hulpe geboden
in ’t hachelijkst lot?
* * *
Wacht, o mijn ziele,
wacht op de Heer.
Wat u ontviele,
Hij nimmermeer.
Wie u verliet,
Jezus toch niet.
Nooit is de nood
Jezus te groot.
De eeuwig Getrouwe
houdt immer stand;
wie op Hem bouwe,
reikt Hij de hand.
* * *
Wacht, o mijn ziele,
wacht op de Heer.
Wat u ontviele,
Hij nimmermeer.
Zwijg, bitter klacht,
wijk, droeve nacht,
zorgen verdwijnt –
Jezus verschijnt.
Zalig verblijden,
Jezus, mijn lust,
na ’t korte lijden,
volgt eeuwige rust.
Geestelijke Liederen, 14e druk 1979
Anchors For Life
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW