Lange gebedspreken
Prediker 4 vers 17; 5 vers 1-2; Mattheüs 6 vers 7
Echte gebeden melden de Heer niet van alles en nog wat, waarbij bekende zinnen worden herhaald of leerstellige uitspraken worden gedaan, alsof we God beginselen willen uitleggen en Hem over alles willen vertellen. Lange preken en leerstellige gebeden zijn niets anders dan lezingen en verklaringen van mannen op hun knieën, en zijn niet in overeenstemming met het bijbelse patroon van een openbaar gebed. Zulke uitspraken hebben een uitputtende invloed op onze uren van gebed, en beroven ze van hun frisheid, hun betekenis en hun kracht.
Het uur van gebed is een plaats waar wij onze diepgevoelde noden en zwakheden uiten en een plaats waar zegeningen en kracht van God verwacht kunnen worden. Wij moeten daarheen gaan om onze harten voor God uit te storten, ernstig vragend om zegeningen en vurig smekend dat in onze behoeften, in de behoeften van Gods gemeente en ook in onze eigen zielen wordt voorzien. Dit is wat echte gebeden kenmerkt.
Een zorgvuldige studie van de Schrift zal aantonen dat lange gebeden in het openbaar niet de regel zijn in de Bijbel. De Heer spreekt zijn afkeuring uit over zulke gebeden: “En als u bidt, gebruik dan geen omhaal van woorden zoals de volken; want zij menen dat zij om hun veelheid van woorden zullen worden verhoord” (Matth. 6:7). Over de schriftgeleerden zegt Hij: “die de huizen van de weduwen opeten en voor de schijn lang bidden” (Mark. 12:40).
Salomo sprak wijze woorden toen hij zei: “Let op uw voeten als u naar het huis van God gaat. Het is beter dat men naderbij komt om te luisteren dan om als dwazen een offer te geven, want die weten niet dat zij kwaad doen. … Wees niet te snel met uw mond, en laat uw hart zich niet haasten een woord te uiten voor het aangezicht van God. Want God is in de hemel en u bent op de aarde. Laat daarom uw woorden weinig in aantal zijn. Want zoals de droom komt door veel bezigheid, zo ook het gepraat van de dwaas door veelheid van woorden” (Pred. 4:17; 5:1-2). Uit de zojuist geciteerde verzen moeten wij dus onvermijdelijk concluderen, dat wie in het openbaar langdurig bidt, zich in het gezelschap van heidenen, schriftgeleerden en dwazen plaatst, hetgeen zeker geen bijzondere onderscheiding is.
Het langste openbare gebed in de Bijbel is dat van Salomo ter gelegenheid van de inwijding van de tempel, en kan in vijf minuten worden voorgelezen, terwijl het gezegende en verkwikkende gebed van onze Heer in Johannes 17 (het langste in het Nieuwe Testament) in slechts drie minuten kan worden voorgelezen.
Korte, vurige en goed gerichte gebeden leiden tot frisheid, opmerkzaamheid en kracht in de gebedsbijeenkomsten, terwijl lange en langdradige gebedspreken een bedrukkend, verzwakkend effect hebben op de samenkomsten. Het is veel beter, wanneer iemand in een gebedsbijeenkomst verschillende keren kort bidt, dan een lang gebed uit te spreken.
Raymond K. Campbell; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 31.07.2010.
Origineel: “The Church of the living God“
Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW