Er zijn situaties in ons leven waarin het goed en noodzakelijk is om een tijdje stil te staan. Misschien zijn er bijzondere gebeurtenissen die ons van het spoor dreigen te brengen, die vragen oproepen of we vragen ons heel persoonlijk af: Hoe gaat het eigenlijk met mijn geloofsleven? Hoe is mijn relatie met de Heer? Volg ik de weg die de Heer mij wijst in Zijn Woord?
Welnu, wij moeten onszelf en onze beslissingen altijd onderzoeken in het licht van God, maar er zijn ook bijzondere situaties. Dat was de situatie van het overblijfsel van Gods aardse volk ten tijde van de profeet Haggaï. Wat was er gebeurd? Het overblijfsel dat was teruggekeerd uit Babylon was begonnen met de herbouw van de tempel. Dit was een goede zaak. Maar toen was de bouw tot stilstand gekomen. Blijkbaar door de tegenstand van de vijanden. En dit getalsmatig kleine overblijfsel zag zichzelf niet in een positie om verder te bouwen.
En nu richt God Zijn schijnwerper op de echte oorzaken. Was het alleen de tegenstand van buitenaf? “Zo spreekt de HEERE van de legermachten: Dit volk zegt: De tijd is nog niet gekomen, de tijd om het huis van de HEERE te herbouwen” (vs. 2) Dus vonden ze, dat de omstandigheden tegen verder bouwen waren. Het past gewoon niet in deze tijd. ‘Misschien later.’ En wat deden ze in plaats daarvan? Zij zorgden voor de bouw van hun eigen huizen, richtten zich comfortabel in en gebruikten de tijd om zich te vermaken. Het probleem was niet, dat ze een huis aan het bouwen waren of tijd namen om uit te rusten. Het probleem waren de verkeerde prioriteiten. Zij gebruikten hun tijd uitsluitend en allereerst daarvoor, terwijl het huis van de Heer, hun God, in woestenij lag.
En de vraag voor ons is dezelfde. Wat zijn onze prioriteiten? Onze God geeft ons overvloedig om van te genieten. Hij geeft ons ook het uiterlijke, en daarvoor mogen wij dankbaar zijn en ervan genieten. Maar wat betekent het huis van God voor ons? Wat betekent Zijn gemeente, de kinderen van God, voor ons in onze plaats en daarbuiten? Zijn we misschien ook geneigd om te zeggen: O, het heeft echt geen zin. Er is een verval in het volk van God, de omstandigheden om ons heen getuigen van meer en meer goddeloosheid. Het heeft toch geen zin. En dan verliezen we de dingen van God uit het oog en cirkelen onze gedachten en harten om het “hier en nu”.
Dan komt een tweevoudige uitnodiging van God, een beroep op hart en geweten. Hij zegt in Haggai 1 vers 5: “Let aandachtig op uw wegen,” en nog eens in vers 7: “Let aandachtig op uw wegen.” De eerste keer verbindt hij het met de uitnodiging om terug te kijken. Kijk naar wat je eigen inspanningen je hebben gebracht. Heb je echt iets bereikt? Je hebt gezwoegd voor je aardse belangen, maar er is niets van terecht gekomen. Het is allemaal van voorbijgaande aard. En dan vraagt hij hen om vooruit te kijken. Hij zegt: werk voor Mijn belangen, bouw het huis. Ook nu is het zinvol. Het verblijdt en verheerlijkt Mij.
Laten we dit appèl ook maar ter harte nemen. Laten wij terugkijken en ons afvragen wat de oorzaken zijn van de achteruitgang van ons geestelijk leven bij mij of in de plaatselijke gemeente van gelovigen, en laten wij vooruitkijken. Laten we onze harten opnieuw afstemmen. De Heer is niet op zoek naar grote en indrukwekkende werken, Hij is op zoek naar trouwe harten. Ook in de laatste dagen van het christelijk getuigenis op deze aarde, willen wij een nieuwe start maken. Het verheugt en verheerlijkt Hem!
Wordt vervolgd onder de titel: ‘Goddelijke hulpbronnen.’
Dirk Mütze; © www.bibelstudium.de
Online in het Duits sinds 22.12.2021
Geplaatst in: Christendom, Toekomst
© Frisse Wateren, FW