“Wij dan, gerechtvaardigd op grond van geloof, hebben vrede met God door onze Heer Jezus Christus”.
Een Christen was in gesprek met een kennis. Deze kennis werd uitgedaagd om “zijn geloof”, zoals hij het noemde, te verdedigen. Laatstgenoemde weigerde echter helaas te accepteren dat iedereen van nature als zondaar geboren wordt en dus een vijand van God is. De kennis verklaarde verder dat hij op straat eens een jongeman had ontmoet, die hem vroeg: “Hebt u vrede met God?” Hij had geantwoord: “Wat denkt u? Ik had nooit een ruzie met God!”
Anderen kunnen ook op dezelfde manier denken. Dat is echter niet het probleem met betrekking tot de vrede met God. Veel mensen zijn tevreden met God en willen Hem nergens verwijten over maken, zolang alles in hun leven maar kalm en naar eigen wens verloopt. Maar zodra zij worden geconfronteerd met moeiten, mislukkingen, ziekte of zelfs dood, houden zij Hem voor alles verantwoordelijk en rijst de vraag: “Is dat nu een God van liefde?”
Nu is het de zonde die de mens een vijand van God maakt. De Bijbel vertelt ons dat we van nature “ongoddelijk” en “vijanden” zijn (verg. Rom. 5:6,10). Dus de vraag van de jonge man: “Hebt u vrede met God?” was bijbels gezien geheel juist.
Gelooft u dat Jezus Christus het werk van verzoening op het kruis van Golgotha voor u volbracht heeft? Hebt u uw zonden beleden voor God? Zo ja, dan bent u gerechtvaardigd op grond van het zoenoffer van Jezus Christus. Die jongeman stelde een essentiële vraag. Zij die onverschillig aan de genade van God voorbijgaan, hebben nog geen vrede met God.
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW