“Roep Mij aan in de dag van benauwdheid; Ik zal u eruit helpen en u zult Mij eren” (Ps. 50:15).
“Wel, mijn jongen”, zei een moeder tegen haar zoon toen zij afscheid van hem nam omdat hij zijn huis ging verlaten om naar zee te gaan, “wanneer je in moeilijkheden bent, bid dan!” Zij was erg bezorgd over hem, want tot dusver had hij altijd haar pleidooi dat hij zijn leven onder Gods leiding moest plaatsen, genegeerd. Wanneer hij ten minste alleen maar aan God zou denken in problematische tijden!
“Bidden zal wellicht niet het enige zijn wat nodig is”, dacht de ondernemende jonge man. In ieder geval wilde hij de dingen betreffende zijn leven eerst zelf beslissen.
Echter op de eerste reis werd onze jonge vriend gedwongen om een beroep doen op dit “noodsignaal” van zijn moeder. Het gebeurde toen hij een eenvoudig karweitje deed terwijl hij alleen aan het dek was, iets dat een ervaren zeiler niet uit balans zou hebben gebracht. Plotseling gooide een onverwachte golf hem overboord. Toen hij viel bad hij: “O, God, als u bestaat, bewijs dit dan nu!”
Niemand had het voorval gezien, maar God hoorde de roepstem. Op dat moment kwam er een zeeman naar dek om hem te zoeken. Toen hij hem niet vond keek hij overboord en zag hem juist op het moment, dat zijn hoofd boven water kwam. Met moeite slaagde hij erin op het laatste moment hem te redden. Toen onze vriend weer veilig aan boord was, sprak hij over zijn korte gebed. Maar er kwam geen verandering daardoor in zijn leven.
Bij zijn terugkeer van die reis kreeg hij van zijn moeder een uitnodiging voor een evangelisatie-bijeenkomst. Daar kwam hij erachter dat zijn zonden scheiding maakten tussen hem en God en dat hij redding nodig had. Uiteindelijk beleed hij zijn schuld voor God en ontving vergeving en vrede. Hij was nu gered voor de eeuwigheid!
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW