Kleding is een van die zaken, die door de mode veranderen. Niemand zou zich vandaag nog zo kleden net zoals de mensen dat 50 of 100 jaar geleden deden. Toch plaatst Gods Woord een kader om te helpen begrijpen, wat fatsoenlijke, eerbare kleding is en een respectabele uitstraling heeft. Dit is juist voor jonge christenen – maar niet alleen voor hen – van belang. De redactie van ‘Folge mir nach’ ligt het op het hart vanwege de tegenovergestelde invloeden van de wereld, om in dit artikel een aantal concrete aanwijzingen te formuleren, die zeker ook in sommige ouderlijke woningen gegeven worden. Niet omdat “conservatieve waarden” behouden moeten worden, maar omdat goede gedachten van God niet veranderen –  en het ‘functioneren’ van mannen en vrouwen ook niet.

Zuiverheid en heiligheid in kleding – voor mannen en vrouwen

Niemand, geen jonge en geen oudere christen, zou zo gekleed moeten zijn, dat men onnodig spot over hen drijft. Hier hebben in het bijzonder gelovige vrouwen het moeilijk, die in overeenstemming met de scheppingsorde van God bescheiden en tegelijk in de goede zin van het woord aantrekkelijk zich kleden willen. Een dergelijke keuze van de kleding wordt vandaag niet alleen door vele ongelovige mensen, maar ook door vele christenen als verouderd bekritiseerd.

Dit artikel gaat over de vraag of de kleding ons als christenen kenmerkt, die iets van de zuiverheid en heiligheid van de Heer Jezus uitstraalt.

De apostel Paulus schreef Timotheüs: “Evenzo wil ik dat de vrouwen zich tooien met eerbare kleding, ingetogen en bezonnen, niet met het vlechten van het haar of met goud of parels of kostbare kleren” (1 Tim. 2:9). Aan Titus schrijft hij, dat oudere vrouwen jonge vrouwen onderwijzen moeten”, dat wil zeggen rein (kuis) te leven (Titus 2:5). Hetzelfde wordt ook aan Timotheüs als jongere man gezegd (1 Tim. 4:12).

Het is voor vrouwen en mannen mogelijk zich op onzedelijke wijze te kleden. Wanneer bijvoorbeeld bij mannen bewust  strakke broeken gedragen worden, of in het openbaar en vooral in christelijke bijeenkomsten kleding wordt gedragen op een ronduit slordige manier, dit kan niet goed zijn. Een naar onderen hangende broek die vreemde blikken toestaan, werkt aanstootgevend. Wanneer dan zoiets ook nog in een christelijke samenkomst gedragen wordt, roept dit vragen op of er echte interesse is – naar een sollicitatiegesprek komt men ook anders gekleed …

Niet alleen kleding

Welke signaal geef je overigens, wanneer u al kauwgom etend aan christelijke samenkomsten deelneemt? Het spreekt van een “koele” manier van leven, waardoor anderen misschien innerlijk beschadigd kunnen worden? Is men dan nog wel geïnteresseerd in de zaak, bijvoorbeeld wanneer men voor het gedachtenis-maal (avondmaal) bijeen is? (hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hen, die met hun ogen luchtkastelen bouwen en andere bezoekers van boven naar beneden keurend bekijken of met hun kinderen onnodig intensief bezig zijn).

Zijn we eigenlijk nog wel onder de indruk van de aanwezigheid van onze Heiland in de samenkomsten van de gelovigen? Deze vragen moeten bezoekers van alle geslachten en alle leeftijden altijd weer opnieuw stellen.

Iedereen staat natuurlijk persoonlijk voor zijn Heer – en we moeten het uiterlijke ook niet benadrukken, omdat we weten dat je ook heel gemakkelijk kunt huichelen. Echter is het wel wenselijk, dat we niet alleen – maar wel bijzonder – in de samenkomsten ons ervan bewust zijn, dat de Heer Jezus persoonlijk aanwezig is en het centrale Middelpunt van dit samenkomen is. Hij ziet ons hart en weet de motieven van ons hart te beoordelen. Bovendien moeten we niet vergeten dat we door ons optreden invloed hebben op onze brusters, positief of negatief. “Laat daarom ieder van ons zijn naaste behagen ten goede, tot opbouw” (Rom. 15:2).

Rokken zijn geen vrijbrief

Veel gelovige vrouwen trekken bewust rokken of jurken aan om zich uiterlijk te onderscheiden van de man, omdat God man en vrouw verschillend gemaakt heeft (vgl. Gen. 1:27). Maar daarbij moet ook een verlangen zijn, dat elk kledingstuk aanleiding geeft tot een zedige uitstraling. Want een vrouw kan door de keuze van de kleding de blik van een man sterk beïnvloeden.

Het gevaar van een bepaalde vrije moraal is bij vrouwen aanzienlijk groter dan bij mannen op dit punt. Als zij een rok of een jurk of een blouse zo draagt, dat veel “vrij” blijft of “afgetekend” is, worden de gedachten van een man heel gemakkelijk naar de schaars bedekte lichaamsdelen getrokken. Als er meer bedekt is, verlaagt dit gevaar aanzienlijk. De “knielengte” is hierbij zeker een goed uitgangspunt, evenals het bewuste vermijden om het oog van de man naar de borsten van de vrouw te trekken.

Door de mode van vandaag is het zeker erg moeilijk daarvoor gepaste kleding te vinden. Foto’s uit de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw tonen aan dat soortgelijke rages ook toen zijn sporen nagelaten heeft op christenen. Maar een christen zou – zowel toen als nu – niet moeten opvallen, doordat hij de huidige modetrend najaagt, maar dat hij de Heer welgevallig voor de dag komt.

De man moet zijn ogen in toom te houden!

Misschien denkt een gelovige vrouw of een gelovig meisje, dat de man zelf daarvoor verantwoordelijk is, om zich gedisciplineerd te gedragen. En ze heeft gelijk (vgl. Spr. 4:25). Wij mannen zijn schuldig onze ogen onder controle te houden, niet om de begeerten te bevredigen. We hebben absoluut de opdracht om onze ogen tot gehoorzaamheid van Christus te brengen (vgl. 2 Kor. 10:5). En toch openbaart dit “argument” uit de mond van een gelovige vrouw een gezindheid, die niet christelijk is: Men mag toch niemand in verleiding brengen, alleen omdat deze zelf voor zijn leven verantwoordelijk is.

Toch zal niemand van ons mannen voor de rechterstoel van Christus met de wijsvinger naar een of andere vrouw of zuster kunnen wijzen. We moeten onszelf al bewaren in een omgeving, waar we te maken hebben met ongelovige vrouwen – en dit is vaak niet eenvoudig. Want juist van dezen kunnen we niets verwachten. Ze houden geen rekening met onze zwakheid en zondige neigingen. We willen daarom alleen afstemmen op de Heer Jezus, en ons tegen alle visuele prikkels wapenen, die ons tot zonde verleiden willen. – Moeten wij mannen veel falen niet toegeven?

Maar dat is geen excuus voor de kleding van een gelovige vrouw, die de seksuele zinnen van de man aanspreekt, al dan niet opzettelijk. En zelfs als een vrouw gewoon uit onnadenkendheid op deze manier kiest, moet haar worden verteld, dat het Woord van God steeds weer naar de noodzaak van reinheid van de innerlijke en uiterlijke houding verwijst.

Ons (zwakke) mannen een hulp zijn

Misschien kan een vrouw of een meisje daarom een beetje begrijpen, hoe goed het voor ons mannen is, niet ook nog in contact met gelovige vrouwen in dit opzicht op de hoede te moeten zijn. Bovendien hebben vrouwen en meisjes dagelijks immers niet alleen contact met gelovigen, maar ook met ongelovigen. Wil een vrouw werkelijk, dat deze mannen haar lichaam begeren? Dat zou zonde zijn, toch?

Er is nog een ander aspect: Juist de ogen van gehuwde mannen, wiens vrouwen misschien niet meer “erg jong” zijn of er niet meer “erg jong” uitzien, misschien ook daardoor dat zij hun mannen kinderen geschonken hebben, kunnen gemakkelijk door seksueel opwindende kleding van ongehuwde vrouwen “verleid” worden, en daarmee van hun eigen vrouwen gestolen worden. Dit is ten opzichte van deze vrouwen, die gedurende vele jaren bij haar man betrokken zijn geweest en van veel afstand gedaan hebben niet “eerlijk”, rechtvaardig en redelijk. Waarschijnlijk denkt een jonge vrouw daar helemaal niet over na, vandaar deze gedachte.

Wat zou de (toekomstige) man moeten imponeren?

God heeft de vrouwen uitdrukkelijk opgedragen, zich eerbaar en ingetogen (met schaamte) te kleden (1 Tim. 2:9). Dit gebod kan niemand negeren. Want in de eerste plaats moet een christen God behagen en Hem eren. Het in de wereld van vandaag een beetje wereldvreemd klinkend woord “schaamte” betekent, dat een dergelijk optreden een man voor onwaardig gedrag bewaart.

Waarom zou een jonge, vrome man een (jonge) vrouw als echtgenote begeren? Moet zijn eerste gedachte zijn om haar lichaam, of haar als persoon, als christin?

Als een jonge vrouw wil dat de man vooral haar lichaam wil hebben, zal zij zich dienovereenkomstig kleden. Dit betreft de zeer strakke kleding (bijvoorbeeld T-shirt, blouse, rok) evenals de lengte en diepte van de lage hals, enz. Maar als een jonge vrouw erop bedacht is om ervoor te zorgen, dat een huwelijk van geest, ziel en lichaam wordt gesloten, zal ze zich  fatsoenlijk gedragen – of de Heer nu een huwelijk schenkt of niet.

Een gehuwde vrouw heeft, als het gaat om aardse relaties, in de eerste plaats haar man te behagen, en niet andere mannen. Het lichaam en de charmes van een vrouw zijn exclusief voorbehouden voor de eigen man. Des te onbegrijpelijker is het, wanneer gelovige echtgenoten het kennelijk niet zo erg vinden, als hun vrouwen zich op ongepaste wijze presenteren.

Waarvoor wil jij staan?

Enige tijd geleden berichtte een gelovige vrouw na een gesprek met een ongelovige man vol verontwaardiging, dat hij met haar sprak over haar “fantastische benen”. Het is erg jammer, dat ze nooit op het idee kwam zichzelf de vraag te stellen en te overwegen in welke mate zij door haar korte rok blijkbaar aanleiding gegeven heeft voor deze opmerking.

Het ligt in deze zin aan de vrouw zelf, waarvoor zij zelf bij mannen of bij gelovigen staat. Is het niet een aansporing, door een eerbare verschijning de waardigheid van de vrouw als een schepsel van God te waarderen, en tegelijkertijd mannen voor verkeerde gedachten te bewaren – en zo aan een reine sfeer – zelfs in de vergaderingen – bij te dragen?

Folge mir nach – Manuel Seibel

 

Geplaatst in: Christendom, Cultuur, Gemeente
© Frisse Wateren, FW