“En toen Herodes Jezus zag, werd hij erg blij, want hij had al lange tijd gewenst Hem te zien, omdat hij veel over Hem gehoord had; en hij hoopte een of ander teken te zien dat door Hem gedaan zou worden”.
Als we lezen dat de viervorst Herodes nogal verblijd was om Jezus te zien, lijkt dat aanvankelijk een goed signaal. Hij had al enige tijd gewenst Hem te zien. Omdat Jezus nu gevangen genomen was, kwam zijn kans.
Het is niet ongewoon vandaag aan de dag om mensen te vinden die net zo nieuwsgierig zijn als Herodes. Misschien tonen ook zij een echte interesse in de leer die Jezus predikte en in de wonderen die Hij verrichtte.
Maar de Bijbel onthult de motieven van Herodes. Hij was niet verblijd omdat hij Jezus als de Zoon van God of de beloofde Verlosser erkende. Nee, zijn ingenomenheid lag louter in zijn dorst naar het sensationele. Hij hoopte een van Jezus’ tekenen te zien. Nu, de tekenen en wonderen van Jezus hebben niet het doel, om aan de nieuwsgierigheid van de mensen tegemoet te komen. Zij waren er om te bevestigen dat Hij de Zoon van God is, in Wie wij moeten geloven om eeuwig leven te ontvangen (Joh. 20:31).
Bij een vroegere gelegenheid wilden de mensen Jezus tot koning uitroepen. Het wonder dat Hij net gedaan had was het voeden van de vijfduizend met enkel vijf broden en twee vissen. Zij wilden Hem om hen te bevrijden van alles wat zij misten op aarde (verg. Joh. 5:15).
Het is niet genoeg om Jezus te bewonderen vanwege Zijn machtige daden en hopen op aardse voordelen van Hem. We moeten luisteren naar Zijn Woord, het ter harte nemen, redding ontvangen in Hem en Hem volgen. Dat is wat Zijn discipelen gedaan hadden in tegenstelling met vele anderen, die Hem alleen maar tijdelijk volgden (verg. Joh. 2:22-25).
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW