“En na niet vele dagen pakte de jongste zoon alles bijeen en ging op reis naar een ver land en bracht daar zijn bezit door in een losbandig leven. Toen hij nu alles had verteerd, kwam er een zware hongersnood in dat land en hij begon gebrek te lijden. En hij ging heen en voegde zich bij één van de burgers van dat land, en die zond hem op zijn velden om varkens te weiden. “En hij begeerde zich te verzadigen1 met de peulenschillen2, die de varkens aten, en niemand gaf ze hem.”.
Leven zonder God
Het plan van de jongste zoon in deze gelijkenis was niet in overeenstemming met de gedachten van zijn vader. Dat was het wat hem van huis verdreef en zijn latere ellende voorspelbaar maakte. Hij was niet het slachtoffer van omstandigheden: hij plukte de vrucht van zijn verkeerde beslissing. En dat zal het lot zijn van een ieder die gescheiden van God wenst te leven.
Buitensporig leven, het uitgeven en het verspillen van alles wat we hebben, veroorzaakt snel faillissement, en niet alleen financieel! We hebben een bron nodig die niet zal opraken. Door het verlaten van het ouderlijk huis sneed de ‘verloren’ zoon zijn verbinding met de bron van zijn bestaan af. Maar wat doen wij met de mogelijkheden en de kracht die God ons gegeven heeft? Toen de hongersnood kwam, besefte de zoon pas in welke benarde toestand hij zich bevond!
Moeilijke omstandigheden in het leven zijn vaak bedoeld om ons wakker te schudden. Ze zijn niet het probleem zelf, maar ze maken ons bewust van onze situatie.
De zoon uit de gelijkenis probeerde zichzelf zo goed mogelijk te redden, maar het was niet alleen armoede waaraan hij leed, maar ook vernedering. Zijn honger bleef: hij kon nog niet eens de schillen eten, die de varkens aten.
Laten we zijn voorbeeld niet navolgen! Als wij in moeilijkheden zijn omdat de honger van onze ziel niet gestild is, kan alleen één ding ons helpen: terugkeren naar God!
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW