Dankbaarheid

 

“Loof de HEERE, mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden” (Ps. 103:2).

Als je ruim voldoende eten in de koelkast hebt, genoeg kleding om te dragen, een comfortabel dak boven je hoofd en een warm bed om in te slapen, ben je rijker dan de meeste mensen op aarde. Als je kunt lezen, heb je een vaardigheid die bijna een miljard mensen niet hebben.

Als je christen bent, bezit je nog veel, veel meer: vergeving van zonden, redding van het oordeel van God, een kind van God, een plaats in de hemel, eeuwig leven, vrede met God, blijvende vreugde …

Er is veel te danken! Tel eens op waarvoor je allemaal kunt danken. Je zult versteld staan hoe snel en hoeveel in korte tijd er naar voren komt. Dank God concreet en bewust voor Zijn gaven, want dat eert Hem – en maakt je gelukkig.

De gelukkige is niet noodzakelijkerwijs dankbaar. Maar de dankbare is blij!

Gerrid Setzer; © www.bibelstudium.de

Online in het Duits sinds 22.02.2016.

* * *

Vergeten … zingen

 

Ja, dat is iets wat we allen in verband met de weldaden van de Heer waarschijnlijk wel kennen. De moeiten en het verdriet, de strijd en de teleurstellingen staan ons veelal scherper voor ogen. Het afgelopen jaar is er veel gebeurd in deze wereld.  Daar kunnen we wel boeken over schrijven. Echter ook in ons eigen, kleine wereldje kunnen er veel dingen gebeurd zijn. Dingen die ons nog scherp op het netvlies staan. Waar we misschien nog over dromen, omdat het zo’n heftige invloed op ons had en … nog steeds heeft. Herkent u dit?

Wat doen we daar dan mee? De apostel Petrus – gedreven door de Heilige Geest – zegt: “… terwijl u al uw bezorgdheid op Hem werpt, want Hij zorgt voor u” (1 Petr. 5:7). We kunnen in onze bezorgdheid zo vastzitten, dat het ons de vreugde in Hem ontneemt en er van Hem loven en danken maar heel weinig of niets terecht komt. We zijn vergeten dat Hij al voor ons zorgt terwijl wij bezorgd zijn. Is bezorgd zijn dan verkeerd? Moet ik me dan overal maar niets van aantrekken en aan alle dingen in mijn leven vrolijk voorbij gaan? Nee! Zorgen zijn er en zullen er ook altijd zijn zolang we hier op aarde leven. Maar het punt is: Wát doen we met deze zorgen? Verzamelen we ze en verbergen we ze diep in ons hart? Zitten we vast aan onze zorgen? Of “werpen” we onze zorgen c.q. bezorgdheid op Hem, Die ook tijdens onze bezorgdheid voor ons zorgt en gezorgd heeft.

‘Ja maar’ … en nog eens ‘ja maar’ … En mogelijk hebt u nog meer ‘ja maar’s’. En met deze ‘ja maar’s’ denken we een geldig excuus te hebben om onze zorgen maar te ‘koesteren’. Helaas is het zo, dat de zorgen soms terugkeren en ons dwars zitten. Maar geliefde broeder en zuster, is het dan ook niet geweldig dat we ze telkens weer op Hem mogen werpen en ze vervolgens daar ook mogen ‘laten’. Ze niet direct weer op onze schouders mee terug zeulen. Als we dat doen, verraadt dat niet gebrek aan vertrouwen op Hem, van wie ook het volgende gezegd is: “Wentel uw weg op de HEERE en vertrouw op Hem: Híj zal het doen” (Ps. 37:5). Dan zijn we vergeten dat Hij Zijn beloften altijd waar maakt. En wie van ons durft te beweren dat hij of zij dit nog nooit zo heeft vergeten. Vertrouw op Hem!

Laten we elkaar vooral niet hard oordelen maar ook onze eigen harten onderzoeken. Immers het gevaar is groot dat we op elkaar neerzien als we merken dat een van ons onder zorgen gebukt gaat. Zou het niet beter zijn om tot de Heer voor hem of haar te bidden, of misschien hem of haar te bezoeken en dan ook met hem of haar te bidden? Hoe zegenrijk kan ook dit zijn! Er zijn er die daar naar smachten maar het niet bekend durven maken, omdat ze zich mogelijk schamen. Willen wij deze herderlijke dienst ook verrichten in het komende jaar? Daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben. Alleen een hart dat klopt van liefde voor de broeder of zuster … de liefde van God (verg. 1 Joh. 4:17-21).

Het woord ‘werpen’ geeft ook wel aan dat zorgen ons kunnen ‘nekken’. We moeten ze met kracht van ons werpen op Hem! En als we ze nog niet onder Zijn controle hebben geworpen, laten we dat dan direct doen en – indien nodig – dit herhalen totdat Zijn vrede in ons hart neerdaalt, ondanks de zorgen.

Want dat is ook nog een punt. Het kan zijn dat wanneer we onze zorgen ook echt op Hem hebben geworpen en daar gelaten hebben, ze toch nog aanwezig blijven, dat wil zeggen er bijvoorbeeld nog geen verandering in de ‘zorgelijke’ situatie gekomen is. Daarom wil God ons ook Zijn vrede, Zijn rust geven. “Weest in niets bezorgd, maar laat in alles door gebed en smeking met dankzegging, uw verlangens bekend worden bij God. En de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaren in Christus Jezus” (Fil. 4:6). Het woord ‘bezorgd’ hier geeft aan dat de zorgen ons beheersen. De oplossing hier is duidelijk en eenvoudig, maar – zo blijkt vaak – voor ons soms o zo moeilijk.

Maar wat een heerlijke uitkomst en zegen geeft God ons wanneer we dit vers in de praktijk brengen. We zijn zelfs in staat om de Heer te danken temidden van de moeiten en zorgen! Dat kan alleen als we ze op Hem werpen, als we ‘alles’ Hem vertellen in smeking en … dankzegging. Danken dat Hij naar ons hoort, dat Hij alles in Zijn hand heeft, dat Hij ook precies begrijpt wat ons zo intens bezig houdt en ons bedroeven kan. Hij begrijpt ons want Hij kent ons hart!

De apostel Paulus die deze waarheid van de Heer mocht doorgeven, had ook zijn zorgen. Zijn verblijf in de gevangenis samen met zijn metgezel Silas, was helemaal geen pretje. We lezen echter van deze twee broeders dat ze samen de Heer een lofzang zongen, terwijl hun voeten zorgvuldig in het blok gesloten waren, nadat ze op vele slagen getrakteerd waren. Ze konden geen kant op. Ja, toch wel! Ze keken omhoog, zij baden en … zongen Gods lof. Dat maakte ongetwijfeld diepe indruk op de andere gevangenen, want zij luisterden naar hen. God greep in en … bevrijdde hen (zie Hand. 16). Paulus wist waarover hij het had en sprak niet over iets wat hij niet kende. Hij had zelf de zorg van God ervaren. 

Laten we dus nooit vergeten Gods grote weldaden, die zo groot en zo rijk en zo veel zijn. En juist als we bezorgd zijn, laten we naar Hem toegaan en op Hem al onze zorgen werpen en vervolgens Hem danken en aanbidden en loven. Wat een opdracht … maar niet onuitvoerbaar want de Heer Zelf wil en zal ons daarin helpen!

Laten we zien op Hem, ook in 2020. Hij zal ons veilig daar brengen waar de eeuwige rust ons deel is, waar we Hem – onze Heer en Heiland, de Man van smarten – zullen zien Die ons zó lief heeft gehad, dat Hij Zijn leven voor ons heeft uitgegoten in de dood.

© Frisse Wateren

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW