Aangezien dit thema heel uitgebreid is, zeer delicaat en uiteindelijk een deel van de intimiteit van een echtpaar is, spreekt men er nauwelijks over. Het is belangrijk dat men aanneemt dat er geen echtpaar is, dat geen kinderen wil. Een dergelijke bewering overschrijdt zeker grenzen.
We weten dat er ook in “bijbelse” tijden kinderloosheid was. Heel bekende voorbeelden zijn Abraham en Sara, Izaäk en Rebekka alsook Jacob en Rachel. Deze voorbeelden kunnen we gedeeltelijk voor navolging, maar gedeeltelijk ook als waarschuwing opvatten. Van Isaac en Rebecca lezen we: “Izak bad vurig tot de HEERE in het bijzijn van zijn vrouw, want zij was onvruchtbaar. En de HEERE liet Zich door hem verbidden, zodat Rebekka, zijn vrouw, zwanger werd” (Gen. 25:21). Dit echtpaar had kennelijk lange tijd op kinderen gewacht. En ze waren er ongelukkig onder – wat we goed kunnen begrijpen. Het middel, dat ze inzetten, is het gebed.
En in hun geval, laat God zich verbidden en schenkt nakomelingen. Wat een vreugde als we ook vandaag soms beleven, dat een echtpaar na enige jaren toch nakomelingen krijgt.
Of dit niet vaak een gebedsverhoring na vele jaren smeekbeden is? Bij Jacob en Rachel zien we een andere houding: “Toen Rachel merkte dat zij Jakob geen kinderen baarde, werd Rachel jaloers op haar zuster en zei tegen Jakob: Geef mij kinderen, en zo niet, dan sterf ik. Toen ontstak Jakob in woede tegen Rachel en hij zei: Neem ik soms de plaats in van God, Die jou de vrucht van de schoot onthouden heeft?” (Gen. 30:1-2). Iedereen die nog op kinderen wachten moet (of contact met betrokken personen heeft), kan Rachel’s verdriet goed begrijpen. Daarbij kwam haar concurrentiepositie met haar zuster, de andere vrouw van Jacob. Dergelijke directe rivaliteit is immers vandaag niet meer mogelijk – maar of er indirect nog steeds niet zo iets bestaat? Maar in plaats van samen met Jacob tot God te bidden, maken de twee echtgenoten ruzie. Zeker, Jacob wijst er terecht op dat hij niet over de vruchtbaarheid te beslissen heeft. Maar misschien hebben wij als ‘mede-brusters’* vaak weinig meegevoel, als het om dergelijke behoeften en noden van zulke kinderloze echtparen gaat. Ook bij een man is er het gevaar, om aan de gevoelens van de vrouw voorbij te gaan. We moeten als brusters op zijn minst enig begrip opbrengen en ons in woord en gedrag zorgzaam tonen.
Zowel bij Jacob alsook bij Abraham zien we, dat ze een “middel” aanwenden om de kinderloosheid te beëindigen. Ze deden het zonder God gevraagd te hebben – dus was het niet tot hun zegen. Ook vandaag zijn er een aantal “technische” mogelijkheden. Elk echtpaar beslist voor de Heer, in hoeverre een dergelijk pad de zegen van de Heer heeft.
Laten we niet vergeten dat God onze noden kent – ook als het om kinderloosheid gaat. Hij streeft met alles naar een doel. Daarom moeten we bidden om Zijn weg te gaan, geen eigen, want Hij houdt bemoedigingen gereed. Sommige ouders is bijvoorbeeld Jesaja 54 vers 1 tot troost en motivatie geweest. Misschien zijn er taken die een kinderloos echtpaar veel beter doen kan, omdat zij dan niet door kinderen gebonden zijn. Ook zonder kinderen geeft de Heer vreugde en vrede in het hart. Van Aquila en Priscilla lezen we nergens in het Nieuwe Testament dat ze kinderen hadden. Een vervuld en vullend leven hadden ze altijd!
In veel delen van de wereld wachten kinderen erop om ouders te krijgen. Ze zijn wezen of worden bij hun ouders weggehaald, omdat ze niet juist of goed verzorgd kunnen worden. Misschien is dit ook een speciale taak voor een echtpaar, aan wie de Heer lange tijd geen kinderen geschonken heeft. Als buitenstaander kan men maar buitengewoon moeilijk beoordelen, wat de weg van de Heer voor anderen is. De wegen van onze goede Heer zijn voor elk bijzonder. Het ene echtpaar schenkt Hij geen kinderen, zodat ze volledig en rechtstreeks voor Hem bezig kunnen zijn. Anderen geeft Hij na jaren van beproeving kinderen. Of Hij wil, dat een echtpaar Hem simpelweg dient in de normale dagelijkse situaties.
* Mede-brusters: Broeders en zusters, die bij elkaar horen.
© Bibelseelsorge.de