“Maar de HEERE zei: Bent u terecht in woede ontstoken?”
Deze woorden komen uit de geschiedenis van de profeet Jona. God had besloten om Ninevé te oordelen en Jona gezonden om dit aan de stad mee te delen. De boodschap bracht berouw en bekering teweeg, zodat God terug kwam op Zijn oordeel en de stad spaarde. In plaats van zich te verblijden over Gods genade, ontstak Jona in woede. Maar hoe mooi is de tedere, geduldige goedheid waarmee de Heer Zijn afgedwaalde knecht behandelt. Momenteel is Hij tevreden met de korte vraag: “Bent u terecht in woede ontstoken?” Dat is alles. Hij handelt precies zo, als een moeder met haar koppige zoon handelen zou. Zij weet wel, dat het zinloos is om met hem te praten, zolang het geïrriteerd is en schenkt daarom aan zijn dwaze vragen en wensen geen gehoor. Maar als zijn sombere bui voorbij is, stelt zij hem de dwaze en verkeerde dingen van zijn gedrag voor ogen.
Precies zo doet de Heer het met de arme profeet. Ach, en hoe vaak hebben wij het ook niet in dezelfde geest gewaagd om de wegen van onze God te corrigeren en onze dwaze wensen tegenover Zijn wijze bedoelingen te stellen, welke misschien, als God ons niet bewaard had, kommer en kwel over ons hele leven gebracht zouden hebben! Maar de Heer heeft ons meer lief, dan dat zelfs wij onszelf in zulke ogenblikken liefhebben. Laten we daarom altijd stil zijn en ons overgeven aan Zijn wil. “want al Zijn wegen zijn een en al recht” (Deut. 32:4), zij ontspringen uit Zijn liefhebbend hart, dat voor ons slaat. Hij maakt geen fouten, hoe onverstandig Zijn doen ons op een bepaald moment ook lijken mag.
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW