Het lijden van Christus (2)
“… zei Hij: Het is volbracht! En Hij boog Zijn hoofd en gaf Zijn geest over”1 (Joh. 19:30)
Alles was vervuld. Hij had het werk voltooid dat de Vader Hem had opgedragen om te doen. Nu verkondigde Hij aan een ieder een boodschap die meer uitwerking heeft dan we ons kunnen voorstellen, dat het werk was volbracht. De wil van God, Zijn eeuwige raadsbesluiten van liefde, was vervuld. Het grote werk van de verheerlijking van God en de verlossing van zondaars was tot zijn gezegende conclusie gekomen: “Het is volbracht!”
Als het scheppingswerk voltooid is, lezen we: “En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed” (Gen. 1:31). Maar hierna horen we geen ander volbracht, volmaakt werk totdat de Heer, vanaf het kruis, roept: “Het is volbracht!”. Triomferend echoot deze roep door de stilte van deze scène van het grootste conflict, waar de hemel en de aarde ooit getuige van geweest zijn.
De wet, door God gegeven, was inderdaad heilig en rechtvaardig en goed, maar “de wet heeft niets tot volmaaktheid gebracht” (Hebr. 7:19). Elke dienst onder de wet was een hopeloze dienst. Het heeft niks opgeleverd, want “iedere priester staat wel dagelijks dienst te doen en dezelfde slachtoffers dikwijls te offeren, die nooit zonden kunnen wegnemen” (Hebr. 10:11). Maar wat een contrast wanneer we iets verder lezen: “Maar Hij, nadat Hij één slachtoffer voor [de] zonden geofferd heeft, is voor altijd 2 gaan zitten aan God rechterhand … Want door één offerande heeft Hij voor altijd2 hen volmaakt die geheiligd worden” (vs. 12,14).
Als we alle onvolmaaktheid om ons heen zien, hebben we dan niet vaak naar volmaaktheid verlangd? We zoeken tevergeefs wanneer we het in onszelf of in deze wereld zoeken. Ware volmaaktheid is alleen te vinden aan het kruis van Golgotha. Hier vinden we een werk, dat volmaakt is en dat volmaakt maakt. Dit is een werk dat één keer is gedaan en nooit hoeft te worden herhaald. We hoeven niet – inderdaad, we kunnen het niet – er iets aan toe te voegen. Hier is een persoonlijk getuigenis van de Heer Jezus over dit werk: “Het is volbracht!”
NOOT:
1. Dit is de zelfstandige en vrijwillige overgave van Zijn geest in de dood (verg. 10:10); dus niet zoals ‘gaf de geest’ (= blies de laatste adem uit) in Matth. 27:50).
2. Hetzelfde als ‘voortdurend’ in vs. 1; verg. 7:3.
Fritz von Kietzell; © the Lord is near
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW