“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft zij alleen; maar als zij sterft, draagt zij veel vrucht”
De Heer Jezus, de enige volmaakte Mens, de “”Zoon des mensen,” de heilige, zondeloze, had naar de hemel kunnen terugkeren zonder de dood te zien. Hij kon zeggen: “Niemand neemt het van Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af” (Joh. 10:18). Hij was de reine graankorrel.
Zelfs in het Oude Testament is het fijne meel een beeld van Zijn volmaakte Mensheid. Hij stond alleen als Mens; nooit eerder of sindsdien is er een zondeloos mens geweest die zuiver en heilig was in zichzelf en God volledig verheerlijkte. Maar “als de graankorrel niet sterft,” draagt hij geen vrucht. De Heer zou geen mede-erfgenamen van Zijn heerlijkheid hebben gevonden en zou God geen geliefde kinderen hebben gebracht als Hij, Die als enige niet aan de dood onderworpen was, Zichzelf niet vrijwillig aan de dood had overgegeven. Maar, geprezen zij God, Hij deed het; Hij sprak als het ware als de Hebreeuwse dienstknecht: “Ik heb mijn meester, mijn vrouw en mijn kinderen lief, ik wil niet als vrij man vertrekken” (Ex. 21). Ja, Hij had God lief, Hij had Zijn bruid lief, het geheel van gelovigen sinds Pinksteren, Hij had ieder kind van God lief en bewees Zijn liefde door voor hen te sterven.
Wij zijn nu de vrucht van Zijn dood, uit Hem ontsproten, van dezelfde aard als Hij. “Want èn Hij die heiligt èn zij die geheiligd worden, zijn allen uit één” (Hebr. 2:11). Hoe kostbaar is de vrucht van Zijn liefdesdaad! Mogen we altijd denken aan de prijs waarvoor de Heer van de heerlijkheid ons heeft gekocht, zodat we een dankbaar hart hebben en altijd de behoefte voelen om Hem met overvloeiende vreugde onze aanbidding aan te bieden! Hij is het waard en waardig.
© Der Herr ist nahe
Geplaatst in: Christendom, Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW