Is liefde blind?

Uitgangspunt: Filippi 4: “Overigens, broeders, al wat waar, al wat eerzaam, al wat rechtvaardig, al wat rein, al wat beminnelijk, al wat welluidend is, als er enige deugd en als er enige lof is, bedenkt dat”.

Inleiding

Van afspraken zals wij die vandaag kennen, wordt in de Schrift niets gezegd1, evenwel moet men zich bij een afspraak steeds in overeenstemming met de Schrift gedragen. God heeft ons zo geschapen dat wij ons tot het andere geslacht aangetrokken voelen en daarom is het natuurlijk dat jongens en meisjes in de leeftijd van ongeveer 14-15 jaar graag bij elkaar zijn.

Afspraken

Afspraken kunnen er toe bijdragen dat men leert met personen van het andere geslacht om te gaan en zich in hun tegenwoordigheid prettig te voelen. Dat is zeker positief wat het opgroeien in een normale omgeving betreft, weliswaar houdt juist het prettig voelen met personen van het andere geslacht de volgende twee gevaren in: het ongelijke juk en het gevaar van misstappen op het gebied van de seksualiteit, want:

• Je ontmoet niet iemand die je niet mag. Al vanaf het begin is er een zekere aantrekkingskracht dat zich na verloop van tijd verder kan versterken;
• dan komen er eerst eens diepe gevoelens naar boven (‘ik houd echt van haar/hem’) en kun je niet meer helder denken. Liefde is zelfs ten opzichte van geestelijke dingen vaak blind. Je luistert misschien niet meer naar aanwijzingen uit de Schrift, die je onder normale omstandigheden nooit buiten beschouwing zou hebben gelaten. Misschien word je pas wakker wanneer je ongelukkig in het ongelijke juk getrouwd of zwanger of vader van een kind bent, waarvoor je niet zorgen kunt of wat dan ook;
• wanneer een afspraak onder normale omstandigheden plaats vindt, dan kan het zijn dat je de sexuele gevoelens niet meer kunt beheersen zodat het tot het natuurlijke einde, het geslachtsverkeer, komt en je in hoererij gevallen bent. Je mag de macht die sex op de mens uitoefent in geen geval onderschatten. Ook wanneer je misschien tienmaal kon weerstaan, kun je bij de elfde keer tot de daad komen.

Op grond van de zojuist voorgestelde principes en door jarenlange ervaringen in jeugdarbeid, wil ik in dit gedeelte elf richtlijnen voorstellen, die er in het gebed te overwegen zijn. Wanneer je gelooft dat God van je zou willen, dat je alle elf of tien van deze regels, of misschien slechts vier van hen toepast, maak ze dan tot je persoonlijke regels voor iedere afspraak; niet omdat ik dat gezegd heb, maar omdat jij ervan overtuigd bent dat je daarin de wil van God opvolgt. Ook wanneer je deze richtlijnen iets verandert, dan is dat in orde, ik ben er toch van overtuigd dat iedereen vaste regels nodig heeft als het om afspraken gaat. De volgorde van de volgende punten is willekeurig.

1. Iedere afspraak moet een ziel-geestelijke beleving zijn en geen lichamelijke (sexuele) ontmoeting. Wanneer een Christen afspraken maakt, moet hij het met de gedachte doen de ander als persoon beter te leren kennen en niet om eigen lusten te bevredigen.
2. Je zou ook over de persoon die je ontmoeten wilt, iets moeten weten. Wanneer hij/zij een twijfelachtige reputatie heeft, zou je een afspraak moeten afwijzen. Jouw goede reputatie is waardevol en geen enkel afspraak is het waard deze te beschadigen. Heeft de betreffende persoon terecht zijn/haar reputatie, dan kun je onder druk gezet op seksueel gebied toegeven, of in andere bedenkelijke of eenvoudigweg zondige dingen verwikkeld raken.
3. Spreek nooit af, behalve dan in absolute uitzonderingsgevallen, met een ongelovige. Men zou hem/haar alleen moeten ontmoeten in het bewustzijn dat deze ontmoeting ook de wil van God is (merk je hoe belangrijk je gebedsleven is?). Denk eraan dat er geen huwelijken in een ongelijk juk zou zijn, wanneer er geen afspraken met ongelovigen zouden zijn.
4. Wanneer je volkomen zeker bent dat je zo geleid werd om een ongelovige te ontmoeten, geef deze persoon dan zonder enig voorbehoud getuigenis van je geloof. Dat is de enige grond waarop er volgens mij een door God gewilde ontmoeting tussen een gelovige en een ongelovige kan bestaan. De meesten zullen geen tweede maal willen afspreken, maar door de genade van God kan het zijn dat de ene of andere wordt gered. Wees met betrekking tot dit punt alsjeblieft bijzonder voorzichtig! Wanneer ik zulke zeldzame gevallen niet beleefd zou hebben, zou ik nog niet eens de mogelijkheid geopperd hebben, dat een ontmoeting met een niet-Christen tot eer van God zijn kan, omdat al zo veel afspraken met ongelovigen moeite en ellende veroorzaakt hebben. Alsjeblieft, neem dat wat ik hier zeg, niet als verontschuldiging daarvoor aan om je eigen oude natuur te volgen.
5. Leer en behartig Filippi 4:8: “al wat … waar – eerzaam – rechtvaardig – rein – beminnelijk – welluidend – als er enige deugd – en als er enige lof is, bedenkt dat”. Wanneer een afspraak helemaal in het teken van dit vers staat, zul je zeker nauwelijks met een slecht geweten, zorgen of spijt naar huis gaan.
6. Denk er aan dat God een partner voor je heeft. Neem deze aangelegenheid God niet uit de hand, doordat je een verbinding met de voor jou één (of tien, of honderd) na beste persoon aangaat. Wanneer het “ernst” wordt, moet je er zeker van zijn dat hij/zij Gods keus voor je is.
7. Je moet geen dingen bekijken, lezen of je in gedachten daarmee bezig houden, die je seksueel opwinden2. Dat is misschien opwindend en stimulerend, maar zullen zeker je morele voorstellingen vervormen. Het gaat om een subtiele vorm van hersenspoeling. Denk aan David en Bathséba (2 Samuël 11-12). Als David een andere kant had opgekeken toen hij Bathséba bij het baden zag, in plaats van haar te bekijken en haar te begeren, zou hij zichzelf veel zonden en ellende bespaard hebben. Het wordt steeds moeilijker zulke verontreiniging van gedachten te ontvluchten, niettemin komt het er op aan voor God je best te doen. Daartoe behoort echte zelfdiscipline, maar zoals eens iemand zei, het is zo dat men de vogel niet kan verhinderen boven het hoofd te vliegen, maar wel dat hij zijn nest daarop bouwt.
8. “Speel” niet met seksualiteit bij een afspraak. Natuurlijk is het een heerlijk gevoel om elkaar te vleien en te liefkozen, maar ook een reuzenstap in de richting van hoererij en onder bepaalde omstandigheden levenslange gevolgen. Wanneer iemand met vuur speelt, kan God het toelaten dat hij/zij zich brandt. Jozef is hier een goed voorbeeld van (Genesis 39:1-18). Hem werd de mogelijkheid van een opwindende seksuele beleving gewoonweg op een zilveren dienblad aangeboden. De waarschijnlijkheid dat hij betrapt zou worden, was gering. Maar hij deed nog niet de geringste stap in de richting van het aanbod. Hij vluchtte en zei: “hoe zou ik dan dit een zo groot kwaad doen, en zondigen tegen God!”. Zijn morele opvatting was op God gericht.
9. Ga niet naar een plaats waar je snel in zonde zou kunnen vallen. Romantische wandelpaden, achterbank van een auto, een leegstaand huis, een drive-inbioscoop, enzovoort zijn alle gevallen die op haar slachtoffer wachten.
10. Kleed en gedraag je niet op een of andere wijze die de ander seksueel zouden kunnen opwinden. Wanneer jij bij de persoon met wie je hebt afgesproken (of bij anderen) met je gedrag of je kleding lichamelijke begeerte opwekt, heb jij hem/haar ertoe gebracht echtbreuk met je in zijn/haar hart te begeren (Mattheüs 5:27-28) en dus voor God te zondigen. Misschien zijn vooral jonge meisjes zich vaak niet bewust dat de ontbrekende BH, de diepuitgesneden of hoogopgeknoopte blouse, de nauwe pullover, de korte shorts, de hoge split in de rok, het opgemaakte gezicht jonge (en oudere) mannen zouden kunnen prikkelen en in zekere mate lichamelijk verlangen naar deze persoon laten opkomen. Een groot deel van de badkleding (voor mannen en vrouwen) is allesbehalve fatsoenlijk. De wil van God is wat kleding betreft altijd “met bescheidenheid {schaamte} en ingetogenheid” (2 Timotheüs 2:9-10). Kun jij werkelijk voor God zeggen, dat al je kleding en make-up fatsoenlijk is? Bedenk alsjeblieft dat schoonheid (altijd positief) en seksuele aantrekkelijkheid (die begeerte oproept) niet hetzelfde zijn. Bewaar je seksuele aantrekkingskracht voor je toekomstige partner.
11. Speel niet met de gevoelens van de persoon met wie je een afspraak hebt. Sommige gelovige jongens en meisjes hebben het talent om het bij een afspraak zo ver te laten komen dat de ander echte belangstelling toont om hem/haar dan vervolgens als een hete aardappel te laten vallen. Dit soort “spelletjes” hebben al vele diepe en slecht helende wonden geslagen. “Weest jegens elkaar goedertieren, welgezind” (Efeze 4:32). Mensen zijn geen hete aardappelen.

Met elkaar gaan

Weliswaar wordt het “met elkaar gaan” in de Schrift niet gevonden, maar is ook niet onbijbels; het heeft zekere voor- en nadelen. Het is een afspraak-verzekering en men kan vaker met de persoon die men bijzonder graag mag, samen zijn. Aan de andere kant wordt de vriendenkring daardoor kleiner, en het gevaar neemt toe dat men zijn persoonlijke regels met betrekking tot afspraken en seksueel contact losser maakt. Het “met elkaar gaan” zou geen mode moeten zijn, maar een stap in de richting van het huwelijk.

Omdat het met elkaar gaan de gedachte aan een later huwelijk insluit, is het hier zeer belangrijk dat men er zekere van is dat men omgaat met de door God bestemde partner. Wij willen hier nog eens Spreuken 3:5-6 citeren: “Vertrouw op de HEERE met uw ganse hart, en steun op uw verstand niet. Ken Hem in al uw wegen, en Hij zal uw paden recht maken”.

Verloving

De verloving is de laatste stap voor het huwelijk en moet niet achteloos genomen worden. Ten tijde van de Bijbel waren verlovingen bindend (Deuteronomium 22:23-27; Mattheüs 1:16-24). De verlovingstijd is geen huwelijk op proef en geen sexuele vrijbrief. Dat is zeer belangrijk! men kan gemakkelijk zeggen: “Waarom niet? Wij gaan toch spoedig trouwen?” Desalniettemin is seks voor het huwelijk zonde en een slechte start voor een huwelijk waarvoor men zich toch de zegen van God wenst en niet Zijn misnoegen. Men kan toch de verlovingstijd daarvoor gebruiken om zich door boeken, die door gelovige auteurs geschreven zijn, over de voltrekking van de geslachtsdaad te informeren3. Of men kan bij anderen raadgevingen halen, bijvoorbeeld bij iemand die een gave en ervaring in het raad geven op dit gebied heeft, of men wendt zich tot een broeder/zuster in wie men vertrouwen heeft, waarbij men zich goed veilig weet en die goede hulp kunnen geven. Bovendien kan men de verlovingstijd gebruiken voor een check-up bij de dokter. De verlovingsfase is de tijd om voor de Heer beslissend, absoluut en voor de volle honderd procent zeker te zijn dat de verloofde de door God voor mij bestemde partner is. De tijd om welke fout dan ook te corrigeren, is zeer krap. Trouwen jullie werkelijk “in de Heer”! Kunnen jullie 1 Korinthe 13:4-8 – deze wonderbare eigenschappen van liefde – werkelijk op jullie beiden toepassen? Kunnen jullie werkelijk zeggen: “De liefde is lankmoedig, is goedertieren; de liefde is niet jaloers; de liefde praalt niet, is niet opgeblazen, handelt niet onwelvoeglijk, zoekt niet haar [eigen] belang, wordt niet verbitterd, rekent het kwade niet toe, verblijdt zich niet over de ongerechtigheid, maar verblijdt zich met de waarheid; alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij. De liefde vergaat nooit”.

Kunnen jullie ook werkelijk samen voor het aanstaande huwelijk bidden? En wanneer niet, zou dat een aanwijzing voor verborgen twijfel kunnen zijn? Alsjeblieft, wees van jullie besluit ten volle verzekerd. Wanneer er ook maar enig bedenkingen zijn, wacht dan zo lang tot je zeker bent. Na het “ik wil” is het veel moeilijker, zo niet onmogelijk, om fouten te corrigeren. De verlovingstijd is bovendien de tijd om te overleggen welke prioriteiten men in het gezin zou willen stellen, hoe men het gezin zou willen plannen, enzovoort. Waar men wonen wil, in de stad of op het platteland, in een huis of een apartement? Hoe en wie neemt de financiën onder zijn/haar hoede. Hoe regelt men het met de verschillende hobby’s? Hoe vertelt men de partner wat bevalt of niet bevalt? Heb ik misschien gewoonten die mijn partner op de zenuwen werken? Hoe denken beiden over gastvrijheid? Tonen beiden de bereidwilligheid een open huis voor de brusters te hebben? Hoe lost men conflicten op tot eer van God en ter bevestiging van de nieuw gevormde eenheid? Is er enig voorbehoud, angsten wat seksualiteit of anderen dingen aangaat, wat tot problemen in het huwelijk zou kunnen leiden? En wanneer dat het geval is, hoe gaat men dan daarmee om? Hoe gaat men met ouders en familie om, of met oude vrienden, in het bijzonder met de ongehuwden met wie men vroeger veel tijd heeft doorgebracht? Wat zijn onze aardse en geestelijke waarden en passen ze goed bij elkaar? Waarschijnlijk zijn er nog veel meer vragen waarvan het antwoord niet vanzelfsprekend is, maar die ijverig uitgewerkt en open bediscussieerd moeten worden, en soms ook de hulp van buiten nodig hebben. Toch negeren vele jonge paren zulke vragen, omdat zij alles door een rose bril zien – totdat het conflict op een dag aanbreekt en het huwelijk schade lijdt. Misschien ligt dat ten dele ook aan ons, ouderen die al een paar jaar gehuwd zijn en verzuimd hebben het jonge paar onder onze hoede te nemen en het te helpen. Belangrijk is echter dat deze vragen zorgvuldig en in rust vóór de huwelijkssluiting besproken en beantwoord zouden moeten worden.

Geplaatst in: Christendom, Huwelijk
© Frisse Wateren, FW