3 jaar geleden

Hoe ik vrede vond (1)

“Gaat in door de nauwe poort; want wijd <is de poort> en breed is de weg die naar het verderf leidt, en velen zijn er die daardoor binnengaan; hoe nauw is de poort en smal de weg die naar het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden” (Matth. 7:13-14).

 

Ik ontving al een tijdje een christelijk tijdschrift en ik vond het leuk om erin te bladeren. Keer op keer lees ik, dat allen die in Jezus Christus geloven het eeuwige leven verkrijgen. Zelf had ik van kinds af aan getracht een goed leven te leiden en ging er dan ook van uit dat in mijn geval alles in orde was.

Ik lees ook over ervaringen van bekeringen en vragen als: “Welke zekerheid is er voor de vergeving van de zonden?” of “Zijn wij veilig voor het komende oordeel?”

Wat deze onderwerpen betreft, dacht ik, dat wij het antwoord niet konden weten zolang wij nog op aarde zijn. Na verloop van tijd werd het mij echter duidelijk, dat er werkelijk maar twee wegen zijn om de eeuwigheid te bereiken. Dus werd ik geconfronteerd met de vraag: Op welke van de twee wegen ben jij?

Ik kon deze vraag niet ontwijken. Ik kon ze niet onbeantwoord laten tot het hiernamaals. Ik moest het zeker weten. Dus pakte ik een Bijbel en zag al snel in dat ik een zondaar was die Gods straf verdiende.

Mijn geweten liet mij geen rust, en ik trachtte mijn gedrag te verbeteren, elke vorm van kwaad vermijdend. Maar ik voelde mij niet beter. Door het lezen van de Bijbel en door de vele preken die ik hoorde, werd ik mij des te meer bewust van mijn zonden. 

Wordt DV vervolgd.

Geplaatst in:
© Frisse Wateren, FW