“Christus is niet ingegaan in [het] met handen gemaakte heiligdom, een tegenbeeld van het ware, maar in de hemel zelf, om nu te verschijnen voor het aangezicht van God voor ons.”
De grote Verzoendag in Exodus 16 laat ons zien dat er een vijfvoudige verzoening moest plaatsvinden: voor de hogepriester en zijn huis, voor het heiligdom, voor de tent van samenkomst, voor het altaar in het heiligdom en voor het volk. Voor een heel jaar was de kwestie van de zonde weer geregeld, maar daarna moest er opnieuw verzoening worden gedaan. We zien, dat onder de wet niets tot voleinding kon worden gebracht. Het bloed van stieren en bokken was niet in staat om zonden weg te nemen. Alles wat er gebeurde op de grote Verzoendag, liet duidelijk zien dat de weg naar God nog steeds gesloten was. Maar Christus heeft door Zijn eeuwig geldend werk en offer de zonde voor God voorgoed weggedaan; Hij is voor eens en voor altijd het heiligdom binnengegaan, de hemel zelf, in de tegenwoordigheid van God. Daar spreekt Zijn bloed voor ons, Zijn verloste volk; daar is Hij Zelf, de verheerlijkte, voor ons voor het aangezicht van God en vertegenwoordigt Hij ons, terwijl wij nog op pelgrimstocht zijn door deze wereld en woestijn. Wat een troost voor onze zwakke harten!
En omdat Christus er voor ons is, kunnen we al in geestelijk opzicht in Gods stralende aanwezigheid vertoeven. Ja, we worden uitgenodigd om met vrijmoedigheid tot de troon van de genade te naderen, of het nu is om onze God en Vader te aanbidden en lofoffers te brengen, wat ons hoogste voorrecht is, of om troost en tijdige hulp te vinden in onze vele moeilijkheden en verzoekingen. En Christus in de hemel is de garantie voor de vervulling van elke belofte die wij door Hem bezitten. Wat een volmaakte verlossing is toch ons deel!
© Der Herr ist nahe
Geplaatst in: Christendom, Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW