Vrede onder de gelovigen
Psalm 133
1. Een pelgrimslied, van David.
Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het dat broeders ook eensgezind samenwonen.
2. Het is als de kostelijke olie op het hoofd, die neerdruipt op de baard, de baard van Aäron, die neerdruipt op de zoom van zijn priesterkleed.
3. Het is als de dauw van de Hermon die neerdaalt op de bergen van Sion. Want daar gebiedt de HEERE de zegen en het leven tot in eeuwigheid.
Een plaats van zegen
Psalm 132 wijst op de beginselen van het samenkomen tot de Naam van de Heer Jezus. Psalm 133 beschrijft de zegen die van deze plaats uitgaat, wanneer de gelovigen in vrede samen zijn.
We zijn al aan deze belangrijke volgorde herinnerd: ten eerste geldt de gehele bijbelse waarheid over het samenkomen van de gelovigen vast te houden en dit dan in vrede te verwerkelijken.
Zonder Goddelijk fundament is onder de verlosten geen echte vrede. Om de lieve vrede wil mogen wij met het oog op de waarheid niet op compromissen ingaan. Dat betekent echter niet dat wij de vrede niet als oogmerk moeten hebben. Het is absoluut noodzakelijk dat wij de vrede najagen. Dat is soms vermoeiend en verlangt van ons, dat wij onszelf verloochenen.
Deze Psalm bevat drie prioriteiten:
- de eenheid onder het volk van God;
- de bron van vrede;
- de zegen als gevolg van de vrede.
Vrede en eenheid onder het volk van God
“Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het dat broeders ook eensgezind samenwonen”. Psalm 126 stelt de vrede en de zegen van het ontmoeten van de broeders en zusters voor. Het is een bijzondere gebeurtenis wanneer de gelovigen elkaar na lange tijd weer ontmoeten. Ieder heeft op zijn plaats met de Heer geleefd, en dan ziet men elkaar en verblijdt men zich in de gemeenschap met elkaar. Het is één zaak eens in een ander land te reizen en daar de kinderen van God te ontmoeten en zich met hen te verblijden. Maar het is een andere zaak op een plaats met dezelfde christenen jarenlang in vrede met elkaar samen te komen.
Dat is het wat Psalm 133 ons voorstelt: Als broeders en zusters eendrachtig bij elkaar te wonen. Daar is veel genade nodig om elkaar in liefde vast te houden. Zo roept ons Hebreeën 13 vers 1 op: “Laat de broederliefde blijven”, ook wanneer het moeilijk wordt.
De weg naar eenheid beschrijft Filippi 2 ons:
- Ten eerste vermaant de apostel ons: “… maakt dan mijn blijdschap volkomen door hetzelfde te bedenken, terwijl u dezelfde liefde hebt, eenstemmig bent, het ene bedenkt” (Fil. 2:2);
- ten tweede toont het ons de gezindheid waarin wij dat verwerkelijken kunnen: “… maar laat elk in nederigheid de ander uitnemender achten dan zichzelf; laat ieder niet alleen op zijn eigen [belangen], maar <ook> op die van anderen zien” (Fil. 2:3-4);
- ten derde stelt Paulus ons de Heer Jezus als het volmaakte voorbeeld voor. We mogen Zijn gezindheid navolgen, die Hij in Zijn leven geopenbaard heeft: Hij nam in nederigheid en gehoorzaamheid de laagste plaats in (Fil. 2:5-8).
De bron van vrede
De kostbare olie (vs. 2) is een beeld van de Geest van God. Hij is de bron die de vrede en de eenheid onder het volk van God bewerkt (Ef. 4:3). Waar het Hem gelukt om de verlosten onder Zijn leiding te stellen, ontstaat een vrede die met God overeenstemt. Wanneer wij echter eigenwillig handelen, verhinderen wij het werk van de Geest. Dan zal onvrede het gevolg zijn. In dit geval hebben wij redenen om ons te verootmoedigen.
De olie drupt van het hoofd naar beneden. Dat spreekt ervan, dat Jezus Christus de Geest van de hemel op aarde zond. “Nu Hij dan door de rechterhand van God is verhoogd en de belofte van de Heilige Geest heeft ontvangen van de Vader, heeft Hij dit uitgestort wat u <én> ziet én hoort” (Hand. 2:33). Het duidt echter ook op: de eenheid van de Geest onder de gelovigen is in volledige overeenstemming met de Heer en Zijn wil.
De olie drupt eerst op de baard en tenslotte op de zoom van zijn priesterkleed naar beneden. De baard duidt op wijsheid. Wanneer de Heer ons in vrede op één plaats bijeen kan houden, dan ontvangen wij wijsheid voor alle moeilijke vragen die op de gemeenschappelijke weg van de gelovigen opduiken. De zoom van de hogepriester heeft belletjes en granaatappels [1]. Ze tonen het getuigenis en de vrucht. De door de Geest bewerkte vrede in een plaatselijke vergadering is een indrukwekkend getuigenis aan de wereld en brengt vrucht voor God voort.
Vrede brengt zegen
Het laatste vers toont drie gevolgen van de vrede onder de gelovigen die met God overeenstemt.
- Het eerste is frisheid in het geloof. Daarvan spreekt de dauw (vs. 3). In plaats van gelatenheid is er opwekking onder Gods volk;
- verder kan de Heer daar, waar de gelovigen in vrede samenwonen, zegen geven. We houden vast: Waar geen vrede is, daar is geen zegen. Maar ook omgekeerd: Wanneer de Geest vrede bewerkt, kan de zegen ongehinderd vloeien;
- Tenslotte duidt “leven tot in eeuwigheid” aan, dat de vrede een blijvende goede situatie onder het volk van God bewerkt.
We willen ons laten aansporen de gedachten van God over het samenkomen in vrede te verwerkelijken, zodat we op weg naar de hemel al hier een ‘geestelijk thuis’ bezitten.
Max Billeter, © Beröa Verlag
Oorspronkelijke plaatsing in het Nederlands 13 oktober 2016.
Herplaatsing: 13 oktober 2021.
Geplaatst in: Christendom, Gemeente
© Frisse Wateren, FW