Bijbelplaats: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad” (Ps. 119:105).

Wie in het donker tast, moet vertrouwen op zijn instinct. Dit geldt voor de volle honderd procent voor ons geestelijk leven. Waar het licht van Gods Woord ontbreekt,  worden gevoelens geraadpleegd – en ze zijn slechte raadgevers. “Uw woord is een lamp voor mijn voet en licht op mijn pad”.

Een paar voorbeelden illustreren dit:

Het gevoel ontwikkelt genegenheden voor een ongelovige en begint een relatie. Het Woord van God zegt echter duidelijk dat een gelovige geen ongelijk juk met een ongelovige moet aangaan (2 Kor. 6:14).

Het gevoel zegt misschien dat je contact moet blijven houden met een persoon die door de gemeente als boze is uitgesloten, en verder dat je contact hebben moet om hem te winnen. Het Woord van God gebiedt echter om met zulken geen omgang te hebben (1 Kor. 5:11).

Emotioneel zou ik een verleider, die met een boze leer aan mijn voordeur komt, misschien willen opnemen om hem van iets beters te overtuigen. Maar Gods Woord leert me om hem niet op te nemen in mijn huis en zelfs niet te begroeten (2 Joh. 10)

Mijn gevoelens worden door een lied – wat ik prachtig vind – aangesproken. Misschien is het de melodie, het ritme, of een sentimentele tekst, die mij aanspreekt. In het licht van het Woord van God, realiseer ik me dat de tekst helemaal niet met de bijbelse waarheid overeenkomt.

Mijn gevoelens komen door middel van een film of een boek in beroering, maar kan het ook de toets van Gods woord doorstaan?

“Het zou mooi zijn”, zegt het gevoel, “wanneer zusters ook deelnemen aan de samenkomsten”. Maar hoe kan je dat met het gebod uit 1 Korinthe 14:34 verenigen: “Laten de vrouwen zwijgen in de gemeenten”.

Mijn gevoel zegt mij dat we dringend muziekinstrumenten in de samenkomsten nodig hebben. Maar als ik rustig het Woord onderzoek, vind ik muziekinstrumenten alleen in de oudtestamentische eredienst. Maar voor de christelijke bijeenkomsten hebben ze geen betekenis.

We moeten nooit alleen op onze gevoelens vertrouwen, maar op alles het licht van het Woord van God laten schijnen. Dan doen we veilige stappen en tasten niet in het donker. Ik durf te zeggen dat de Heer Jezus zich nooit door Zijn gevoelens liet leiden. Anders zou Hij er wel voor hebben gezorgd, dat Johannes de Doper of Lazarus niet zouden zijn gestorven. Hij zou Zijn familieleden hebben ontvangen, toen ze Hem vertelden dat ze buiten stonden. Hij zou de aanraking van Maria na Zijn opstanding hebben toegestaan (Joh. 20:17). Was Hij daarom ongevoelig? Helemaal niet. De tranen bij het graf van Lazarus spreken voor zich.

Geplaatst in: Christendom
© Frisse Wateren, FW