“En het gebeurde na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde”.
De centrale gebeurtenis van de wereldgeschiedenis is de “gave van God”, die zijn hoogste uitdrukking vond in de offerdood van de Heer Jezus. Vanaf het begin van de geschiedenis van de mens heeft God aanwijzingen en types gegeven van het offeren van Zijn Zoon, door Wie Hij op een bijzondere, maar volmaakte wijze verheerlijkt zou worden.
We vinden hiervan een sprekende illustratie in Genesis 22. Hoe duidelijk en begrijpelijk wordt ons het hart van de Vader getoond in het geven van zijn Zoon! God gebruikte Abraham voor dit doel, Hij had hem daartoe voorbereid.
Waartoe leidde dit? Abraham moest leren dat God Zijn beloften vervult, zonder afhankelijk te zijn van menselijke bekwaamheden. Immers de werkingen van het vlees zouden alleen maar een hindernis zijn voor de bedoelingen van God om te zegenen. Izak was de zoon van de belofte en Abraham moest afstand nemen van Ismaël, de zoon van Hagar, het dienstmeisje van Sara. Dat was een zware beproeving voor hem, maar hij gehoorzaamde het Woord van God.
Dan zegt God tegen Abraham zijn zoon Izak te offeren die hij liefhad en op wie de beloften van God rustten. Abraham had genoeg ervaring met de wegen van God. Hij wist dat God zich aan Zijn beloften hield en leven uit de doden kon opwekken (verg. Rom. 4:17-21; Hebr. 11:17-19). Zo vertrouwde Hij God en gehoorzaamde.
Wanneer ons geloof beproefd wordt, geeft het voorbeeld van Abraham een aansporing om af te zien van wat menselijk mogelijk of onmogelijk is en God geheel te vertrouwen en Hem te eren door onze gehoorzaamheid.
© The Good Seed
Geplaatst in: Overdenking bijbeltekst
© Frisse Wateren, FW